Terugblik Henk Jan Bolding 2 januari 2022 Koester de hoop, als bron van inspiratie en praktisch handelen Het is alweer 2022. Het nieuwe jaar ligt klaar om beschreven te worden. Zoals voor velen ook voor mij een moment om terug te kijken. Wat is er allemaal gebeurd? Gedaan? Wie heb ik gesproken en wie nog niet? Wat ging goed en wat kan beter? Ik neem u mee. Vluchtelingen Dan denk ik vooral aan de mensen die ik afgelopen jaar heb ontmoet. Veel minder mensen dan ik zou willen, omdat corona dat niet toestond. Toch hebben we soms ook het verschil kunnen maken. En dan denk ik vooral aan de opvang van de asielzoekers uit Afghanistan in de Marnewaard. De ruimhartige manier waarop deze mensen zijn ontvangen vind ik een hoogtepunt. Wat inwoners van Zoutkamp, Vierhuizen en ook daarbuiten hebben gedaan om deze mensen te verwelkomen is indrukwekkend. Hoe ze de handen uit de mouwen staken en basisvoorzieningen zoals kleding en speelgoed boden, als vrijwilligers aan de slag gingen. Fantastisch. De zorgzaamheid voor elkaar. Het naar elkaar omzien tref ik vaak. Dat vind ik hier heel sterk. Ook als het allemaal niet heel makkelijk is. Dat zegt iets over de houding van de inwoners en ondernemers: Schouders eronder en kop d’r veur. Daar ben ik trots op. Molenaars Een gevoel van trots had ik ook na een bezoek aan de molen Goliath. We hoorden daar hoe moeilijk nieuwe molenaars te vinden waren. Ons werd gevraagd hoe we konden zorgen voor ‘handjes’. Dat is ons gelukt. Via ons eigen Vakland Hogeland. Daar worden nu mensen opgeleid tot molenaar. Dat vind ik mooi. Daar doen we het voor. Versterking Iets anders waar ik lang naar heb uitgekeken is de versterkingsopgave. Vaak hebben we gezegd dat er aannemersbusjes door onze gemeente moesten gaan rijden, in plaats van ingenieurs en techneuten. En nu zijn we eindelijk aan de slag in Kantens. Ik zeg niet dat dat eenvoudig is. We moeten leren, doen ervaring op, maar zijn nu eindelijk wel gestart met de uitvoering van de versterking. Daar hebben we hard aan gewerkt en naar uitgezien. Dorpen Ik ben blij met de investeringen in de dorpen. Als je er doorheen rijdt zie je dat er gebouwd wordt. Ook op toeristisch en cultureel gebied, zoals de Enne Jans Heerd. Ik ben zo blij met die initiatieven. Laten we dit soort goeie dingen blijven benoemen. Er kan ondanks alles nog steeds veel. Ook omdat we door de financiële barre winter heen lijken te komen. We hebben de afgelopen jaar bezuinigingen kunnen doorvoeren. Die deden pijn, maar juist door die bezuinigingen komt nu de zon achter de horizon weer op. Contact Net als ieder ander had ik het met sommige dingen vorig jaar ook zwaar. Met de beperking van de spontane ontmoeting bijvoorbeeld. Ik krijg daar altijd energie en inspiratie van. Het spijt me hoe weinig mensen ik het afgelopen jaar heb kunnen spreken. Dat hadden we graag meer willen doen. Omdat aandacht houden voor elkaar zo belangrijk is. Want deze coronatijd maakt ook dat mensen vereenzamen. Die dreiging van vereenzaming komt overigens niet alleen door corona. Kijk ook naar de druk op de Wmo: het sociale contact met mensen die kwetsbaar zijn is bijna weg gebudgetteerd. Er wordt nog wel stof gezogen en misschien is er nog tijd voor een snel kopje koffie, maar is dat genoeg? Zien wij dat nog? Uitzicht Ik merk dat ik nogal eens processen zou willen versnellen. Ik ken mezelf als een soms ongedurig en ongeduldig type. In Nederland willen we het altijd zo goed doen, doordacht. En dat is goed, en belangrijk, en toch wil ik tegelijkertijd graag meters maken. Ik wil aan de slag, niet jarenlang praten. Ik wil voorkomen dat door te lang praten het perspectief verschuift naar wat er niet meer kan. Dat valt me vooral zwaar bij de versterking. Ik zie en hoor dat mensen uitzichten willen. En dat verdienen ze ook. Voor hen voelt elke week vertraging als een jaar. Voor mensen die in de prut zitten duurt een week allemachtig lang. Neem bijvoorbeeld ook Roodeschool. Ook daar zitten mensen te wachten. Een dorp zo dicht bij de Eemshaven dat wil vergroenen. Laten we daarmee aan het werk gaan. Omdat het kan. Aan werk in Het Hogeland trouwens geen gebrek. Als je ziet hoeveel werk er ligt, op het bordje van dit college en de ambtelijke organisatie, is het soms lastig om weerbaar te blijven binnen de toenemende maatschappelijke onderstroom van onverdraagzaamheid. Dat is niet uniek voor Het Hogeland, wel steeds zichtbaarder in onze samenleving. Korte lontjes, weinig remmingen op sociale media en in persoonlijk contact. Waar mensen soms bestellingen doen die de overheid maar moet oplossen. Dat baart me af en toe zorgen. Natuurlijk mag ongenoegen geuit worden. Maar dit ging in het afgelopen jaar soms wel erg ver. En dat was voor veel mensen zwaar. Energie Ik zie ook pittige opgaves voor het klimaat en de energietransitie. Daar doen we om allerlei redenen aan mee. Ook omdat het kansen biedt in termen van economische groei. Maar tegelijkertijd zie ik de spanning met het kwetsbare landschap waar mensen terecht heel trots op zijn. Hoe lossen we dat op? Op zo’n manier dat we later geen spijt krijgen van onze keuzes? Ik denk wel eens: als ik in een helikopter boven Het Hogeland zou vliegen, hoeveel daken zou ik zien die geschikt zijn voor zonnepanelen? Ligt daar de oplossing? In plaats van akkerbouw opofferen voor zonneparken? Ik zie ook de spanning tussen de bedrijven die er rijk van worden en de mensen die met de consequenties geconfronteerd worden. Ik hoop dat we er in slagen samen met inwoners hierin een collectief eigenaarschap te ontwikkelen. Inwoner centraal En er is meer te ontwikkelen. Wij, als gemeentelijke organisatie, moeten investeren in slagvaardigheid en flexibiliteit. Wij moeten nieuwe vormen vinden om te kunnen handelen naar de inwoner centraal-gedachte, dwars door onze sectoren en organisatie heen. Als je zegt dat de inwoner centraal staat, hebben wij ons daarnaar te organiseren in plaats van andersom. Ik zal een voorbeeld geven. Ik was in een dorp dat een pand had verbouwd om culturele activiteiten te organiseren. Een dorp dat zelf werkt aan leefbaarheid. Een dorp ook, waar de jongeren willen blijven wonen. Waar jongeren ook activiteiten willen organiseren. Ik hoorde de wensen en vertaalde deze naar onze gemeentelijke organisatie; ik kwam op minimaal 10 loketjes die hierbij betrokken zouden moeten worden. Dat moet anders. Dat is nog steeds onze ambitie. Woningbouw In maart zijn er weer verkiezingen. Een mooi moment waar ik naar uit kijk: wie kiezen de inwoners als hun vertegenwoordigers? Ik kijk er ook naar uit om weer plannen te maken voor de komende 4 jaar. Een moment om weer met nieuwe energie een spurt te geven aan onze plannen en ambities. Op één onderwerp zou ikzelf graag gas willen zien: woningbouw. Niet om een gemeente te worden van 70.000 inwoners. Dat hoeft niet, maar laten we wel onze kracht gebruiken als reactie op de overspannen woningmarkt. Bij ons is ruimte voor grote kavels en mooie woongebieden. Daarbij kan Stad Stad blijven. Want wie vanuit Het Hogeland een concert wil bezoeken, of het Groninger museum, wil vooral een goede verbinding. Daar liggen kansen wat mij betreft. Het Hogeland Het Hogeland heeft zoveel. Verstilde plekjes om te wonen, ruimte, donkerte, stilte, de Wadden, Lauwersoog, grote boerderijen, iconische borgen, prachtige kerken en centra waar je alles kunt kopen. Op de fiets geniet ik vaak van het gevarieerde landschap van onze gemeente. En tegelijkertijd hebben we ook een enorme economische potentie door de Eemshaven. En artistieke hoogtepunten. Zoals Op Roakeldais; ik kijk er naar uit dat dat weer door kan gaan. Een voorbeeld van een perfect georganiseerd evenement. Denk ook aan het carnaval in Kloosterburen: kijk eens wat zo’n dorp op de been brengt. Of de Pinksterfeesten in Zoutkamp, waar de traditie van het vissen veel bezoekers trekt. Of Kunstvloed, in Sauwerd en omgeving, wat een potentie. Dat soort evenementen maakt dorpen leefbaar; een kracht om te koesteren. In Het Hogeland kan nog steeds veel. Ik kan niet anders zeggen. Ik roep op om te blijven kijken naar wat er nog wèl gebeurt en nog wèl kan. Dus koester de hoop, als bron van inspiratie en praktisch handelen. Ik wens u alle goeds in 2022! Henk Jan Bolding, burgemeester Het Hogeland Nieuws