“Zo. ‘t Kon minder,” prevelden we na het gesprek met Ingeborg Nienhuis. Het resultaat van dat gesprek? Zij gaat vanaf maandag op deze website wekelijks een column verzorgen over de Groninger taal en cultuur. Op een eigen plek met de titel ‘Greunenkriek’.
De in Zoutkamp geboren en getogen schrijfster is geen onbekende in de wereld van de Groninger taal en cultuur. Na haar studie Nederlandse taal en letterkunde ontwikkelde zij zich tot kenner van de streektaal, wat af te lezen is aan de veelzijdige bijdragen van haar hand in allerlei tijdschriften, dagbladen, magazines. In lezingen, gastlessen, optredens op radio en tv, steeds weer bemerkt men haar passie voor het Gronings.
Zij is een taalvrouw die op dit moment het docentschap Nederlands aan het Willem Lodewijk Gymnasium in Groningen combineert met het eigen bedrijf Tekstbureau Ingetekstueel. In 2020 publiceerde zij de roman ‘Schoem of De Voarende Zoltkamper’ die op de short-list voor de verkiezing van het Beste Groninger Boek 2020 prijkte; een jaar later gevolgd door ‘Randfiguren’.
De naam van de nieuwe column – Greunenkriek – die Nienhuis gaat verzorgen, zegt beeldend waar het over gaat.
Groningen is in het Gronings Grunnen, koning is keunenk. Greunenkriek is, met klank spelend, de rijkdom van het culturele koninkrijk Greunen. In de vorm van korte notities zoals je die gauw even vastlegt in een schriftje of notitieboekje, zal ze ingaan op verschijnselen uit de Groninger taal en cultuur en dat heel breed opgevat. “Taal drukt identiteit uit,” zegt ze: “De taal verbindt mensen. Ik ben vooral gedreven door verwondering over mensen, gebeurtenissen en hoe dat in taal wordt vastgezet.”
’t Kon minder, zeggen we. Het is het kortstmogelijke grootstmogelijke compliment in het Groninger idioom. Voor Greunenkriek./BM
