Onderdendam ( Gr. ) Dinsdag 13 December 2022, 06u10 ( Wintertijd ):

“ ZW- wind. Windkracht 1. Maar van wind is niets merkbaar, als ik met onze hond Nantske de  berijpte brug over het Boterdiep opklim. De rijp op de leuningen is dunner dan gisteren. Hij is naar schatting vier maal zo dun, nog geen halve millimeter. Het is helder op het eerste gezicht. Wat meteen opvalt is dat aan de horizon geen enkel toplicht van een windmolenpark  te zien is. Daar moet een soort van mistgordijn voorhangen. Of wellicht is het gewoon wat heiigheid. Het is niet helemaal donker meer. Dat wil zeggen in principe is het meer dan pikdonker nu,  maar heel hoog aan de hemel bijna tot aan het zenith staat de maan in het zuidwesten zo hard te stralen dat ik maar enkele sterren er om heen kan onderscheiden. Beneden op het water ligt er een miniem laagje ijs. Het schijnsel van de maan wordt daar dof in weerkaatst. Alleen onder de brug is het kanaal niet dichtgevroren. Daar lonkt het zwarte water. Jullie vinden het wellicht raar,  maar soms gaat dat lonken zover dat ik er dreig in te springen. Er zijn meer dan voldoende zwarigheden in mijn leven die dat rechtvaardigen. De natuur kan vreemde, schrikwekkende verlangens tot leven wekken. Ik blaf mezelf weer hard bij de realiteit. Ga op zoek naar het sterrenbeeld Orion. Dat is zover naar het noordwesten opgeschoven vanuit de maan gezien dat ik het nauwelijks meer kan vinden. Stel me dan maar tevreden met de sterren die overduidelijk gemakkelijk te vinden zijn. Regulus, van het sterrenbeeld Leeuw [ Leo  ]  links onder de maan. Als je schuin naar beneden gaat, pinkelt daar Spica,  de helderste ster van het sterrenbeeld Maagd [ Virgo ]. Maak je een duik met je blik naar links vanaf de maan , passeer je eerst Procyuon van het sterrenbeeld Kleine Hond [ Canis minor ] . Ga je nog verder dan haal je net voor de horizon Procyon’s parallelster Sirius in , een ster van het sterrenbeeld Grote Hond . Beide sterrenbeelden fungeerden als de ‘ jachthonden ‘van de mythologische jager Orion. Dat in de Oudheid de Klassieke Grieken en voor hen de Babyloniërs in sterrenbeelden mythologische figuren zagen is voor die tijd een volstrekt normaal cultuurverschijnsel. Nu is onze verbeeldingskracht wat alledaagser. De Kleine Beer [ Ursa minor ]  heet in de volksmond het steelpannetje. Hoe nuchter kan je het hebben. Nu ik naar de sterren op zoek ben, prent ik twee hemellichamen extra in mijn hoofd. In het noordoosten staat halfhoog in de hemelkoepel boven de boerderij van Sieb- Klaas Iwema, Mizar van het sterrenbeeld Grote Beer [ Ursa maior ] . Wat lager in het oosten, maar een stuk krachtiger schittert Arcturus, het vurige oog , zoals dat wordt genoemd van het sterrenbeeld Stier [ Taurus  ]. Heel dicht tegen de noordoostelijke horizon komen zeer zwak door twee speldenknopjes door: Deneb , de staartster van het sterrenbeeld Zwaan [ Cygnus ] en meer naar het oosten Vega, behorend tot het sterrenbeeld Lier [ Lyra  ]. Het is al weer druk met forensen en klusjesbussen. Even moet ik nog denken aan de auto die , toen ik wilde oversteken, door het dorp scheurde, zeker tachtig kilometer per uur rijdend. Ik ben altijd bang omdat de bestelbus van onze buren het zicht op de weg belemmert, dat ik bij het oversteken geschept word door auto’s die je niet ziet aankomen. Ik heb vaak angsten die ongegrond zijn. Maar soms ben ik bang voor dingen die wel degelijk kunnen gebeuren. Genoeg rond gekeken. Op gevaar af dat ik het koud begin te krijgen , – het vriest ergens tussen de zes en negen graden- is het raadzaam om in beweging te komen. Ik moet warm blijven. Ik ga met Nantske de zestien treden af naar beneden . Roep haar af en toe niet zo te trekken en beland zonder blessures op te lopen op het plankier. Ik laat onze hond vrij en zet de eerste stappen op mijn wandelpad.

Grotere bochten

Het landschap ziet er door de maneschijn bizar uit. Dofgrijs, metallic, door het schijnsel van de maan, alsof de percelen grasland van aluminium zijn. Ik kijk eens om me heen. In het oosten in de buurt van de grote ligboxenstal van de Matschap Thybaut is een trekker met veel schijnwerpers op aan het werk op een perceel. Wat die aan het doen is , is de vraag . Mest uitrijden?  Maar waarom nu , nu het vriest. Ploegen? Dat laatste zou kunnen? Ik ben inmiddels op de hoek aanbeland. Merk nu hoe hoog de maan staat aan de hemel. Dat is te merken aan de lengte van de schaduwen. De meidoornstruik [ Crataegus monogyna L. ] op de hoek werpt een schaduw die maar net de breedte van het pad beslaat. Ik ga harder lopen. Niet alleen om warm te blijven maar ook door het geluid dat mijn laarzen maken op het beton. Het is door de vorst een droog, kort klapgeluid,  dat ze maken. Dat werkt opwindend. Ik ga er harder door lopen. Hou wel de trekker bij Thybaut in de gaten. Die maakt af en toe grotere bochten. Mysterieus…… Dat blijft zo, tot ik op mijn keerpunt ben aanbeland, de ree van herenboerderij de Haver. Ik roep mijn hond, draai me om en ga op de terugweg.

Dom land….

Mijn vingers voel ik nauwelijks meer. Onze hond zie ik uitsluitend door de korte schaduw die ze werpt op de weg. Even geboeid raak ik door het grillige patroon dat de takken van de twee wilde appelbomen projecteren op het beton van het pad. Een heel precies borduurwerkje van in elkaar gestrengelde takken dat bewondering afdwingt op de vroege ochtend. Ik vraag me af of in dit boerenland er echt zoveel bewondering is voor dingen die gewoon vanuit zichzelf groeien. Zonder hulp van buitenaf.  Natuurlijk er zijn ook in Groningen boeren die met de natuur mee boeren . Maar er zijn er meer die dat faliekante onzin vinden. Het dringt maar niet echt door op het platteland dat we echt vlak voor een ecologische ramp zitten die ook de intensieve landbouw in het hart zal treffen. En je ziet het uit wat dan het zogenaamde ‘nuchtere boerenverstand ‘in bijvoorbeeld de provincie Overijssel , het hartland van de BoerBurgerBeweging , weet te bewerkstelligen. Om een aantal PAS- melders ter wille te zijn, boeren die zijn gaan boeren zonder natuurvergunning, hebben de provinciebestuurders daar de volgende truc bedacht. Ze rijden geen mest meer uit op hun eigen 2000 hectare. En met de zogenaamde overbodige stikstofrechten van die hoeveelheid grond, -immers geen mest geen stikstofuitstoot- kunnen ze een aantal PAS- melders ter wille zijn door de rechten aan hen te toe laten komen. Die kunnen dus verder boeren in deze papieren werkelijkheid. Slim, slim, slim!!. Op deze manier geef je als provinciebestuurder, die immers het door het kabinet geformuleerde stikstofbeleid moet gaan uitvoeren, het signaal af dat door een beetje te ritselen en te schuiven met rechten de huidige intensieve manier van boeren heel best overeind te houden is. Niks minder koeien in het overvolle Nederland. Tot ergens de volgende zoönose  uitbreekt. Wat zijn we toch een ontzettend dom land dankzij een politieke cultuur die steeds maar weer nieuwe geitenpaadjes vindt..……………………………………………………( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retreiver – jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners, 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen ).