Een hond die een kind een lik in het gezicht geeft, ‘slikt snoet van t kiend òf.’ In het Gronings komt nog wel eens ergens het voorvoegsel (=prefix) òf- voor. Behalve òfslikken bestaat er ook zoiets als òfvrijen: twee handelingen die je gemakshalve kunt vertalen met het weinig charmante aflebberen. Als voorbeeldzin bij òfvrijen geeft Ter Laan: ‘Most heur neudeg es òfvrijen!’ Dat afvrijen kende ik trouwens al uit het Nederlands (‘ze hebben heel wat afgevreeën’), maar ook uit het Afrikaans. Een roman die ik las in Zuid-Afrika vertelt het verhaal over een ogenschijnlijk gelukkig stel, van wie de man wordt ‘afgevry’ door een meid die stookt in hun relatie. Afgepakt middels vrijen dus – en het woord suggereert dat de afgevreeën persoon in kwestie het geheel passief onderging…
Ingeborg
