Dik om kop

Op de Zuidlaarderkermis kun je ‘over de koppen wel lopen’. Een precoronisch aandoende drukte vult de straten rondom de Gouden Leeuw en het Grand Café. Op de kermis draait de bobsleeattractie overuren. Tientallen kinderen worden meegevoerd in het treintje en proberen gretig het pluimpje te grijpen dat een medewerker boven hun hoofden laat dansen. Zo’n pluimpje betekent namelijk een gratis rondje.

Drie meisjes kijken reikhalzend uit naar het pluimpje. De medewerker gunt het hen zienderogen, want als ze vlakbij zijn laat hij het net iets lager dansen. Dan grist een gezette man op het bankje voor hen het pluimpje uit de lucht. De teleurstelling druipt van ettelijke jonge snuitjes. Zelfs de medewerker toont zich aangedaan en knipt een tweede pluimpje aan zijn magische dansbol. Opnieuw hebben de drie meisjes het geval bíjna te pakken, maar nogmaals grist die enige volwassene in de attractie het voor hun neus weg. Hij lacht triomfantelijk.

De grootouders van de meisjes naast de attractie lachen niet. Ze kijken naar de pluimpjespikker. ‘Dik om kop van dommeghaid,’ sist grootvader tegen zijn partner.

Ingeborg