Onderdendam ( Gr. ) Woensdag 31 Augustus 2022, 05u45 ( Zomertijd ):

“ NO- wind. Windkracht 2. Volkomen helder op het noorden na. Daar hangt dicht tegen de horizon een lage wolkenbank, met aan de bovenkant opvallend ronde koppen. Die zijn nu nog loodgrijs van kleur maar op het einde van de wandeling waren ze slagroomwit. Boven dat dek een grijsblauwe lucht, die zich uitstrekt tot in het zenith. Kijk je naar het oosten, dan doet zich een bijzonder verschijnsel voor: de lucht kleurt eigeel. Net boven een  horizon, voor mij slechts zichtbaar in silhouet,  met prachtige uitsnijdingen daar waar zich geboomte bevindt, gloeit een kleur op die tot op heden nog nooit daar zichtbaar is geweest. Een schitterend geel als van de dooier van een zacht gekookt ei.  Met onze hond Nantske sta ik met open mond te kijken naar dit wereldwonder. Nog geen drie minuten geleden zijn we op het hoogholtje aangekomen. Ik kijk achterom. Daar staat hoog in het zuidwesten de planeet Jupiter, helder flonkerend. Er is nog een planeet zichtbaar maar dan moet je wel goed kijken. Venus hangt precies boven de aalscholverbomen op de hoek van de Kardingemaar. Er wordt gekraaid: een zwaar, bronzen geluid. Vast een van de reuzenhanen van de familie Verbree, mijn bijna- buren. En opnieuw net als gisteren trekt de haan van mijn andere buurvrouw dat op zijn fatsoen. Hij gooit zich helemaal in de strijd. Wel vijf keer wordt er terug gekraaid, een hoog en schel, alles doordringend geluid. Ik weet niet of hanen een tweede zintuig hebben voor de aanwezigheid van mensen ver weg. Want anders zou ik me schuldig gaan voelen dat iedereen in onze straat nu wakker is geschrokken omdat wij hier de brug boven het Boterdiep zijn opgeklommen. Hoewel, ik weet bijna zeker dat een aantal buren, die immers vroeg aan het werk moet, al hoog en breed wakker zijn. Door die gedachte verschrompelt mijn schuldgevoel gelukkig al snel tot het formaat van een pinda. Ergens in een van de bomen naast de bongerd van de familie Biermasz aan het Boterdiep moet een houtduif [ Columba palumbus L. ] zitten. Want vandaar hoor ik ineens een wat ingehouden koeren. Alsof de duif er niet helemaal in gelooft. Het kan natuurlijk zijn dat we hier te maken hebben met een zeer empathische duif. Die een hevige drang tot communicatie met soortgenoten voelt opkomen, maar zich wegcijfert omdat anders  de bewoners wakker zouden schrikken. Het zou wel trouwens een mooie reclame slogan voor ons dorp zijn :  Bezoek Onderdendam met zijn empathische duiven.

Scheelt een extra passagier

Een auto passeert, rijdt onverschillig hard door het dorp. Het valt me op dat je steeds zwaardere auto’s tegenkomt in de dagelijkse forensenstroom naar Groningen . Allemaal mensen met hybride voertuigen. Die in mijn ogen kolossaal groot zijn en een vermogen aan wegenbelasting kosten. Ik geef even wat voorbeelden :  Hyundai KOA HYBRID (1300 Kg ) ; Kia Niro en Ceed ( 1300 kg. ) , Sportage  ( 1650 kg. ) ,Lexus NX 300 h AWD  ( 1500 kg. )  , RX 450 h ( 2000kg. ) , Subaru XV 9 1270 kgen Firester e-Boxer  ( 1870 kg ). Zet daar even een benzineauto tegenover, b.v. een Kia Ceed 1.0.T-gdi Dynamic Plusline, die weegt maar  1.198 kilo. Dat scheelt dus bijna honderd tien kilo in gewicht. Dat wil zeggen: een extra passagier aan de dikke kant. Leuk, zo’n hybride Kia kost per kwartaal aan wegenbelasting 354 euro. Voor een Kia Ceed 1.0 T-gdi Dynamic Plusline dien je 125 euro op tafel te leggen.

Gespuis

Daar komt nog wat bij. Al dat gewicht dat op vier wielen door de plattelandsdorpen dendert, heeft niet alleen gevolgen voor de wegen. Maar ook voor de huizen langs die wegen. En die zijn toch al de klos in het Gronings aardbevingsgebied. De vraag die me al een tijdje kwelt, is  waarom rijden forenzen in dit soort  loei- zware auto.?  En dan zwijg ik maar over de lui, die in een  Dodge Ram 1500 -3 .6V6 Aut /Slt Quadcab 6’4 /LPG-3  rondrijden met zo’n gesloten bak en verchroomde zijstangen. Terreinwagens,  die alleen nut hebben op wegen in bergachtige streken als Montano en Colorado in de Verenigde Staten. Wat doet dat rond rijdend gespuis hier op de Bedumerweg in Onderdendam, vraag ik me af. En wellicht een van jullie ook wel ? (  wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retreiver – jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners , 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen.