Geen ideale voorbereiding voor WK-gangers taekwondoschool Jan Ekema: “Veel blessures”

Door Jens Vos

Volgende maand wordt het WK taekwondo gehouden in het Schotse Glasgwow. De taekwondoschool van Jan Ekema in Appingedam levert in verschillende leeftijdscategorieën deelnemers voor het wereldkampioenschap. Onder andere groeipijnen zorgen ervoor dat de voorbereiding dit jaar niet optimaal is.

 In totaal gaan er tien deelnemers mee van de school uit Appingedam naar het WK. De coach is Jans dochter Anna. Twee van de deelnemers zijn haar kinderen. De delegatie van de school van Jan Ekema die naar het WK gaat bestaat uit Lennard Blauw, Esra Oorlog, Patrick van Wijk, Charyl van Wijk, Anna Ekema, Ghilano Buurmeijer, Dean Stoppels, Lieke Noot en Ghilaisha Buurmeijer. Een van haar kinderen die meedoet is Ghilano Buurmeijer. Het is voor hem zijn derde WK en hij doet aan verschillende onderdelen mee in de categorie 15 tot en met 17 jaar. Voor het WK wordt er extra en langer getraind. Voor Ghilano is dit prima te doen.  

Ghilano Buurmeijer (R) is aan het sparren met één van zijn trainingsgenoten.

Hij heeft dan ook tijd over. “Ik heb net mijn havo afgerond, dus ik heb de volle focus op het WK.” Hij heeft dan ook een duidelijke doelstelling voor het toernooi: “Ik wil gewoon eerste worden,” vertelt hij met overtuiging.

Reactievermogen

Esra Oorlog doet mee bij de senioren en laat weten hoe de voorbereiding op een toernooi als dit gaat. “Het is veel trainen. Je reactievermogen, lenigheid en conditie zijn belangrijk. Ook is wedstrijdervaring iets wat je nodig hebt,” vertelt Esra. “Je kunt een hele goede conditie hebben. Als je dan op het veld staat tegen een goede tegenstander, dan ben je toch sneller buiten adem.”

Esra Oorlog (R) valt Charyl van Wijk (L) aan.

In de categorie van de vrouwen verdedigt Charyl van Wijk haar wereldtitel, die ze op het laatste wereldkampioenschap wist te behalen. Het doel is dan ook om haar titel te verdedigen. Zij is in het dagelijks leven gymdocente.

Luisteren

Nu het WK voor de deur staat, merkt ze dat het fysiek wel zwaar is in combinatie met haar werk. “Dat is het, dus een rustdag af en toe is ook wel lekker. Ik train inmiddels al zo lang dat ik weet wat wel en niet kan. Je moet wel goed naar je lichaam luisteren.” Wel traint ze elke dag. “Voor mij is dat noodzakelijk.”

Charyl van Wijk (L)  in de aanval tijdens het sparren met Esra Oorlog (R).

De jongste deelnemer die meegaat is de dochter van Anna. Ghilaisha Buurmeijer doet mee in de categorie onder dertien. Dit wordt voor haar het tweede WK. In 2023 wist ze, tot haar eigen verbazing, te winnen in de categorie meisjes met de rode band. “Ik had niet eens door dat ik geplaatst was voor de finale.” Haar opa, Jan Ekema, geeft aan dat dit soms een bewuste keuze is. “Dat vertellen wij niet altijd. Als je eerste wilt worden, dan moet je gewoon alles winnen. Daar gaat het om.”

Voorbereiding

“Dat verschilt dan ook per kind hoe ze gecoacht moeten worden,” vertelt Jan. “Ik heb er één bij die niets wil horen. Alleen maar: ‘Nog vijftien seconden, nog tien seconden.’ Hij bepaalt zijn eigen spel.” Anna geeft aan dat ze haar rol als moeder en als coach wel echt gescheiden houdt. “Wanneer ik als coach bij de kinderen sta, ben ik ook echt coach. Dan heb ik ook niet de rol van moeder.” Bij andere sporten neemt ze die rol wél op zich. “Ze voetballen ook, dus als ik dan langs de kant sta, dan ben ik echt moeder.” De coach laat weten dat ze dit jaar geen vlekkeloze voorbereiding kenden. “We hebben veel te maken gehad met blessures. Het was dan ook veel aangepast trainen, maar ik wil ze wel mee hebben naar het WK.”

Groeipijnen

Vooral bij de jeugdleden zijn er veel blessures, laat Jan weten. “Zij zitten in de groei, dus zij hebben last van groeipijnen.” Voor Anna was dat dan ook lastig als coach. “Normaal train ik veel meer.” Toch kon ze dat risico nu niet nemen. “Als de spelers al geblesseerd zijn, dan wil je niet dat dat verergert.” In eerste instantie wilde Anna zelf ook deelnemen aan het WK, maar dat werd te veel. “Ik heb drie jeugdleden die meedoen. Ik vind niet dat zij op het toernooi zonder hun coach kunnen staan. Daarom heb ik mijn plekje opgegeven.”

Foto’s: Jens Vos.