Jaren geleden was ik er zelf eens tijdens een schoolreisje, nu is mijn kroost aan de beurt voor een ontdekkingstocht. Het park is in de tussentijd nogal veranderd. Begin jaren negentig kon de rups die als achtbaantje door een appel boemelt met afstand de titel van hipste attractie dragen. Nu moet het rupsje qua G-krachtbeleving zijn meerdere erkennen in een ruime verzameling kermisattracties, compleet met stroboscopische verlichting en boomboommuzak.
Of het spookhuis eng is, vragen ze. Oh nee, dat weet ik nog: twee plastic skeletten en een poster van een matig geschminkte, lusteloos uitziende vampier – zo ongeveer herinner ik me de inboedel van het tot spookhuis verbouwde klushokje. Juist wanneer ze zittend in een sinistere gondel het spookhuis in worden gesleurd, springt een hologram aan de pui van het gebouw in het oog van een snoezig meisje dat verandert in een moordlustige demon met een bloederig mes.
Sedert 2008 is het spookhuis veranderd in een bloedstollende darkride, lees ik op het plakkaat ernaast. Met van afschuw vertrokken snuitjes worden ze drie minuten later uitgespuugd door de gondel. n Beetje blaik om snoet. Van enig slaapritme is de daaropvolgende nachten geen sprake meer, voor geen van ons. De grieze lopt heur over de graauwen…
Ingeborg
