ADORP – De Culturele Commissie Adorp/Sauwerd/Wetsinge heeft 2 kunstenaars uitgenodigd te komen exposeren. Deze expositie wordt gehouden op 6, 7, 13 en 14 november in de kerk van Adorp.
Tijdens deze expositie is werk te zien van Ellen Hofstra (bewegende beelden, geluid en borduurschetsen) en Hendrik-Jan Muller (schilderijen). Zaterdag 6 november om 14.00 uur zal de expositie muzikaal worden geopend met Balkanmuziek door Jasmina Milojkovis (zang en accordeon), Johan Kloosterhuis (saxofoon) en Hendrik-Jan Mullen (gitaar). De expositie is op genoemde dagen van 14.00 tot 17.00 uur te bezoeken, de toegang is gratis.
Ellen Hofstra
Ellen is in 2006 afgestudeerd aan de Academie Minerva met als medium fotografie. Geluiden en beelden uit haar leefomgeving vormen de directe inspiratiebron voor haar werk. Ellen geeft deze vaak alledaagse voorwerpen een gezicht. Bijvoorbeeld een gootsteen die vrolijke ritmes laat horen. Of een tas die met kleine schokkerige bewegingen in elkaar zakt. Maar ook een spinragje dat danst in de lucht. Deze beelden trekken haar aandacht. ‘Zie je mij wel, luister eens even naar mij’ lijken ze te roepen. Beelden die er altijd al zijn geweest en die gezien willen worden. Zij registreert, knipt en plakt beelden en geluiden waar nodig aan elkaar, zodat ze voor de toeschouwer tot leven komen. De eigenschappen van de gevonden beelden laat zij zien en horen op filmpjes, foto’s en geluidswerken. Zo maakte zij voor het tijdschrift Gonzo een compositie op basis van geluiden afkomstig van slecht gesloten thermoskannen. Het zuchten en steunen van gewone huishoudelijke artikelen. Ruim 11 minuten fascinerend gepiep, intrigerend gefluit en prachtig puffend gepruttel. In stereo.
In deze expositie toon Ellen naast filmpjes en een geluidswerk, ook draadwerken. Over mensen die geconcentreerd bezig zijn, zoals het aanharken van gemaaid gras, sleutelen aan een auto, opgaan in iets. Deze momenten vat zij in een beeld, met veel aandacht, via het langzame proces van borduren.
Hendrik Jan Muller
Sinds 1998 is Hendrik Jan actief als schilder/tekenaar, na een avondopleiding aan de academie Minerva. Zijn eerdere opleiding tot bioloog leidde indertijd moeilijk tot werk en hij was ook al jong geboeid geweest door het tekenen en schilderen. “Laat ik mijn hart eens volgen, waarom niet?”. Hij woonde op het Hogeland, de omgeving, de polders, bruggetjes, dijkdoorgangen en met name het wad, de kwelders, de eilanden vlakbij waren geliefde onderwerpen. In zijn werk probeer hij te bereiken wat volgens hem de essentie van het schilderen is: het vangen van het licht. Met name waar dat tot leven komt op de grenzen van licht en schaduw. Schaduwen die op hun beurt door onnoemelijk veel reflecties ook weer vol licht zijn. Het maken van een werk is het eindeloos vereenvoudigen van dit spektakel.Terugkerende thema’s in zijn werk zijn de mens en de natuur als scheppende dan wel vernietigende kracht. In het landschap vind hij vooral ruimte en vrijheid. Soms is het eenzaam, soms stil. Nu hij weer terugkeerde naar de stad kijkt hij ook meer naar de intimiteit en complexiteit daarvan.De laatste jaren is zijn aanpak wat anders geworden. Aanvankelijk ging het hem om een natuurgetrouwe weergave (analyse) van de werkelijkheid. Deze wilde hij vangen op een moment die het beste aansloot bij zijn gemoed. De werkelijkheid is veranderlijk en het gemoed ook. Sommige landschapen of objecten hield hij jarenlang in de gaten en schilderde hij onder verschillende omstandigheden of staat van zijn (verval).Tegenwoordig neemt hij de werkelijkheid steeds meer als begin, als uitgangspunt om een verhaal te vertellen. Deze anekdotische aanpak betekent dat er ook vaker mensen verschijnen op zijn schilderijen, zowel zichtbaar als gesuggereerd. Hierbij past hij de werkelijkheid soms drastisch aan. Sinds enige tijd leeft hij een deel van het jaar in Noord-Zweden. Al deze plekken hebben hem inspiratie gegeven. In coronatijd besloot hij aan zijn stad Groningen een hommage te brengen. Zijn laatste werken getuigen daarvan.
