Onderdendam ( Gr.) Woensdag 16 Maart 2022, 06u00 ( Wintertijd )

“ ZO- wind. Windstil. Een merkwaardig wolkendek hangt boven ons, als mijn hond Nantske en ik het bruggetje over het Boterdiep opklimmen. Duizenden schapenwolkjes zijn aaneengeklit tot een groot  pokdalig geheel. In het oosten is een smalle streep oranje geel te zien boven een baan ochtendgloren, knal rood als vers gesneden rosbief. Daaronder blauwgrijze mist over de landerijen. Twee merels [ Turdus merula L. ]  zingen een liedje. Een is ver weg, de ander fluit in een voortuin van een van de huizen aan de Bedumerweg. ‘Awhaooo.awhaooo..’, onder de brug komen twee futen [ Podiceps cristatus L.  ]  volmaakt synchroon aanzwemmen. Een van hen buigt tien meter verder, af naar de wilgenstruik links die half over het water hangt. Het lijkt me een ideale plek om een nest onder te bouwen. Meerdere futen hebben dit al gedaan. Meerdere futennesten zijn vervolgens ook weer gekraakt door meerkoeten uit de buurt. Ben benieuwd hoe het dit jaar gaat met het broedsucces van de futen. De eerste bus naar Groningen passeert zonder vaart te minderen. Een meerkoet [ Fulica atra L. ]  die niet opvalt in de schemering, keft zachtjes. Reageert mogelijk op de meerkoet ver weg,die veel lawaai maakt in de Havertsetocht , een sloot die de begrenzing vormt van het land van de familie van der Giezen. Aan de andere kant strekken de landerijen van de gebroeders Thybaut zich uit.  Onze hond wordt steeds ongeduldiger. Begint zich ostentatief te krabben. Een teken van groeiende onrust. Snel ga ik naar beneden en sta even later op mijn wandelpad.

Ideaal dieet

In omgekeerde richting wordt het ochtendgloren weerspiegeld in het water van de sloot links. Het meest dichtbij kleurt de sloot nu oranje, verder weg verschiet die kleur naar stralend rood. Een wilde eendenpaar [ Anas platyrhynchos L ] klimt het water uit en klautert het land op. Wilde eenden zijn geen geweldige klimmers. Toch gaan ze niet op de wieken wat mijns inziens handiger zou zijn. Maar het zijn kampioenen energiebesparing. Als ze niet eten, steken ze hun kop tussen de veren en gaan in de slaapstand. Wel met een oog open. Hun hersens zitten zo in elkaar, dat ze vanuit nul onmiddellijk naar de hoogste versnelling kunnen schakelen. Met een snelheid van dertig kilometer, die ze in een paar seconden bereiken, kunnen ze zich uit de voeten maken. Maar voor de eenden hier zijn we inmiddels een vertrouwde verschijning. Ze houden hoogstens wat meer afstand. Vreemde eenden vliegen meteen in zo’n geval op. Nantske duikt de wei rechts in om zich eens uitgebreid in het berijpte gras te rollen. Want het mag dan officieel een graad boven nul zijn, aldus mijn weersite, het is hier buiten toch echt stevig onder het vriespunt. Ik sla de hoek om en kuier naar het zuiden. Het licht is inmiddels in kracht toegenomen. Het pad voor me uit kan ik zien lopen tot aan mijn keerpunt. Op het erf van Harm van der Giezen, de boerderij, die aan het pad grenst, wordt een trekker gestart. In de rij meidoorns rechts begint een zwarte kraai [ Corvus corone L. ] te roepen. Vliegt dan op en landt tien meter verder op de walkant van de sloot ,die de weien van Rozeboom en van der Giezen van elkaar scheidt. Gaat daar onverstoord verder met het afgeven van zijn positieroep. Prompt reageert een meerkoet in de Havertsetocht. Op het erf van de familie van der Giezen wordt nu de mengwagen aangezet. Daar wordt het kuilgras uit de silo vermengd met een aantal bijproducten, zoals bierborstel of suikerbietenpulp, voertarwe of wat maar goedkoop en voorhanden is. Met als doel het ideaal dieet voor de koe samen te stellen. Om een melkgift te krijgen die niet alleen omvangrijk is maar ook nog een hoog percentage eiwit en vet heeft. Voor Nederlandse melkveehouders is dat langzamerhand een soort wetenschap geworden. Een uitgebalanceerd voedingsschema passend bij het type en de ouderdom van de koe. Die gemiddeld in dit soort industrie niet ouder wordt dan 4,5 jaar. Schokkend vind ik dat…Een haas [ Lepus europaeus L. ]  steekt het pad over,dertig meter voor me. En verdwijnt zo snel de wei rechts in, dat het onmogelijk te volgen is in de schemer waar hij blijft. Ik krijg nauwelijks de tijd om rond te kijken. Twee aalscholvers [ Phalacrocorax carbo L. ]  scheren op drie meter hoogte over op volle snelheid. Een paar tellen later volgt een derde in hun kielzog. Ik hoor ze alleen, maar zie ze niet, de Canadese gans [ Branta canadensis L. ]  en zijn bijna volwassen jong die ter hoogte van de Kardingemaar voorbij vliegt richting Bedum. Het is zo druk met passanten vanochtend, dat voor ik het weet , ik op mijn keerpunt sta, de ree van herenboerdij de Haver. Draai me om en ga op de terugweg.

Mitrailleurstoten

Het oosten kleurt roder. Een steeds groter deel van de hemelkoepel verschiet van kleur. Grijsblauw wordt rood, druipend van bloed. In het midden een rijpe, gele plek alsof ieder moment er pus uit kan spatten. Het dek daarboven zit vol met rode bulten alsof een zwerm tijgermuggen zich op de wolken hebben gestort. Op vijf en zeventig meter hoogte komen vier wilde eenden over. Een ervan loopt al een aardige achterstand op. Terwijl ik druk omhoog aan het kijken ben, zie ik hoe in mijn ooghoek een fietser deze kant opkomt. De diep over het stuur gebogen figuur laat er geen twijfel over bestaan wie dat kan zijn. Dit is de Vrolijke Fietser. Ik zet Nantske naast me in de smalle strook die het pad scheidt van de wei van Harm van der Giezen. ‘ Morgen…!! ‘klinkt het luid. Ik groet enthousiast terug . De dag krijgt ineens weer kleur op de wangen. Het is nu volop licht. Twee eenden komen over. In de noordoost- hoek  van de Kardingemaar geeft een scholekster nog een paar mitrailleurstoten af. Ik sla de hoek om voor het laatste stuk.

Voorgelogen..

Een meter na de hoek loopt over het beton een vers spoor. Een haas is vanuit de wei links de wei aan de overkant in gerend. Maar een paar meter verder zie ik een tweede spoor . Nu lijkt het wel alsof hij via de wei rechts terug gekomen is . Dan moet je wel als haas meer dan twee meter brede sloten over springen. Dat lijkt ook maar ten dele gelukt. Een nat sleepspoor laat zien dat hij half in de sloot terecht is gekomen. De vraag die onmiddellijk rijst , wat maakte dat hij zo snel terug kwam. Dat is een puzzel die de natuur vanmorgen in alle vroegte opgeeft. Ik ben bang dat ik er helaas niet achter zal komen. Net zo als het voor mij , die al zeven en twintig jaar in Groningen woont, een raadsel is waarom de rest van Nederland, zodra er weer zich iets anders voordoet ,prompt vergeet dat er zich hier in de aardbevingsregio al elf jaar lang een stille ramp voltrekt. Mensen worden voorgelogen , murw gemaakt, eeuwenoude kerken scheuren, boeren raken brodeloos door een bureaucratische wanvertoning. Je kunt wel duizend keer roepen dat Groningen, gasleverancier van Europa in feite een soort kolonie is , als het op stemmen aankomt , blijft de VVD , de partij met de meest nauwe banden met de gasmultinationals Shell en Exxon Mobile,  de grootste partij in Nederland. Dit is echt een land van doven. ………………………………………( wordt vervolgd)

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retriever –jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners , 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen. Dit is al weer de zevende jaargang van ‘ De winkelhaak.