Onderdendam ( Gr. ) Vrijdag 1 April 2022, 05u40 ( Zomertijd ):

“ NO- wind. Windkracht 3-4. Winters weer. Hoog aan de hemel een dunne laag bewolking. Wel lastig te zien. Het is namelijk pikdonker. Vooral omdat ook nog eens de straatlantaarns in ons gedeelte van de straat zijn uitgevallen. Het is aardig koud. Ik schat rond het vriespunt maar door de wind voelt het veel kouder aan. De sneeuw van gisteren ligt nog overal. Vanaf een uur of elf gisterochtend heeft het gesneeuwd. Vooral gister namiddag was het bar en boos. Doorde keiharde wind, soms windkracht zeven , kon je in de sneeuwjacht nauwelijks iets zien. Ik stop niet snel met lopen. Maar gister was er zo weinig zicht dat ik halverwege de route ben omgedraaid, zodra Nantske haar behoefte had gedaan. Het was niet meer te doen. Nu is de sneeuw opgevroren. Behoedzaam klim ik naar boven. De twaalf treden omhoog zijn goed te doen. Boven op de brug ligt een laag sneeuw van een centimeter of drie. Vrij stroef spul. De ijskoude wind loeit hier om me heen. Huilt in de takken van de grote, gele treurwilg [ Salix babylonica etcetera L. ] aan de overkant. Nantske hapt hier en daar wat sneeuw. Het wolkendek sluit de horizon kennelijk niet hermetisch af. Heel helder staan de rode toplichten van de drie windmolenparken in het oosten te flonkeren in het donker. Hier en daar pinkelen wat erf- lichten van boerderijen. Erg aangenaam is het hierboven niet . Behoedzaam schuifel ik nu tree voor tree het bruggetje af. Vanaf de zevende tree ligt er veel meer sneeuw. Dat is gisteren tot hier opgewaaid. Nu zet ik nog voorzichtiger de ene stap na de andere. Onder de sneeuw kan het onderste laagje ijs zijn geworden. Heelhuids breng ik het er vanaf met onze hond. En beland beneden in een hoop opgewaaide witte troep. Stap het schelpenpad op. Logischerwijze wil onze hond het liefst alle hondenbrieven geplaatst uitgebreid lezen. Maar daar heb ik nu geen zin aan. Ik wil zien hoe mijn wandelpad er bij ligt.

Enig medicijn

Dat verrast me. Het pad is volkomen sneeuwvrij. Toch is er geen sneeuwruimer geweest. Kennelijk heeft de harde wind daarvoor gezorgd. Die heb ik trouwens nu op kop. Hij draait wat tussen noordoost en oostnoordoost. En komt dichter bij windkracht vijf dan de op mijn weerwebsite beloofde windkracht drie. Ik laat Nantske vrij en begin meteen flink door te stappen om warm te blijven. De wind waait zelfs door mijn lange onderbroek heen. Een vreemd verschijnsel openbaart zich nu. Het pad is verlicht. Althans, ik kan heel helder zien waar ik loop. Er schijnt licht achter me, zo lijkt het wel. Maar de straatlantaarns langs de Bedumerweg branden niet. Waar komt dat licht dan vandaan? Ik heb het idee dat hoe verder ik op het pad gevorderd ben , er telkens achter me licht schijnt. Tot ik in de gaten krijg wat er gebeurt. Het is de sneeuw op de landerijen die voor dat licht zorgt. Ik sla de hoek om en loop richting het zuiden. Ik heb nu de wind in de rug. Hij suist voor mijn gevoel nog wat na in de rij meidoorns. Eenmaal op het open, struikloze stuk voel ik pas hoe erbarmelijk koud het is. Het enige medicijn is nog harder doorlopen . En daar niet te veel over zeuren. Twee scholeksters [ Haematopus ostralegus L. ] vliegen in het donker met veel lawaai op vanuit de wei rechts . Kruisen het pad zo te horen op vijf meter hoogte en vliegen richting de Kardingemaar. Ik ben dan al heel dicht mijn keerpunt, de ree van herenboerderij de Haver. Kom daar aan, draai me zo snel mogelijk om en ga op de terugweg.

Een straal licht

Ik ben niet kouwelijk aangelegd. Maar nu moet ik toch flink op mijn tanden bijten. De wind buldert in mijn oren. De klok van de Hervormde Kerk slaat zes uur. De klanken verwaaien meteen al bij de derde slag. In de verte vertelt een strook bewegende ruitjes op de Middelstumerweg dat de bus van 6u01 , de eerste bus naar Groningen, het dorp binnenrijdt. Er is niet veel verkeer. Met een zekere regelmaat verschijnt een straal licht in het noordoosten en verdwijnt dan weer snel achter de horizon. En dat in een bepaald ritme. Dat kan alleen het licht van de vuurtoren op het Duitse Waddeneiland Borkum zijn. Hier in vogelvlucht slechts vijf en twintig kilometer vandaan. Uit het noordoosten komt nu een tweede stel scholeksters overvliegen. Even valt de wind af tot mijn opluchting. Ik ben inmiddels vlakbij de hoek voor het laatste stuk. Sla de hoek om en heb de wind nu in de rug.

Langlaufen

Dat het ineens zo winters is geworden, verbaast me niets. Gebeurt regelmatig in de overgang van maart naar april. Dat iedereen zo ontsteld is, geeft aan, dat na de zonnige maand die we achter de rug hebben, we domweg vergeten zijn, zo vroeg in het jaar. dat de wind ineens uit een heel ander hoek kan komen. En poollucht deze kant opstuurt. Twee jaar geleden lag er ook sneeuw in april. Toen ik een jaar of twaalf was en Plechtige Communie deed, kocht ‘ Onz’Mama ‘ een donkerbruin tricot pakje van het merk Delana, een goedkopere variant dan het voor mijn ouders niet te betalen merk Bleyle. Het bestond uit een colbertje  met stropdas en pochet. Keurig, maar met korte broek. Ik stierf van de kou in die immens grote parochiekerk in mijn geboortedorp, gewijd aan de heilige Maria Magdalena. Mijn knieën vertoonden alle kleuren tussen blauw en paars. Ook toen was er dat schrale, ijskoude weer, dat we nu meemaken. Negentien vijf en vijftig was dat. Nu zijn er voor kinderen in het zuiden andere overgangsriten. Hoewel, mijn neefje en nichtje in Tilburg hebben indertijd ook nog op zijn paasbest Communie gedaan. Tegenwoordig nemen dat soort festiviteiten meer de vorm aan van dure vakanties in de sneeuw. Daarvoor hoef je ,als dezesneeuwbuien een tijdje aanhouden, dus niet een autoreis naar Oostenrijk te maken. Met een beetje geluk kan je gaan langlaufen op het Hoogeland in Groningen………………………………………………….( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retriever –jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners , 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen. Dit is al weer de zevende jaargang van ‘ De winkelhaak ’.