Onderdendam ( Gr. ) Donderdag 19 Januari 2023 , 05u55 ( Wintertijd ):

“ZW- wind. Windkracht 3. Althans dat vind ik vermeld op mijn website als weersverwachting. Maar ik voel nauwelijks wind, als ik met onze hond Nantske het hoogholtje opklim, het houten bruggetje, dat acht meter boven het Boterdiep uittorent. Het vriest niet meer,  maar koud is het wel, maar een paar graden boven nul. Zwaar bewolkt. Een redelijk compact wolkendek hangt er, niet overal even dik.  Daaronder zweven nog meer wolken die met hoge snelheid door de daar aanwezige  wind worden voortgestuwd. In het oosten, zo blijkt, als ik boven op de brug op de uitkijk sta, sluit dat wolkendek de horizon hermetisch af. Alleen ver weg in het noordoosten pinkelen de toplichten van het windmolenpark bij de Eemshaven. Ondanks het vroege uur is er al veel verkeer op de weg . ‘Sjwoesh…sjwoesh..sjwoesh ..’, autobanden maken een zuigend geluid op het natte asfalt. Beneden me op het water liggen plakjes licht te zwijgen in het kanaal ; weerkaatsing van straatlantaarns langs de kant van de weg. Kijkend vanaf hier valt op dat er veel weerschijn aanwezig is in de wolken boven de buurdorpen Bedum en Middelstum. Maar niet lang kan ik daar blijven staan. Nantske maakt duidelijk dat ze genoeg heeft van dat veel te lang  koekeloeren op de brug- het werkt haar op de zenuwen. “Kunnen we nu eindelijk eens gaan lopen’, gebaart ze. Met haar aan de lijn,  ga ik de zestien treden af. Wel zo omzichtig mogelijk om niet te struikelen op het eind.  Zet een paar minuten later de eerste stappen op mijn wandelpad.

Wilde Appel- tweeling

Het is niet glad . En , ondanks het aanlichten door de weerschijn uit de wolken met name bij Bedum , is het zicht maar heel beperkt. Ik kan slechts vijftien meter  voor me uitkijken. Een eend kwaakt in het donker links.. Ongeveer  ter hoogte van de plek waar in het weiland rechts  een reeks plassen loodrecht op het pad staat. Vorig jaar had dat plassengebied nog een L- vorm. Kennelijk is er toch iets aan de oneffenheden in het perceel gedaan. Dat ik in het donker überhaupt kan zien dat er zoveel water in de wei staat, komt door de weerkaatsing van het licht in het water vanuit Bedum. Nantske, die eigenlijk best van dabben houdt, – ze is per slot van rekening een Golden Retreiver- , mijdt de plassen tot nu toe om een mij onduidelijke reden. Ze heeft meer interesse voor de grote hoeveelheid muizengaatjes tussen het gras. En vooral wat de muizen bij de opening van hun holletjes achterlaten. Ik fluit haar het pad op . Samen slaan we de hoek om en kuieren naar het zuiden. Nu voel ik toch wel iets meer wind. Ook gaat het heel licht regenen. Het is eerder spatten. Het pad naar het zuiden is wat beter te zien. Zelfs de ribben tussen de aaneensluitende betonplaten zijn zichtbaar door de weerschijn. Ook de zogenaamde ‘Kerstverlichting ‘op de poedertoren van  Friesland Campina brandt weer. Op de wegen van en naar Onderdendam wordt het steeds drukker. Een  lege, langgerekte bus van Q-buzz Lijn 61 rijdt kennelijk nog. Er zou toch worden gestaakt vandaag en morgen? Dan moet het nu al bijna half zeven zijn. Ik moet maar eens wat sneller doorstappen. Ben dan al ter hoogte van de Wilde Appel- tweeling , twee appelstammen in de berm ie samen als een soort armen ten hemel geheven zijn.

Onwelriekende wind

Wanhoop. Soms zijn er momenten dat ik de wanhoop nabij ben. Niet zozeer om wat er gebeurt als wel de snelheid waarmee het ene onsmakelijke incident het andere in het nieuws verdringt. Toen bekend werd een week geleden dat de Nederlandse Aardolie Maatschappij oftewel de NAM met medeweten van de Nederlandse Staat verzwegen had dat bij het oppompen van aardgas in Groningen een grote hoeveelheid kwik was vrijgekomen, werd afgesproken om daarover te zwijgen. Dat staat klip en klaar in de notulen van 2012-2014 van de Maatschap Groningen waar de Staat der Nederlanden, de toen nog Koninklijke Shell en het Amerikaanse Exxon Mobile deel van uitmaken.  Waarom ? Wel,  uit angst voor reputatie schade. De Maatschap immers had in strijd met het advies van het Staatstoezicht op de Mijnbouw een record hoeveelheid gas opgepompt in 2013 , een jaar na de zware  aardbeving van Huizinge van 3.2. De Groningers kregen niet alleen ontzette en deels onbewoonbare huizen cadeau van het kabinet Rutte in de persoon van minister Kamp, maar ook nog eens een hoeveelheid puur vergif. De dag dat dit bekend werd was even het land te klein. Hoor je er nu, een week later nog iemand over? Welnee, nu maakt men zich in den lande weer druk  over iets geheel anders. Eigenlijk is al die tijdelijke verontwaardiging over een maatschappelijke misstand hier niet meer dan een onverwachte, onwelriekende wind. Men zet een raam open en weg is de vertoonde empathie met Groningen. Het volgende incident staat alweer in de wacht. ………………………………………………….( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retreiver – jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners, 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen.