Als Ambassadeur van de Democratie zou ik onze gewaardeerde kandidaten voor de verkiezingen op het hart willen drukken: wees voorzichtig met wat je vóór de verkiezingen zegt. Spreken is zilver maar zwijgen is goud.
Ik roep in herinnering dat GemeenteBelangen zich in de verkiezingstijd vorige keer uitgesproken had voor een of ander tracé voor de noordelijke ringweg van Winsum. En toch uiteindelijk toen het in de gemeenteraad kwam, besloot voor een ander tracé te stemmen (weet je wel, dat heet nu de Nova Zembla Allee). Waar weer de actievoerders tegen dat tracé teleurgesteld over waren.
Kristel Rutgers (CDA) en voormalig wethouder Harmannus Blok (ChristenUnie) waren voor de verkiezingen laaiend enthousiast over dat multifunctioneel gebouw op het voetbalveld in Bedum. Het was uiteindelijk een onuitvoerbaar plan, oei, nee, laat ik het diplomatieker formuleren, een plan dat het niet heeft gehaald. En dat werd hun naderhand met zout in de wond ingewreven.
Dan hebben we nog de multifunctionele bouwput zonder bodem die De Tirrel heet en waar je in Winsum vóór de verkiezingen indertijd het niet moest wagen een in de minste of geringste mate bescheiden kanttekening bij te plaatsen. Pijnlijk was het financieel fiasco castafiore dat we erfden van de voormalige gemeente Winsum. En wat blijkt? Heipalen fatsoenlijk inslaan, dat was toch even moeilijk en wij maar wachten op de opheldering over wat dat kosten gaat. En ondertussen is een geheim Propaganda Kommando, PK, bezig om alsmaar leuke berichtjes de wereld in te sturen over onnozelheden als: ouderwets ogende bakstenen voor de muren van het ketelhuis die een verbinding moeten leggen tussen een heel moderne installatie en oude, traditionele uitstraling, of zoiets onbegrijpelijks wat ik niet goed kan navertellen. Nog mooier: bakstenen van Winsumer klei, gebakken in Oude of Nieuwe Pekela, nou dat moet een uitstraling geven van…..ja, van wat. En het gaat maar door want dat Propaganda Kommando PK lijkt wel een productieopdracht te hebben gekregen.
Als u en ik een nieuwe hut willen, verschaffen we ons een stuk grond, een bouwtekening van een architect, een bouwvergunning, een aannemer. We nemen een slok op de dag dat de aannemer begint, brengen een kratje pannenbier voor de arbeiders als het hoogste punt is bereikt en als we de sleutel van de voordeur krijgen, doen we een controle. Oh ja, ik was de hypotheek vergeten, de monumentale eerste steen van de nieuwe hut die ons 30 jaar aan de start van het project zal herinneren.
Zo ook De Tirrel. Wat is het méér dan een zorghuis bouwen, een sporthal en twee scholen en nog wat. Gewoon een bouwvergunning, geld en een aannemer. Maar nee, het Propaganda Kommando PK blijft maar goed nieuws uitspugen. Over één ding hebben ze het niet: hoeveel gaat dat gedoe met die verkeerd geheide palen kosten en wie moet daar voor dokken?
Read my lips: u en ik.
Een goede raad voor mijn vrienden die kandidaat staan voor de gemeenteraad: vermijd in de verkiezingscampagne op diplomatieke wijze het onderwerp De Tirrel. Want na de verkiezing komt de afrekening voor het heipalengedoe. Wees überhaupt voorzichtig met enthousiaste reacties op plannetjes die langskomen. Zwijgen, da’s ja Goud.
Tijl Uilenspieghel
