Onderdendam (Gr. ) Donderdag 6 Oktober 2022, 06u20 ( Zomertijd ):

“ W- wind. Windkracht 3. Schemerig. Voor het grootste deel helder. Alleen in het noordoosten een lang horizontaal zich breed uitstrekkende wolkenflard met scherpe uitsteeksels. Die zowel naar het noorden als oosten reiken. Daaronder een grauwroze baan ochtendgloren net boven de kim. Bij hier en daar een boerderij zijn de stallichten al aan. Er is veel verkeer op de weg. Moet,voor ik kan oversteken zelfs een paar minuten wachten, voordat een lange rij auto’s van forensen voorbij is. Klim met onze hond Nantske het bruggetje op over het Boterdiep. Ze heeft me vannacht aardig uit de slaap gehouden. Vier keer achter elkaar moest ik eruit omdat ze last had van diarree of om een andere reden ineens naar buiten wilde. Met prikogen sta ik nu rillend buiten. Ben ook sneller geïrriteerd , merk ik. Haar hondenriem bijvoorbeeld was nergens te vinden. Uiteindelijk na veel vloeken en tieren vond ik hem buiten in Geliefde haar auto. En dat in het donker in de late na- nacht. Het waait best stevig merk ik. Ook dat ik een vergissing heb begaan door mijn lange gabardine tussenjas aan te trekken. Dat had mijn winterjas moeten zijn. Het is aardig koud. Een graad of zeven, acht maar vooral koud door de wind. Tot zover mijn oninteressante persoonlijke ziele- roerselen. De`wind strijkt ruw over het water zodat de weerkaatsing van de straatlantaarns uit elkaar valt in duizend kleine scherfjes. Samen vormen die dan weer twee slordige vegen op het donkere kanaal. Een blauwe reiger [ Ardea cinerea L. ] vliegt in het duister langs, af en toe grauwend. Het is enkel dat geluid dat hem verraadt. Langzaam sterft het schreeuwen weg naarmate de vogel diep het dorp in vliegt. Genoeg kou geleden als windvanger zes meter boven het water. Snel ga ik met Nantske de zestien treden af. Ze trekt aan de riem. Ik hard met haar naar het Betonpad. Laat haar vrij en zij sprint de berm in ter hoogte van het perceel van Voorheen Jarco Rozeboom.

Turbomaaiers?

Onze hond ontlast zich daar van weer een sloot diarree. Ik hoor het borrelen. En begint daarna opgelucht door de wei te paraderen. Ik kan nu eindelijk wat meer ontspannen om me heen kijken. Hoog boven me is een gedeelte van het sterrenbeeld Orion te zien. En links beneden van dat sterrenbeeld staat Sirius. Hij, de helderste ster van sterrenbeeld de Grote Hond [ Canis maior ] , flonkert niet vandaag . Teken dat daar een dunne, doorzichtige nevel hangt. Het licht van de ster lijkt doffer.  Rechts boven Orion zie ik Aldebaran. En verderop links, meer naar het oosten Castor, behorend tot het sterrenbeeld Tweelingen [ Gemini ]. Aan de grond vaag rechts van me een lege wei. Het gemaaide gras  dat op een rij lag, is gisteren verpakt in plastic en afgevoerd naar het erf van Sieb- Klaas Iwema. Als ik verder loop het eerste stuk af, pinkelen nog net de rode toplichten van de twee windparken boven de horizon uit . Ik sla de hoek om en kuier richting het zuiden. Opnieuw hoor ik een tweede blauwe reiger schreeuwen. Voor me op de eerste boerderij die aan het Betonpad ligt, begint een trekker te rijden. De schijnwerpers op het dak flitsen aan. Daar wordt ruwvoer gestoken en die gaat de voedergeulen in van de grote ligboxenstal. Hoog boven me verandert in de tussentijd de lucht snel. Er schuift een wolk over het sterrenbeeld Orion. Hier is het stil, maar zelden heb ik rond deze tijd zoveel verkeerlawaai gehoord. Aan de lopende band rijden er auto’s door het dorp. Busjes van klussers. Er lijken wel steeds meer van dat soort bedrijven te komen. En er is druk landbouwverkeer. Turbomaaiers  voor maïspercelen met  daarachter zware trekkers met grote opslagkarren. Voertuigen waarin de verhakselde maïsmassa wordt gespoten via een spuitmond vanaf de turbomaaier. Ik blijf het verkeer volgen en automatisch gaan mijn gedachten naar de agrarische sector. Eindelijk is gisteren het lang verwachte stikstofrapport van Johan Remkes met als omineuze titel:  ‘Wat wel kan ..’. Remkes wordt aan alle kanten geprezen voor zijn balanceren tussen allerlei belangengroepen die elkaar eerder uitsloten. Maar het belangrijkste wordt meteen vergeten. Het is nog maar de vraag wat dit verdeelde kabinet Rutte IV van de aanbevelingen wenst uit te voeren. Tot nu toe hebben we Rutte en consorten niet kunnen betrappen op een heldere lijn. Nee, eerder gingen ze er toe over om op een niveau lager de provincies de kolen uit het vuur te laten halen .

Alle optimistische berichten ten spijt…

En in iedere provincie ligt de balans tussen partijen die slappe knieën krijgen wanneer de agrarische lobby van veevoerfabrikanten en slachterijen weer eens een flinke keel opzet, anders. Zodat  mensen op het platteland die oog hebben voor volksgezondheid , natuur en milieu, daar het nakijken hebben. En er komen vijftien maart volgend jaar  verkiezingen aan voor nieuwe provinciale staten. Dat is over vijf maanden. Ik geloof absoluut niet dat het CDA met nu nog een machtsbasis in veel staten ook maar een duimbreed afstapt van het besluit dat geen boer gedwongen mag worden opgekocht. Thans heeft het CDA in alle  provinciale staten in totaal 71 zetels. En acht gedeputeerden waarvan in Noord Brabant en Friesland allebei twee. In Overijssel , het heartland van de BoerBurgerBeweging [ BBB] zelfs een fractie van negen personen. Politiek lijkt het ondenkbaar dat het CDA voor de provinciale statenverkiezingen grote veranderingen zal toestaan uit angst afgestraft te worden. Boeren zullen met fluwelen handschoen  worden aangepakt. Daarom verwacht ik niet dat er de komende tijd grote veranderingen in die sector plaats vinden,  alle optimistische berichten van nu ten spijt. Er zullen hoogstens wat LEGO- steentjes hier en daar verplaatst worden. Terwijl de Farmers Defence Force voor de vorm wel weer een snelweg of distributiecentrum zal blokkeren. Om even te laten zien dat zij ook nog meetellen Pas na 15 Maart 2023 ….’ komt het spel pas echt op de wagen ‘, zoals de Vlaamse wielerterm zo mooi luidt. …………………………………. ( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retreiver – jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners , 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen.