Nu ik af en toe mag schrijven voor Omroep Het Hogeland wordt er misschien wel van me verwacht dat ik schrijf over onderwerpen die betrekking hebben op onze gemeente. Gemeentelijke, serieuze zaken, zeg maar… maar dat was ik eigenlijk niet van plan.
Ik schrijf veel liever over persoonlijke dingen, relaties en emoties. Toch maak ik deze keer een uitzondering of misschien ook niet, want er moet me iets van het hart.
Toen we nog in Uithuizen woonden,toen nog de gemeente Eemsmond,was het vooral de laatste jaren opvallend hoe weelderig het groen mocht tieren in goten en op stoepen en straten. Ik overdrijf niet als ik zeg dat het soms bijna kniehoog stond.Wij woonden daar in een mooie oude straat,grenzend aan het Kerkplein. Menig buurtgenoot had al geklaagd bij de gemeente maar dat veranderde niet veel. Ik kan me nog herinneren dat ik de toenmalige burgemeester tegenkwam in het Kerkstraatje. Ze kwam,al glibberend op haar hoge hakjes,over de mooie,oude maar groen bemoste, spiegelgladde klinkertjes aangeschuifeld door een zéé van onkruid.Dàt leek mij een uitstekende gelegenheid ‘de hoogste baas’ es even aan te spreken over de kwestie. Het leek mij namelijk de kortste klap naar een oplossing. Helaas dacht zij daar anders over, want toen ik haar vroeg of het nou niet es hóóg tijd werd dat er wat gedaan zou worden aan die groene wanorde, kreeg ik van haar heel vriendelijk doch drìngend,de tip om de klachtentelefoon van de gemeente te bellen. En zij ploegde voort richting het gemeentehuis terwijl ik, enigszins beduusd naar de Appie afdroop.
Bijna vier jaar geleden verhuisden we naar Winsum, toen nog de geméénte Winsum en jéétje… wat was het hier nètjes! We waren zwaar onder de indruk van de schone straten,en nette perkjes en parkjes. Er leek altijd wel èrgens iemand van de gemeente bezig te zijn met snoeien,wieden of maaien.Het was echt een gróót verschil met onze oude woonomgeving,en we werden blíj van zóveel vlíjt.
Inmiddels zijn we een paar jaar verder, en zijn de gemeentes De Marne, Bedum, Eemsmond en Winsum samengevoegd tot de grote nieuwe gemeente Het Hogeland.
Vast en zeker levert zo’n fusie vele voordelen op hoor, daar twijfel ik niet aan, hoe onzichtbaar die voordelen dan misschien ook zijn voor ons als burgers.
Maar dat de fusie ook een nádeel heeft is helaas heel zìchtbaar, want het groenbeleid van de gemeente Winsum lijkt wel in de prullenbak verdwenen. Ook híer zijn dit jaar de straten en stoepen groen.Het onkruid staat enkelhoog op de weg en kníehoog in de goten, het is echt géén fraai gezicht.
Ons dorp werd vorig jaar tot mooiste dorp van Nederland verkozen, wat natuurlijk terecht en ook een grote eer is.De verkiezing heeft ervoor gezorgd dat het toerisme hier flink is toegenomen.Winsum wordt bijna íedere dag overspoeld met wandelaars en dagjesmensen uit alle windstreken, zeker nu de horeca weer open is. Zelfs tijdens de lockdown was het vaak gezellig druk in het dorp.
Er zijn allerlei nieuwe initiatieven ontstaan om ons dorp maar zo aantrekkelijk mogelijk te maken voor alle toeristen en daar zijn heel wat vrijwilligers mee gemoeid.Zo zijn er nu dorpsgidsen die groepen rondleiden op een ruim twee uur durende tocht langs de vele bezienswaardigheden, waar zij alle historische feiten en mooie verhalen over weten te vertellen. En dat alles doen zij uit trots en líefde voor hun dorp. Ook het park tegenover ons huis hoort bij de rondleiding en het is werkelijk treurig om te zíen hoe de gids z’n best doet de groep te onderhouden terwijl ze daar ondertussen tot hun knieën in het onkruid staan, de borders en hagen verwilderd zijn en het schelpenpad overwoekerd is. Dat kun je toch eigenlijk niet máken als ‘móóiste dorp’?
Ik probeer mij voor te stellen dat ik bijvoorbeeld een prachtig huis bezit, een huis waar ik vréselijk trots op ben en graag aan iedereen wil laten zien. Via de plaatselijke krant en op social media vertel ik van mijn mooie huis en ik nodig iedereen uit om het te komen bezichtigen. Vervolgens ga ik wekenlang niet stofzuigen, niet soppen en het toilet maak ik ook niet schoon. Dus als mensen dan doordat ikzèlf zoveel reclame heb gemaakt langskomen voor een bezichtiging komen ze in dat hele mooie huis van mij waar het stof overal duimendik ligt, het niet fris ruikt en waar het toilet ronduit vies is. Ik zou me toch werkelijk dóódschamen en het héél gauw véél beter doen!
En mòcht er nou iemand zijn die dit verhaal van mij leest, lees het dan alsjeblieft níet als een klaagzang of een verwíjt. Klagen en oordelen is zo makkelijk. Ik heb geen jota verstand van gemeentelijke zaken,of gemeentebeleid. Ik heb er geen idee van hoe onze gemeente er financieel voor staat en hoeveel er aan wat te besteden is. Dus dan vind ik een verwijt niet op z’n plek.
Lees het gewoon als het verhaal van een burger, een inwoner van dat mooiste dorp, die het heel jammer vindt dat de gemeente onze dorpen niet wat beter onderhoudt en hoopt dat dat snel zal veranderen. Meer niet.
