Klìnzebak is een mooi woord, maar klìnzen misschien nog wel mooier. Het betekent zoiets als filteren, afgaande op het woordenboek van Siemon Reker. Een man tipte me dit woord, omdat hij er als kind vaak mee om zijn oren werd geslagen. Hij mocht aan de etenstafel niet in de slabak of in de soepterrine hengelen naar zijn favoriete ingrediënt. Wanneer zijn moeder hem dan toch zag vissen naar tomaatjes en de andere bestanddelen van de maaltijd zag omzeilen, werd hem even stevig de oren gewassen. ‘Wat zee ik die nou, mien jong? Doe maags nait klìnzen!’
Ingeborg
