Zomaar op het Hogeland: een koekoek roept

Het was nog geen half vijf en het lichtte al een beetje, overal. En ik schrok wakker van een zingende koekoek.

Koekoek is een onomatopee, dat is een Grieks woord, dat verwijst naar een door klanknabootsing gevorm woord. De koekoek koekoekt. De naam van het vogeltje is het geluid dat het maakt.

Werd ik wakker van waarlijk een koekoek?  Oh mei, dan leggen alle vogels een ei, behalve de koekoek en de griet, die leggen dan niet. Ho, ho vogelvrienden, ik weet wel dat de griet een andere naam is voor de kwartelkoning en ook de grutto. Maar daar gaat het nu niet over.

Zit er bij mij in de buurt een koekoek? Of heb ik de koekoeksklok beneden gehoord?

Ik heb er twee. Een oude, die jaren geleden nog door Job Pannekoek in Winsum onder handen is genomen. Die loopt altijd verkeerd, koekoekt het aantal uren verkeerd, omdat je die secuur moet opwinden, de gewichten aan de kettingen omhoog brengen. Vandaar dat ik me ook een digitale koekoeksklok heb aangeschaft. Loopt altijd, op baterijtje, je hebt er geen omkijken naar, is secuur en als het vogeltje klaar is, klinkt er nog een deuntje, een Duits volksliedje.

Ik spring uit bed en vlieg naar de oude Koekoek in mijn werkkamer. Het is daar tien voor één, dus die kan niet gekoekoekt hebben. In de keuken staat de digitale – heus, in het Zwarte Woud vervaardigd, met echtheidscertificaat – op vijf voor half vijf. Die kan het ook niet gedaan hebben.

Dus. Er zat een koekoek bij het kantelraam van de slaapkamer te roepen. Om wat?BM