WINSUM – Op 11 en 12 juni speelde de voorstelling ‘Dansende Dekens’ in de Cultuurcentrum de Blauwe Schuit in Winsum. Het resultaat van het vier maanden durende community-art project mocht er zijn: een afwisselende, ontroerende en kwetsbare voorstelling door 16 oudere inwoners van het Hogeland die met verve hun persoonlijke verhalen via dans wisten over te brengen aan het publiek.
Videobeelden aan het begin van de voorstelling namen het publiek in vogelperspectief mee over het kwelderland en het Hogeland vlak achter de dijk. Een weids landschap met altijd de wind, die je door de vacht van de grazende schapen ziet strijken, begeleid door een live bewerking van ‘What a wonderful world’ voor viool en blokfluit, wordt de toon gezet. Een grote, oude, houten dekenkist rijdt het toneel op, wollen dekens komen daaruit tevoorschijn en de voorstelling begint.
Associaties
Vanaf februari 2022 werkten de 16 deelnemers in wekelijkse repetities samen met een choreograaf en een poppenspeler. De repetities vonden plaats in Kantens, Den Andel en Winsum. Inspiratiebron voor, en rode draad in de voorstelling waren verhalen en herinneringen rondom oude wollen dekens. Deze dekens – soms vooroorlogs – zijn vaak al decennia in een familie, waren aanwezig bij geboortes, bij overlijden, bij kampvuurfeestjes, als verhuisdeken, als geluidsdemper in een basedrum, als kattenmandje of als sprei, ze boden troost en warmte. Deze persoonlijke associaties en herinneringen zetten de deelnemers o.l.v. Pierik L’Istelle en Macebo Mavuso om in een choreografie. Sommige dekens van deelnemers werden speciaal voor dit project van zolder gehaald, en een enkele kreeg een nieuw leven als kostuum in ‘Dansende Dekens’.
Uptempo
De choreografieën van de 14 dansers en de videobeelden werden steeds ondersteund door livemuziek – zelf gecomponeerde én gearrangeerde nummers – door Alice van der Meer uit Baflo (blokfluit en percussie) en Marjolijn Mellema uit Den Andel (viool en toetsen). Samen zetten zij een dromerige sfeer neer, afgewisseld met uptempo nummers. De dansscènes op de vloer werden afgewisseld door schaduwspel, dat vliegensvlug werd opgebouwd met houten panelen met een groot wit laken ertussen. De schaduwcontouren van de dansers zette, in plaats van hun individualiteit, juist het universele centraal. Net als elke schaduw, is elke ziel uiteindelijk gelijk, onafhankelijk van achtergrond of leeftijd (deelnemers aan dit project waren tussen de 50 en de 85 jaar).
Tjokvol
Ondanks de overvolle uitagenda van dit zonnige weekend, was de zaal op zaterdagavond goedgevuld en op zondag tjokvol met aandachtig en enthousiast publiek. Een greep uit hun reacties na afloop:
“Indrukwekkend”, “Dapper”, “Echt en oprecht”, “Genoten van de kwetsbaarheid die iedere performer tentoonspreidde”, “Een prachtig mooie dynamiek en expressie”, “Ontroerend”, “Heerlijk meegaan in de cadans van muziek en dans”.
Stichting Laway Arts kijkt terug op een bijzonder geslaagd cultuurparticipatieproject.
