Onderdendam ( Gr. ) Maandag 4 Juli 2022 , 5u45 ( Zomertijd ):

“ ZW- wind. Windkracht 2. Helder. Er hangen wolkenflarden. Klein bier in een hemelkoepel die staalblauw is. Betekent dat voor het eerst sinds weken de zon volkomen ongehinderd kan opkomen. Dat was veertig minuten geleden. En hij wint nu al aan stralingskracht. Als een gloeiende, geelwitte schijf staat hij links naast de boerderij van Sieb- Klaas Iwema. Een houtduif [ Columba palumbus L. ]  koert vanaf het dak van mijn buren Miranda en Haike. Hoewel er zeker duiven in de buurt zijn, komt er van niemand ook maar enige reactie. Ten hoogte van de aangemeerde boot voor de keet van Annemarie de Haan dobbert een beetje ongeïnteresseerd een meerkoet [ Fulica atra L. ]. Atypisch gedrag. Meerkoeten gedragen zich op het water alsof zij de politieagent van het kanaal zijn. Iedere voorbij zwemmende watervogel wordt met de grootste argwaan bekeken, zo niet meteen verjaagd. Ver weg in het zuiden vliegt een wat rommelig groepje brandganzen [ Branta leucopsis L. ] . Eerst niet te zien maar door het luidruchtig gakken werd ik erop geattendeerd. Met onze hond Nantske ben ik een paar minuten geleden gearriveerd op het bruggetje over het Boterdiep. Een perfect begin van een ochtendwandeling. Het bruggetje staat zes meter boven het water. Van daaruit heeft iedereen een mooi uitzicht over een deel van het dorp en het aanpalende buitengebied. Opnieuw laat de houtduif nog maar eens zijn positieroep horen. En weer komt er geen reactie. Het koeren stopt. Dat het fris is, merk ik direct. Heb voor alle zekerheid mijn jackje aangedaan. Zelfs een wollen das om. Het is maar acht graden. Snel zal de temperatuur wel stijgen, hoop ik. Met Nantske aan de lijn ga ik het bruggetje af. Ik zet de eerste stappen op mijn wandelpad.

Slecht nieuws

In de eerste wei van Annemarie de Haan zit een stevige haas [ Lepus europaeus L. ] gras te eten. Dan gaat hij rechtop zitten. Heeft ons opgemerkt en huppelt een paar meter verder. Gaat opnieuw rechtop zitten. Kijkt nog even naar ons, rent vervolgens , nu met duidelijk meer haast de tweede wei  in, die Annemarie’ s keet omsluit. Terwijl mijn blik  de haas blijft volgen, merk ik, dat ik de lapjeskat op een  stapel rode plastic platen heel  dichtbij volledig over het hoofd heb gezien. De kat zit ons aan te kijken, maar verroert zich niet…. Het rellen van scholeksters [ Haematopus ostralegus L. ] laat zich horen, heel ver weg. Twee meter boven het pad , precies in de haakse bocht, zwieren twee huiszwaluwen [ Delichon urbica L. ]. Goed te herkennen aan hun korte , gevorkte staart. De staart van de boerenzwaluw [ Hirondo rustica L. ] heeft een veel diepere inkeping en zeer lange punten. De wei rechts van Voorheen Jarco Rozeboom zier er vreselijk verfomfaaid uit. Zaterdagochtend heeft een trekker of een ander zwaar voertuig precies langs de randen een breeds spoor van platgedrukt gras achtergelaten. Idem dito in de wei met ‘het Bultje ‘en het perceel daarachter. Ook is op driekwart van de wei er dwars door het perceel heen gereden. Geen prettig gezicht. De nieuwe eigenaar heb ik nog steeds niet persoonlijk ontmoet. Het staat je natuurlijk vrij om je eigen bezit te verruïneren , maar leuk is het niet. Er is ook dwars door een groot plak witte klaver  [ Trifolium repens L. ] gereden. Kennelijk gedaan door iemand, die geen oog voor dat soort dingen heeft. Ineens moet ik denken aan een interview dat ik gisteren las in de weekenduitgave van de NRC . Met als titel ‘Nog genoeg jongeren willen boer worden’ waarbij een van hen, Abel Post ( 20 ) opmerkt ‘Natuur is niet mijn hoogste prioriteit. Dat die paar bloemen niet komen omdat wij stikstof uitstoten, zit mij niet hoog…’ [https://www.nrc.nl/nieuws/2022/07/01/ze-zijn-er-nog-jongeren-die-willen-boeren-waarom-zou-ik-dat-opgeven-a4135287#:~:text=NRC%20volgt%20het%20komende%20jaar,gebied%20en%20de%20agrarische%20sector%E2%80%9D.] Wat mij al eerder is opgevallen dat boerenjongeren de al lang verlaten stelling aanhangen, dat de mens de natuur hoort te domineren. En niet een van de kleine  schakeltjes is in een omvangrijk ecologisch systeem. Dat is slecht nieuws. Maar ook voor de opleiding Aeres Hogeschool  in Dronten waar deze jongeman studeert. Daar valt dus nog wel enig werk te verrichten, anders loopt Abel  vroeg of laat, wanneer hij samen met zijn 19- jarige broer de boerderij van zijn ouders overneemt, tegen de grenzen aan van een vervuilde bodem en met fosfaat vergiftigd slootwater. Voordat ik inwendig begin te vloeken over zoveel kortzichtigheid, word ik gelukkig afgeleid door drie kauwtjes die op tien meter hoogte vanuit het noordoosten aan komen vliegen. Ik sla de hoek om en kuier naar het zuiden.

Oortjes

‘ KLABAM!!’ , het luchtpers- kanon geeft de eerste knal van deze morgen af . Nauwelijks wordt er door kraaien op gereageerd . Het kanon heeft als functie om de wintertarwe links achter het erf van van der Giezen te beschermen. Terwijl ik die richting uitkijk, zie ik beweging in het grote perceel grasland links voor me. Oortjes met zwarte puntjes steken boven het gras uit en verderop ook nog een paar . Twee hazen zitten elkaar achterna. En een derde begint ook die kant op te rennen. Kortom de hazen zijn aan het rammelen. De ‘ moer, de vrouwtjeshaas,  wordt achter nagezeten in het vijftien centimeter hoge gras door twee rammen, mannetjeshazen. Een derde ram komt aangesneld om ook mee te doen. Rammen grijpen de moer in de nek en proberen te paren. Wat er feitelijk te zien is, zijn donkerbruine  flitsen die door het gras schieten. Af en toe zie je wat oortjes boven het gras uitsteken. Er is altijd een ram die zich opricht om de omgeving af te zoeken naar een mogelijke predator. Zo wordt onze aanwezigheid kennelijk beschouwd .Drie hazen trekken zich wat verder terug in het perceel. De vierde maakt zich uit te voeten richting het zuidoosten. Een kraai [ Corvus corone L. ]  komt me tegemoet vliegen. Ik ben dan inmiddels op het open, struikloze  stuk. Links in de wei kom ik dichtbij het punt waar de hazen  zijn overgestoken vanuit de ene naar de andere wei. Je ziet hun sporen   door het gras lopen. Ik heb nu uitzicht op de ingang van de ree, honderd meter verder. Daar zitten veertien kraaien op het pad en maken een hels kabaal. Ligt daar wat eten op het beton dat er zo geruzied wordt?  Maar wanneer ik op mijn keerpunt arriveer daar, kan ik werkelijk niks ontdekken. Ik heb genoeg gezien, draai me om en ga op de terugweg.

Imposant

Twee kraaien vliegen me achterop. Ik kijk eens om me heen. Voor de rest oogt het zeer  zomers. Opnieuw knalt het luchtpers- kanon. Ik ben dan al bijna voorbij de rij meidoorns. Uit de struiken schieten twee volwassen kraaien. Mijn ‘Huis’- kraaien zijn het , de familie die ik nu al jaren volg. Ze gaan uit elkaar in de lucht , terwijl ze blijven roepen. Dan na een ruime bocht komen ze weer samen en landen in de struiken. Als ik omhoog kijk , is de lucht veranderd. Toen ik begon aan mijn wandeling, kleurde de hemel staalblauw. Nu oogt hij melkachtig, waaieren er steeds meer  wolkenslierten. Dan ineens hoor ik gakken. Het ziet er imposant uit. Vanuit het westen komt frontaal op me afgevlogen een koppel van vijftien ganzen. In een keurige V- formatie. Dan ongeveer boven het pad is er een soort wisseling van de wacht. De V- formatie wordt verlaten. En ze gaan nu in linie vliegen, achter elkaar. De snelheid wordt nog eens extra opgevoerd. Ik kijk ze na tot er nog enkele puntjes te zien zijn. Sla dan de hoek om voor het laatste stuk.

‘ Chaostheorie ‘

Een blauwe reiger [ Ardea cinerea L. ] landt bij de Oostersloot, vindt dat toch geen goed idee. Vliegt weer op , begint te zweven over de wei rechts op weg naar het perceel van Harm van der Giezen. Ik tel in de berm links vier witte smeerwortelplanten [ Symphytum officinale L. ]  waarvan de bloemen dat tere, breekbare wit hebben met een heel klein beetje roze. Zij staan op een kleine smalle berm van nog geen dertig centimeter, publiek eigendom. Rechts is een bredere berm, ook eigendom van de gemeente het Hogeland,  waar altijd twaalf van die planten stonden. Een onverlaat heeft die berm en de slootkant veertien dagen geleden bijna totaal verhakseld. Dat het niet de gemeente is geweest of het groenbedrijf dat voor de gemeente werkt, blijkt wel uit de brede berm op het lange stuk, die  helemaal niet is gemaaid. Het is nog vroeg maar de eerste nieuwsberichten die ik op de radio heb gehoord voor ik ging wandelen, beloven weinig goeds. Door het gehele land zullen trekkers weer strategische punten gaan l blokkeren. Radicale boerengeroepen als Farmers Defence Force en de tegenhanger van de LTO , Agractie,  hebben met hun juristen een nieuwe tactiek bedacht . Net als Caroline van der Plas van BoerBurgerBeweging [ BBB]  . Zij roepen voor wie het maar horen wil, – luister naar FDF- voorman Marc van den Oever op RTV- Noord vanmorgen- , dat zij absoluut : ‘Van niets weten “als het om het organiseren van blokkades vandaag gaat. Dat doen volgens van den Oever: “De Groepen”. Maar geheel Trumpiaans, zegt hij erbij : “De chaostheorie zal compleet zijn.” Meneer heeft nu ook al verstand van natuurkunde. Zelden zis een smoes zo doorzichtig. Analyse achteraf van wat erin Telegram- app- verkeer wordt gecommuniceerd onderling zal , daar ben ik van overtuigd, aantonen dat het natuurlijk allemaal van boven is georganiseerd door de beide heren en hun kompanen. Wat een diepe minachting wordt daarmee getoond voor het welzijn van burgers. Wanneer je distributiecentra van supermarktketens blokkeert, dan heb je wel een heel merkwaardige opvatting over het garanderen van voedselzekerheid.

Trifolium repens L.

Telkens moet ik denken aan dat beeld van vanochtend. Iets wat in feite alles zegt over de houding van sommige boeren. Zeg maar gewoon de totale onverschilligheid voor alles wat niet strookt met wat zij als hun eigen belang zie, zoals de natuur. Hoe brede banden dwars door een groot bed witte klaver [ Trifolium repens L. ]  in een  wei zijn gereden. Niet een cartoon maar een foto vandaag zegt wat mij betreft meer dan genoeg …………………………………………………………….( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retriever –jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners , 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen. Dit is al de zevende jaargang van de ‘De winkelhaak ‘.

Attentie!! Morgen 5 Juli verschijnt ‘De Winkelhaak ‘niet . Dit in verband met de voorbereiding van een inwendige reparatie aan onze woning. De volgende ‘Winkelhaak’ verschijnt op Woensdag 6 Juli a.s.