Ik wil ook een cabrio!

Ik had in Frankrijk willen zijn. En ook iets spannends willen doen? Ja. Ook even lekker weg van de camping met dat derderangsflirtendebuurvroutjeinhotpant (“Ook zin in een wijntje, buurman?” Vroeger zaten die vrouwtjes die denken dat ook op de camping het gras van de buurman altijd groener is, te zeiken over suiker, blikopener, scheer je weg mens en val niet over de scheerlijn). Heel spannend, alleen in een heel diep bos zoiets met een naam als Foret domaniale les sévige-barre blisé, geen touw aan vast te knopen, maar het klinkt heel spannend. Of een berg op, en dan heel alleen met de verrekijker staren in het mistige landschap en dan het besef krijgen zo van wat is die natuur toch allemachtig machtig als je er zo héél alleen bent. Dus.

En zo besloot ik er een actieve dag van te maken. Ik huurde een cabrio.

Mannen, zoek op internet. Voor 100 euro per dag heb je er een uit de BMW 2 serie (geen idee wat dat is, maar wel blitsie blitsie zilverkleurig en 200 kilometer vrij en daarna 47 cent per kilometer. Dit laat je toch niet staan?)

Een oud Adidas vestje, een cap en de Ray-Ban zonnebril (een euro op de rommelmarkt), en keihard Le Club Cabriolet uit de speakers, twee Franse hiphop-popsters in een cabrio met bivakmutsen, geweren, geld strooiend, overal chickies oppikkend op plaatsen waar een fatsoenlijk man niet behoort te komen en door de politie achtervolgd. Maar dat gebeurt mij niet omdat die hier bij ons de hoogste prioriteit geeft aan terrorisme, cybercrime en vrouwenhandel. Dus even gassen man, op de provinciale weg en dan flanneren over de Reitdiepskade in Zoutkamp en nog een keer en nog eens – ik weet, het is een te korte en te smalle boulevard, eigenlijk een fietspad voor e-bikers, meer niet, maar je moet toch wat om te laten zien dat je gezien wordt – en alle 65-plus chickies gooien me kushandjes toe, maar ik hef slecht heel licht m’n linker vuistje met de pink en wijsvinger omhoog, om te laten zien dat ik wel gezien heb wat ze me wouden laten zien. Blijf maar mooi op je e-bike’tje, oma. Dit is Gangsta Paradise op het Hogeland.

Tekst gaat verder onder het filmpje

Natuurlijk ga ik rondjes rijden op Lauwersoog, flanneren, en ieder vrouwelijk lid van de Algemene Ouderen Bond op de terrasjes kijkt me na met een smachtende blik van wat had ik daar graag op die lege stoel willen zitten. En zoeoe…oem, fluistert het over de Groeneweg maar die heet in het Fries anders, op weg naar Burum. De telescopencentrale waarmee alles en iedereen wordt afgeluisterd en die binnen afzienbare tijd wordt opgeheven en ik dus nog gezien moet hebben. Ik moet in Burum een local de weg vragen, want alles staat daar op bordjes (school, dorpshuis, kerk, begraafplaats, noem maar op) maar de weg naar de schotelantennes, lijkt wel geheim te zijn. Ik stop voor het hek en bel een vriend en we kouteren over de BMW in ons geheime vriendentaaltje en ik zie dan voor me hoe vijftien meter verderop een schotel van de CIA mij uit de lucht plukt, een berichtje wordt aangemaakt dat doorgaat naar een analist, die er bij schrijft: suffig burgermannetje in veel te  dure auto.

Vlak voor Oldehoven staat een bejaard echtpaar met de cabrio in de berm. Nou ja, een oude. Dit gaat mij plezier opleveren. Ik stap uit en ze bekermen me dat de kap halverwege blijft zitten en dat het niet lukt daar wat aan te doen hoewel-ie als hobby heeft zelf aan dat brikje te sleutelen – Mon Dieu, wat een loser – en met een interessante blik doe ik een duwtje en een trekje aan de kap en zeg: Tja, tja, dat wordt halfkaps doorrijden en thuis de steeksleutels erbij nemen. Of de ANWB bellen.

Ik rij door en tip zachtjes op mijn toetsje en de kap gaat dicht, toetsie en de kap gaat open, en toetsie weer dicht…..tot ik de grens met ons aller Hogeland ben overgestoken. En ik denk, zoals de Fransen het zeggen: La jolie maligne est la seule véritable joie. Leedvermaak is de enige echte vreugde. Als ik de wagen terugbreng, heb ik nog vrije kilometers over.

Ha, morgen ga ik een ouderwetse Land Rover huren, met dubbele versnelling en een lier op de bumper. Als ik vast komt te zitten in ons woeste Hogeland, bind ik de lier aan een boom en trek ik mezelf uit de modder. Kost weliswaar 165 euro, onbeperkte kilometers. Maar dan heb je wel wat, als je je jong voelt en je méér wilt voor één dag.

Tijl Uilenspieghel