Kip-kap-kogel

Wekenlang was er geknutseld aan een schitterende lampion; ’n kip-kap-kogel’. Een perfect afgewerkt stukje huisnijverheid, met bíjna echte sterren. Een bescheiden fortuin zat er in het gekleurde papier en de gekleurde panty’s die er speciaal voor verknipt waren, maar daardoor schitterden de sterren des te meer. Tijdens het knutselen werd er iedere avond geoefend op een authentiek Gronings Sint-Maartenliedje om te zingen tijdens de jurering van de lampion. Mijn moeder speelde het mee op de piano. Ik stond er mee op en ging ermee naar bed.

Op de bewuste avond op 11 november bleek de drempel van de dorpsbibliotheek waar werd gejureerd erg hoog. Het TL-licht scheen er spookachtiger, het jurylid dat kinderen van de andere dorpsschool altijd leuker vond keek norser dan ooit. In sneltreinvaart zong ik aan de jurytafel het dertien in een dozijn-liedje dat iedereen zong en maakte me snel uit de voeten. Natuurlijk won een kind van de andere basisschool de lampionnenwedstrijd. Met een in de winkel gekochte prefab-lampion.     

Ingeborg