Onderdendam ( Gr. ) Donderdag 24 Februari 2022, 06u00 ( Wintertijd )

“ZZW- wind. Windkracht 5. Een raar soort bewolking hangt er, wanneer ik de straat oversteek naar het bruggetje over het Boterdiep Het is geen aaneengesloten wolkendek  Meer een verzameling uit elkaar geslagen flarden die af en toe samenklitten tot een groter geheel. Dan bedekken ze bijvoorbeeld voor een kort moment de halve maan die in het zuiden vrij laag boven het kanaal staat. Hoog in het noordwesten kan ik maar een ster zien, Arcturus, van het sterrenbeeld Ossenhoeder [ Boötes ] . Letterlijk uit het Latijn vertaald betekent Arcturus ‘ Berenhoeder ‘.Het is maar een klein lichtpuntje nu, dat heel veel moeite heeft door de wolkenflarden heen te dringen. In feite gaat het om een van de helderste sterren aan de hemel. Een oranjekleurige reus vele malen groter dan onze zon, zoals op Wikipedia te lezen valt. Arabische astronomen uit de tijd dat de sterrenkunde bloeide in het middeleeuwse Bagdad en van wie de kennis van hemellichamen de onze in West Europa vele malen overtrof , noemden Arcturus Haris- el- sema dat ‘ Bewaker van de hemel’ betekent. Het waait hard als de brug opklim. Voor ik zo net de straat overstak moest ik wachten op de eerste bus naar Groningen, die me passeerde met een passagier erin. Eenmaal op de brug moet ik me onmiddellijk schrap zetten voor een windvlaag. Het lijkt wel of de harde wind nooit weg is geweest. Ik kijk snel om me heen. Weerkaatst licht van straatlantaarns ligt na te gloeien in duizenden lichtpuntjes op het donkere water beneden. Een meerkoet keft nijdig links van de brug in het donker. Van af mijn hoge standplaats zijn de toplichten van de drie windmolenparken goed te zien: Eemshaven, Farmsum en het windpark bij de N33. Het ziet er betoverend uit dat geflonker van die rode lichtjes. Maar in het Dagblad van het Noorden vanochtend kan men lezen dat de omwonenden van het park  “Drentse Monden ‘ bij de N33 dat ik van hieruit in het zuidoosten kan zien liggen, vorig jaar 638.021 euro planschade hebben ontvangen voor het ongemak maar vooral voor het waardeverlies van hun woningen. Die cijfers heeft de Raad voor Ondernemend Nederland bekend gemaakt, de RVO. 327 inwoners dienden een claim in waarvan 87 in Groningen Toch vind ik gezien de gemiddelde prijs van woningen in die omgeving dat het compensatiebedrag toch relatief laag uitvalt , ongeveer 7 tot 15 %. Zeker gezien het feit dat de woningen praktisch onverkoopbaar zijn in de toekomst. Aan Groningse bewoners werd 900 tot 9.900 euro uitgekeerd. Natuurlijk werd er ook weer gesteggeld over bedragen. Alsof de windboeren niet voldoende verdienen momenteel. Dat er dit soort deprimerende cijfers achter dat vrolijk pinkelen schuil gaan,  daarvan valt in het donker niets te zien. Ik ga somber het bruggetje af  en zet even later de eerste stappen op mijn wandelpad.

Absoluut zeker een…

Af en toe laat de maan zich even zien tussen de wolkenflarden. Maar het feit dat hij daar is en schijnt , zorgt er wel voor dat er iets meer licht naar beneden komt. Het pad voor me wordt er heel zwak door belicht. Zeker twintig meter kan ik voor me uitkijken. Gelukkig kan ik wel de randen van de bermen zien, zodat ik ontspannen kan lopen. Ik hoef nu niet bang te zijn in een zompige berm  of een modderige walkant van een sloot te stappen zonder dat ik dat direct in de gaten heb. He,…… ineens en nu weet ik het vast en zeker. Daar in het zuiden klinkt het roepen van een scholekster[ Haematopus  ostralegus L. ] . De vertrouwde korte en heftige stootklanken. Nog niet erg vastberaden. Het lijkt of de vogel nog moet wennen aan het weerkaatsen van zijn stemgeluid in deze immense ruimte. Dan toch klinkt het al iets vasthoudender. Geen twijfel meer mogelijk, ik hoor echt een scholekster. Er glinstert iets in de donkere wei rechts, de weerspiegeling van de maan in de plassen die nu wel aardig kleiner geworden zijn in de wei van Rozeboom. De maan is er even en dan ook weer niet. Heel vaag is boven de ligboxenstal van de familie Thybaut  een armoedig lichtpuntje te zien. Dat is de planeet Venus die helemaal met wolken omgeven is. Een wilde eend [ Anas platyrhynchos L. ] vliegt met veel lawaai op uit de sloot links. Ik sla de hoek om ga met flinke tred richting het zuiden.

Mata Hari

Dat is nodig ook, want ik heb nu de harde wind van opzij. Die al meteen pogingen doet om me de wei links in te duwen. De maan schijnt nu feller. Is ontdaan van wolken. Daardoor kan ik zeker meer dan de helft van het lange stuk direct voor me zien tijdens het lopen. Nu komt het geluid van scholeksters vanuit het zuidoosten. Het lijkt alsof de vogel bezig is om zijn toekomstig voedselgebied in kaart te brengen. De wind is gedraaid naar het zuiden. Deelt de ene por na de andere uit. De maan zit weer heel geheimzinnig achter een nieuwe wolkenflard verborgen. Het lijkt wel of zij de dans met de zeven sluiers uitvoert van Mata Hari, want even later schiet de ene na de andere flard langs haar heen. Even is zij naakt, het is maar een fractie van een seconde . Dan verdwijnt ze weer achter een wolk alsof ze me uitlokt haar te komen zoeken. Maar de wind pint me aan het beton vast van het pad. Ik ben nu op het open, struikloze stuk. In de verte gloeien goudgeel de koplampen van een trekker. Rozeboom die aan deze kant van het spoor zijn boerderij heeft , gaat zijn koeien kuilvoer brengen. Dan klinkt er weer een karakteristieke roller. De scholekster komt nu op een meter of vijftien over vliegen, maakt een ruime bocht achter me, verdwijnt weer in het donker, richting het noordoosten. Ik ben op dat moment ter hoogte van de twee appelbomen. De wind buldert in mijn oren. En dat blijft zo als ik op mijn keerpunt aankom, de ree van herenboerderij de Haver. Ik draai me om en ga op de terugweg.

Lviv

Links van me ontstaat aan de kim al een flard licht. Een voorzichtig begin van ochtendgloren. Weer komen scholeksters langs. Ik spreek nu in het meervoud. Want ik hoor dat er gereageerd wordt op het roepen. Dat lokt het snateren van een wilde eend uit in de wei nu links van me. Een harde windvlaag port me nu in de rug. Het is andere kou dan waterkou. Hij dringt zelfs door mijn dik winterjack heen. Het wordt nog wat lichter. Donkergrijs ochtendlicht verbreidt zich nu aan de hemel. Daar worden nu tussen dat licht donkere wolkenflarden zichtbaar. De planeet Venus is verdwenen. Ik sla de hoek om voor het laatste stuk.  Meteen een klap wind van opzij. Voor me beginnen heel fel twee meerkoeten ruzie te maken in het Boterdiep. Ik weet dan nog niet dat het niet alleen meerkoeten zijn die oorlog voeren. Om 04 00 vanochtend is van drie kanten Oekraïne aangevallen met tanks en vliegtuigen door het regime van Vladimir Poetin. Ik ben in de Tweede Wereldoorlog geboren. Was een baby die volgens sommige familiebronnen in een schuilkelder ter wereld is gekomen. Lviv, een stad in het westen van Oekraïne met meer dan 700.000 inwoners, is vanochtend gebombardeerd. Deze stad ligt maar minder dan 1.500 km hier vandaan. Hemelsbreed maar 1.261,68 km. Met de auto ben je er in iets meer  dan tien uur rijden. Dan hoef je niet eens keihard te gaan…………….. ( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retriever –jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners , 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen. Dit is al weer de zevende jaargang van ‘ De winkelhaak.