Onderdendam ( Gr. ) Vrijdag 4 November 2022, 06u25  ( Wintertijd ) :

“ WZW- wind. Windkracht 4. Pikdonker. Harde wind en regen. Heel veel regen. Nantske , Terwijl het hard begin te gieten klim ik met onze hond , met veel moeite het bruggetje hoog boven het Boterdiep op. Vrijwel onmiddellijk zie ik bijna niets meer door het regenwater dat achter mijn brillenglazen kruipt. Sta nu met mijn rug naar de wind om nog iets van de omgeving in me op te kunnen nemen. Achter me over de Bedumerweg overheerst het geluid van autobanden op het natte asfalt:  ’Slush- slush- slush-slush…’. De wind trekt een stuk of vijf strepen van parelend licht door het kanaal. Weerkaatsing van de straatlantaarns. Het is al laat , zeker door de wintertijd. Maar het wolkendek houdt het licht van een beginnend ochtendgloren heel effectief tegen. Weinig te beleven meer hier . Een meerkoet [ Fulica atra L. ] laat kort horen dat hij ons in de smiezen heeft. Het geluid komt van links onder de brug De gele treurwilg schudt met zijn takken hevig op en neer. Het beeld doet denken aan de borstels  in een autowas- straat die je auto in een knellende omhelzing houden. Snel ga ik de brug af. Op het gevoel de zestien treden afdalend. Een hand aan de stalen leuning. Met de andere hand probeer ik onze hond in toom te houden. Nantske zou het liefst de trap afstormen, het Betonpad op. Als we eenmaal beneden zijn en over het verbindingsstukje, het schelpenpad lopen, begint ze ineens voluit te blaffen en te piepen. Maar ik kan niets in het donker ontdekken. Ruikt ze een kat? Dan blaft ze meestal anders. Ik houd het voorlopig maar op een passerende herfstgeest. Zet de eerste stappen op mijn wandelpad. Onze hond  , eenmaal vrij, schiet een wei in.

Brussels kant

Nog harder giet het. Ik probeer verscholen achter het naambord Onderdendam nog wat uit de buurt van regen en wind te blijven, maar dat brengt geen soelaas. Bovendien is het gevaarlijk. Ik ben zo niet te zien voor passerende fietsers. En daar komt er al een aan in de verte.  Ik loop weer verder terwijl ik me af en toe omdraai om te kijken waar de fietser blijft. De LED- koplamp slaat nu de hoek om en is nu twintig meter van me vandaan  Ik begin te roepen : ‘Goede morgen ..’. Zodat de berijder  merkt dat ik er ben. Hij reageert en groet kort. Het is inderdaad de vertrouwde stem van de   Vrolijke Fietser. Hij heeft ondanks het slechte weer toch nog een behoorlijke snelheid. Het rode achterlicht zwalkt geen moment. De fietser blijft in zijn lijn. Slaat dan de volgende hoek om. Ik kijk hem na. Hij verdwijnt achter de rij meidoorns, wordt dan weer zichtbaar en ik zie hem niet meer, wanneer de fietser ongeveer bij de ree van herenboerderij de Haver is. Regen en wind doen intussen nog een vergeefse poging me in de sloot links van het pad te duwen. Het is ploeteren nu in het donker maar ik red het net. Sla de hoek om en betreedt het lange stuk naar het zuiden. Kom nu vol in de wind. Regen gutst langs mijn rechterflank. Wel, kan ik nog net zien dat de ster Sirius [ Sterrenbeeld Canis Major :  Grote Hond ]  zich door een grote scheur in de bewolking laat zien . Ik ontdek hem, kijkend door een opening tussen twee meidoornstruiken[ Crataegus monogyna L. ] . Deze hebben nu al hun blaadjes verloren . Goed is nu te zien hoe met elkaar vervlochten de struiken zijn . In het verleden heb ik het resultaat wel eens vergeleken met Brussels kant. Dat kleine vogels hier een perfecte schuilplaats zullen vinden , kan ik me goed voorstellen . Kan het nog harder regenen dan het al doet? Wanneer ik op het open stuk ben, komt de regen bij bakken uit de lucht. Ik blijf Nantske in de gaten houden. Maar zij mij kennelijk ook,  want zij wijkt nog geen meter van mijn zij. Overigens vandaag is het Vrijdag. De dag waar ik altijd beloof iets dichter op een onderwerp in te gaan. En wederom is dat de angst voor wolven in Drenthe en de redeneringen die je zoal in de media en dan voornamelijk de regionale pers aantreft van wolvenhaters en – liefhebbers.

‘ Wolvenpaniek ‘

Twee dagen geleden opende zelfs het Dagblad v/h Noorden met de kop Wolvenpaniek in Drenthe. Aan het woord , Dirk Bruins , de voorman van LTO- Noord.  In feite pleitte , nee drong hij er dringend bij het provinciebestuur op aan dat de wolf die zich aan schapen en kalveren vergreep, inmiddels 35 gevallen in deze provincie , doodgeschoten moet kunnen worden. Hij wordt gesteund door een groot aantal dierenartsen. En vanochtend opnieuw in dezelfde regionale krant gooide boer Pieter van Noord twee doodgebeten schapen op de stoep van het provinciehuis in Assen. Het liefst zou hij die over de balie hebben geslingerd.  Zoals eerder een geitenhouder deed. Ik kan me voorstellen dat je als schapenhoudende boer flink de pee erin hebt wanneer je schapen het slachtoffer worden van  wolven. Toch is er iets wat ik aan al die reacties niet begrijp. Wat is de laatste honderden  jaar de wolf overkomen in onze streken? Op de site :

https://www.wolveninnederland.nl/#:~:text=De%20Laatste%20gedode%20wolf%20in,laatste%20wolf%20in%20Nederland%20gezien

wordt heel in het kort de geschiedenis van de wolf in Europa in een paar alinea’s bondig neergezet

“ Behalve op IJsland kwamen wolven vroeger in heel Europa voor, ook in Nederland. In een ver verleden was er ontzag voor wolven en hun efficiënte jacht, maar gaandeweg zagen mensen wolven steeds meer als bedreiging of concurrent. Wolven werden steeds intensiever vervolgd. Door eeuwen van vervolging verdween de wolf in de loop van de 18de en 19de eeuw uit ons land. Het eerst verdween hij uit de westelijke provincies Noord- en Zuid-Holland, later in Utrecht (1775), Drenthe (1780), Gelderland (1822) en Limburg (1845 of 1869). De Laatste gedode wolf in Nederland was in 1881 in Helvoirt, Noord Brabant en in 1897 werd bij Heeze in Noord–Brabant de laatste wolf in Nederland gezien. Beide laatste waarnemingen zijn echter onderwerp van discussie, zodat waarschijnlijk in 1869 de laatste wolf bij Schinveld werd gedood (…)In 1886 stierf de wolf ook in België uit en in de Eifel werd omstreeks 1890 de laatste wolf geschoten, zodat zwervers tot die tijd in potentie nog Nederland konden bereiken. In 1743 was de wolf ook uit Groot-Brittannië verdwenen. Uiteindelijk werd de wolf teruggedrongen tot diep in Oost- Europa en de gebergtes van Italië en Spanje. In 1982 werd de Conventie van Bern van kracht waarbij alle Europese landen getekend hebbenen om, naast vele anderen soorten, de wolf te beschermen. Deze bescherming leidde tot herstel van aantallen en verspreidingsgebied.

Schapenverhalen

“ In heel Nederland liepen volgens het Centrale Bureau van de Statistiek ( zie de link : https://www.hetschaap.nl/aantal-schapen-blijft-dalen/ )’ in 2021 in totaal 848.406 schapen rond . (….). In de provincie Drenthe met zijn vele bossen grazen  ook heel wat schapen. Op zoek naar de juiste aantallen vond ik het volgende op de site van Veldpost :  https://www.veld-post.nl/artikel/228669-meer-geiten-en-schapen-en-minder-koeien-in-noord-nederland/#:~:text=Drenthe%20had%20in%202019%20zo,stijging%20van%2013%2C8%20procent

“ In Noord-Nederland is het aantal geiten en schapen gestegen. (…) Dit meldt het CBS bij de publicatie van de voorlopige cijfers van de Landbouwtelling. “ (…) Friesland herbergt tevens de meeste schapen van Nederland. Met 162 duizend dieren staat de provincie op eenzame hoogte, maar niet op het niveau van tien jaar geleden; toen waren er nog ruim 210 duizend schapen. In 2019 was de Friese schaapskudde met 8801 stuks gegroeid ofwel 5,7 procent. Groningen zag het aantal schapen groeien van 69.279 naar 73 638 dieren; een stijging van 6,3 procent. Drenthe had in 2019 zo’n 6.300 schapen meer en er zijn nu 51.951 dieren. Dat is een forse stijging van 13,8 procent. Flevoland bezit nu 13.817 schapen, een toename van 808 stuks ofwel 6,2 procent. “ Wanneer er 51.951 schapen rondlopen in een bosrijke provincie als Drenthe kan je dan van crisissituatie spreken wanneer er in heel Noord Nederland iets meer dan driehonderd schapen en ander kleinvee zijn gegrepen door een wolf. En in Drenthe iets meer dan vijf en dertig. Ik weet niet hoe jullie, naar cijfers kijken maar hoe vervelend voor boeren ook ,mij imponeerde het getal totaal niet. Dan is er nog wat anders. Schapenhouders zullen vast een reden hebben om ‘s nachts hun kuddes onbeheerd in de wei te laten. Het kost tijd en geld. In de vorm van extra personeel en huisvesting. Maar is dat toch niet wat raar?  Ik kan me nog heugen dat recent  boeren met schapen alarm sloegen bij een andere incident. Schapen , die in de wei gedood en geslacht  werden . Een kleine zoektocht leverde op : https://www.hetschaap.nl/schapen-in-wei-geslacht/

Een geval nog in februari van dit jaar :

“  In een wei in Lutjewinkel [ KW: Gemeente Hollandse Kroon ( N.Holland. )  zijn de resten van 2 geslachte schapen ontdekt. De politie roept schapenhouders in de regio op hun vee in de gaten te houden. De resten van de geslachte schapen werden door wandelaars ontdekt. Die hebben de politie gebeld. (…) . Bijna 2 maanden geleden was er in Noord-Holland, op zo’n 80 km van deze plek, ook een bizarre vondst. In een greppel langs een fietspad in Hoofddorp werden 20 schapenschedels gevonden die blijkbaar waren uitgekookt. “.

Presenteerblaadje

Toch blijft de hoofdvraag. Waarom worden er in Nederland, een land met bruuske overgangen tussen landbouwgrond en natuur dieren ‘s nachts onbeheerd gelaten? Landbouwhuisdieren zoals schapen leven op een zeer beperkt areaal van nog geen miljoen hectare vlakbij wilde dieren uit bossen. Dat is toch regelrechte waanzin. Ik wil niet meteen naar Bijbelse tijden terug grijpen of refereren aan landen in Centraal, Oost Europa of het Midden Oosten. Daar is het volstrekt normaal om bij een kudde schapen een aantal mensen, h e r d e r s , geheten,  e lekker eigenwijs. Of zeg maar gewoon : ‘Ons ben zuunig ‘. Het spijt me wel. Dan vraag je er ook om. Is het gek dat er dan slachtoffers vallen. Schapen liggen hier voor de wolf gewoon op een presenteerblaadje. Smakelijk eten dan maar………………………………………( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retreiver – jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners, 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen.