Onderdendam ( Gr. ) Donderdag 24 November 2022, 05u35 ( Wintertijd ) :

“ Z- wind. Windkracht 2. Helder. Maar wel hier en daar een nevelflard. Dat moet wel zo zijn omdat de zwerm aan sterren hoog boven me op sommige momenten onderbroken wordt. Dat is bijvoorbeeld het geval bij het sterrenbeeld Orion, laag in het westzuidwesten. Alleen de rechter ster boven in het trapezium dat het sterrenbeeld als vorm heeft , met de naam Bellatrix is zichtbaar en de rechter ster in het onderste deel van dat trapezium, Rigel. Mintaka, de buitenste ster van de gordel van Orion en de sterren Betelgeuze en Saiph laten zich niet zien. Daar hangen kennelijk wolkenflarden voor. Maar aan de andere kant als geen ander, schittert stralend de planeert Mars. Die staat in het westen recht boven ons huis. Loodrecht staat hij onder Capella, de helderste ster van sterrenbeeld Voerman [ Auriga  ]. Links daarvan zijn dan weer Castor & Pollux van het sterrenbeeld Tweelingen [ Gemini ] te zien. Als mijn blik naar beneden gaat, vertrekkend vanuit dat sterrenbeeld, kom ik uit bij Procyon, Kleine Hond [ Canis minor  ] en Sirius , Grote Hond  [ Canis Maior ]. Helemaal aan de horizon, vlak boven het dak van mijn buren, dan nog Adara. Dat is een voor mij nieuwe ster van het sterrenbeeld Achtersteven [ Puppis ]. Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Want de hemel boven ons, is gewoon bezaaid met sterren. Verlekkerd blijf ik aar boven kijken. Voor me in het oosten is het ook nog eens een warboel van sterren. Al eerste herken ik de Poolster [ Polaris ] , de onderste ster van het kleine Steelpannetje, beter bekend als de Kleine Beer [ Ursa minor ].  Ik pauzeer even met het naar de lucht kijken. Het heeft vannacht geregend. Alles is kletsnat .Verder zie ik in het noordoosten een groenkleurig licht. De bron  moet staan op het erf van de kippenboerderij van Kees van Roijen aan de Stitswerderweg. Voor even heb ik wel genoeg gezien, je kunt je ook overeten aan iets wat je leuk vindt. Ga met Nantske aan de lijn de zestien treden af naar beneden, loop over het schelpenpad achter onze hond aan en zet de eerste stappen op mijn wandelpad.

Een goede neus

Opnieuw wordt ik gegrepen door de sterrenhemel. Ook recht voor me  valt onmiddellijk een ster op: Arcturus, de meest bijzondere ster van het sterrenbeeld Ossenhoeder [ Boötes ]. En daarboven loodrecht Mizar, sterrenbeeld Grote Beer [ Ursa maior ]. Ook hier weer een menigte aan sterren die ik voor eerst zie. Het grote aantal doet me duizelen. Maar als ik op de grond om me heen kijk, is het beeld een en al armoe. Om het maar recht voor zijn raap te zeggen. Ik heb nog geen drie meter zicht. De rest is gokken waar ik moet lopen. Alleen als ik op de hoek ben, valt daar wat licht vanuit de weerschijn boven Bedum. Een weerspiegeling in het natte wegdek. Ik sla de hoek om en kuier naar het zuiden. Heb de wind nu op kop, ook al is die uiterst matig. Goed zichtbaar is nu hoe groot de weerkaatsing van straatlicht vanuit Bedum in de lucht daarboven is. Er valt nu zoveel licht op het pad dat ik de ribbels tussen de betonplaten kan zien waaruit het pad bestaat. De wind suist in mijn oren. Ik kijk eens om me heen.  Vraag me nog steeds af waar dat dubbele stel lichten in het zuidoosten nu precies voor staat. Ik kan aardig doorlopen nu het pad zo zichtbaar zich vele meters voor me uitstrekt. ‘Pieeeeep ‘, het lijkt de doodskreet van een muis die de stilte verscheurt. Mogelijk heeft een wezel een muis te pakken. Onze hond reageert overigens niet. Dat vind ik raar. Nantske heeft een goede neus. Ze zou zeker zo’n wezel opmerken. Kan het een uil zijn geweest? Ik blijf erover piekeren tot ik merk dat ik op mijn keerpunt ben aangekomen, de ree van herenboerdij de Haver. Draai me om, zie dat Nantske al voor me is gaan lopen en versnelt. Die heeft zin aan huis, lijkt het wel. Ik ga op de terugweg.

Blindheid voor je omgeving bevorderen

Maar ik zie ook een LED- lamp deze kant opkomen. Het is nog voor zessen. Dus ik denk dat ik weet wie dat is. Ik sprint naar Nantske toe,  die in de wei rechts  aan het rondscharrelen is. Heb haar net in de nek vast wanneer het fietslicht nog geen acht meter van me vandaan is. ‘Goedemorgen , Goede morgen …’, roep ik luid terwijl ik nog in de wei sta. ‘ Hallo ’ komt er terug. Herkenbaar , die stem. Het is de Wielrenner met de Grote Gele Rugzak op Zijn Rug. Hij schiet voorbij en ik stap weer het pad op. En ik schrik. Ik zie helemaal niks. Heb werkelijk geen meter zicht. Ik kan voor de eerste keer sinds tijden absoluut niet zien waar ik loop. Dat moet ik dus op gevoel doen. Met houterige bewegingen begin ik te lopen. De Pinguïn- pas noem ik dat. Zo loop ik meestal, als het spekglad is. Alle energie zakt in mijn benen . Het lijkt wel of die mijn vingers zijn geworden die het beton aftasten waar ik wel of niet kan lopen. Het is een soort kruipen op twee voeten. Ineens heb ik totaal geen tijd meer om naar de sterren te kijken. Misschien is dat , achteraf gezien, maar goed ook. Niemand heeft zin om rond kwart over zes in de ochtend in een sloot terecht te komen. Als ik eenmaal thuis ben en de wandeling nog eens terugspoel valt me wat op. Toen ik bijna geabsorbeerd werd door de sterrenzwerm boven me, ontsteeg ik dat kuieren in het donker. Een sterrenhemel heeft de kracht om je uit je dagelijkse gedoe te halen. Je op te tillen en je rond te laten zweven in die heel andere wereld die de kosmos wordt genoemd En waardoor men zich een ander mens gaat voelen. Dat is iets wat je uitsluitend op het platteland overkomt. En daarmee ontstaat ook onmiddellijk een puzzel. Want als de omgeving op het platteland zoveel kracht van zichzelf heeft, hoe kan het dan dat mensen die daar hun brood verdienen, daar totaal blind voor zijn. En hoe kan het dat de politiek op het platteland in feite bevordert dat die blindheid wordt beloond.

‘Van ons allemaal…’

Het wierdedorp Tinallinge ligtnog  geen dertien kilometer van Onderdendam af. Het dorp is werkelijk een juweeltje in het omringende landschap. Een aantal inwoners van dat dorp verenigd in de Stichting Tinallinge Plus heeft de rechter gevraagd de vergunning in te trekken voor de bouw van een megastal van 900 melkkoeien aan de Abbeweersterweg . Mijn gemeente het Hogeland heeft die vergunning verleend met als argument o.a. dat de klagers niet belanghebbend zijn. De enorme stal met bijgebouwen ligt op iets meer dan honderden meter van het dorp. Zoals steeds meer het geval is de laatste tijd, stelt de gemeente zich angstvallig conform de regeltjes op, terwijl de collegepartijen , Gemeentebelangen, Partij van de Arbeid , Christen Unie en Groen Links in al hun verkiezingsprogramma’s zich verbaal ontzettend druk hebben gemaakt  over de grote waarde van het landschap. De eerste de beste keer dat ze dat eens kunnen laten zien , laten ze dat verpesten door een dergelijk reusachtig stallencomplex. Zoals gewoonlijk is ook papier weer geduldig. En opnieuw  bij de Provinciale Verkiezingen over een kleine drie maanden zullen deze partijen roepen hoe geweldig ze zich zullen inzetten voor de schoonheid van Groninger landschap. Omdat at dit van ons allemaal is. Ja dat merken ze daar in Tinallinge…………………………………………………….( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retreiver – jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners, 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen.