Er waart een fantoom door onze gemeente!
Het spook van blijheid, vreugde, aandacht en kleine liefde. En komende weken zal iedereen daar mee geconfronteerd worden, of ie wilt of niet. Want deze kracht is de kracht van de Liefde en die dringt door de dikste emotionele bankkluizen, de kracht van de straling gaat dwars door de dikste laag lood. Ik heb het over de Happy Stones wier kracht zelfs de muren van Huize de Bunker doorboren.
Happy Stones, stenen met een likje verf erop. Zomaar ergens neergelegd. Met als doel de vinder blij te maken, een fonkeltje gelukzaligheid te laten voelen. En nog mooier, de steen ergens anders neerleggen zodat steeds meer nieuwe vinders in de ketenen van geluk en blijheid worden geslagen, voor een moment. In deze sombere tijd.
Hoe komen mannen deze somberende dagen door? Welaan, die liggen op de bank, Netflix aan op de teefee, mobieltje onder handbereik om niks te missen van wat zich in het digi-riool afspeelt. En zo nu en dan rochelend tegen heur vrouwe: “Als je toch naar de keuken gaat, neem dan even een biertje uit de koelkast voor me mee.”
Vrouwen, die zoeken in tijden van somberheid naar creativiteit, verbondenheid, emotie, geluk, naar Liefde in tijden van de pandemie. Vandaar dat ze steentjes nemen, verf erbij en die op straat leggen en iedereen aansporen dit ook te doen want die Happy Stones, Doodle Stones, Rock Painting of zelfs Klei Tof, daar zitten evident vrouwen achter en dat is dan weer een bewijs dat het geluk op aarde voornamelijk van vrouwen afhankelijk is. Van kleine dingen die zij doen. En daar vooral op Feestboek over kwetteren, dat wel.
Waar doen deze beelden van die stenen me spiritueel aan denken? Dwalen we met z’n allen, als mensen, in ons bestaan op zoek naar het geluk, in een zwerftocht, een pelegrinatio, een pelgrimstocht, over smalle paden en brede wegen, langs diepe ravijnen en over troosteloze vlakten? Zoeken we immers niet naar andere mensen, voor troost en steun als de richtingwijzer en landkaart en GPS falen (batterij leeg!!)? En dan vind je een steen, met een kleurtje erop, een klein teken van Liefde, langs het pad met doornenstruiken en distels, verraderlijke moerassen, verleidingen van het ergste soort. Ik hoef ze niet op te sommen, u kent ze allemaal wel (wellust, haat, tomeloosheid, onverschilligheid, liegen en bedriegen, ijdelheid). Een steentje van kleine aandacht als een fantoom van Liefde in de tocht die we moeten volbrengen onder het gesternte van de corona. Zo’n steentje is als een lamp voor mijn voeten in de duisternis.
Bedankt vrouwen, vooral.
Tijl Uilenspieghel
