Onderdendam ( Gr. ) Vrijdag 8 Juli 2022, 05u30 ( Zomertijd ) :

Boerenbabytrekkerintimidatie

“ NW- wind. Windkracht 2, windstil bij tijd en wijle. Half bewolkt. Meerdere hoge wolkenbanken in het westen en noorden, loodgrijs van kleur. In het noordoosten ook zo’n  wolkenbank. Die bestaat uit meerdere losse wolkjes die toch op een of andere manier aan elkaar vastgekleefd zijn. Zodat er toch een compacte wolkenbank gevormd wordt. Wel ontstaan er al snel weer gaten en scheuren in. De opkomende zon neemt de kans waar om met veel geweld daar door heen te breken. Oogverblindende stralen schieten alle kanten op. Tegen de zon inkijken lukt niet, als ik met onze hond Nantske aankom op het houten bruggetje over het Boterdiep, startpunt van mijn dagelijkse wandeling. Een eerste blik rondom: vijf wilde eenden [ Anas platyrhynchos L. ] , allemaal  vrouwtjes, een jaar of twee oud,  blijven veilig bij elkaar , gaan de brug onder door en zwemmen nu langs de wilgenstruik rechts aan de overkant. Dat is een schietwilg [ Salix alba  L. ] die half over het water hangt. Een behaaglijke plek om daaronder een nest te bouwen. Futen deden dat deze lente. Ze hebben daar drie jongen uit het ei laten komen waarvan er nu nog een van in leven is. In de toppen van de essen [ Fraxinus excelsior L. ] op het speelweitje van de familie Biermasz zijn al die tijd houtduiven [ Columba palumbus L. ] aan het koeren. En ze gaan daar nog steeds mee door. Betekent het dat er een nieuw nestperiode aanbreekt voor een tweede leg? Maar het is al juli. Wanneer de jongen uit het ei komen en  uitvliegen, zullen ze waarschijnlijk niet voldoende voedsel meer kunnen vinden en al snel sterven, ben ik bang. Drie zwarte kraaien [ Corvus corone L. ] zie ik onder het vliegen speels naar elkaar pikken. Ze fladderen om elkaar heen tien meter boven het kanaal. Besluiten dan dat ze genoeg ‘gespeeld ‘ hebben. Strijken neer op het dak van DE KERK, het culturele centrum van ons dorp. In de verte keft een meerkoet [ Fulica atra L. ]. Een jong schreeuwt piepend om eten. Ik heb genoeg gezien . Met onze hond Nantske ga ik het bruggetje af en zet de eerste stappen op mijn wandelpad.

Troglodytes troglodytes

De zon breekt nu definitief door de wolken. Op dertig meter hoogte komen meeuwen over vanuit het zuiden. De eersten van een eindeloze stoet gedurende de wandeling. ‘ Whoackh..whoakch …whoackh…’, in de drie bomen op de hoek van de Kardingemaar worden aalscholvers [ Phalacrorax carbo L. ] wakker. Maar trainingsrondjes maken om de spieren op te warmen voor het uitvliegen doen ze nog niet. Dat moet bij aalscholvers omdat ze niet zoals andere watervogels een donslaag onder hun veren hebben. Ik vind het trouwens ook fris  maar een temperatuur van elf graden boven nul is bepaald niet levensbedreigend. Ik heb uit voorzorg wel een jackje over mijn wollen vest aangetrokken. Het is opvallend stil op het eerste stuk. Geen vogel of ander levend wezen te zien. Ik sla de hoek om en kuier naar het zuiden. Ver voor me uit zit een van de ‘Huis’-kraaien op het pad. Een koe loeit hard in de grote ligboxenstal van Willem Wijlhuizen op Onderwierum. De  enorme stal voor meer dan tweehonderd koeien ontsiert die twee duizend jaar oude  woonheuvel  totaal. Het is een raadsel waarom de gemeente het Hogeland voor zo’n giga- stal een bouwvergunning heeft verstrekt en waarom niemand in de raad daar achteraf  een stokje voor heeft gestoken. Vijftig meter voor me zoeken twee houtduiven zwijgend naar eten. ‘KLABAM ‘, een luchtpers- kanon gaat af in de hoek van het perceel wintertarwe, gelegen achter het erf van de familie van der Giezen. Daarna is het weer stil , maar niet lang… Vanuit het westen klinkt een raadselachtig geluid. Het is hoog, eentonig en blijft maar doorgaan. Dan wanneer ik op het open, struikloze stuk van het pad ben, ontdek ik op het erf van de eerder genoemde Willem Wijlhuizen de vrachtwagen van een veevoederbedrijf. De laadbak staat schuin  naar beneden. Teken dat er veevoer zoals een eiwitrijk restproduct als bierbostel wordt gelost.  Nu ik toch de omgeving aan het afturen ben, gaat mijn blik naar links. Daar achter in de wei van Harm van der Giezen dichtbij het erf zijn acht kraaien in het kort gemaaide gras voedsel aan het zoeken. Ineens een dik lawaai. Luid schreeuwend verlaat een dikke kraai de es [ Fraxinus excelsior L. ] vlak bij de ingang van de ree naar herenboerderij de Haver. Nieuwsgierig probeer ik in de kruin te kijken waar een tweede kraai hoorbaar zit te ‘mopperen’. Of word ik weer gestuurd door menselijke projectie? Ik draai me om, althans dat was ik van plan, tot ik een bekend geluid hoor. : ‘Prrr…prrrr…prrrrr…prrr…’. Twee winterkoninkjes [ Troglodytes troglodytes L. ]  , slechts zichtbaar als twee zwarte vlekken, dansen tussen de takken van de linker esdoorn [ Acer pseudoplatanus L. ]. De vogeltjes zijn nog geen negen centimeter groot. Je moet echt heel geconcentreerd kijken om ze te kunnen ontdekken. Op een gegeven moment ben ik ze toch weer kwijt, helaas. Draai me abrupt om, roep Nantske die heeft zitten poepen, nota bene,  in de berm bij de ingang , ruim haar drol op en ga op de terugweg.

Volstrekt superieur

Er is wat veranderd in het licht om me heen. Als een reuzeninktvis spreidt vanuit het westen een wolkendek zijn tentakels uit en heeft zelfs het noordoosten al opgeslokt. De zon houdt voorlopig nog stand. Het lijkt tegenstrijdig dat het licht van daaruit juist in helderheid groeit. De wei rechts gloeit onder invloed van de zonnestralen. Het gras lijkt in brand te staan. Felgroene vlammen slaan me in het gezicht. Maar ik schrik, als ik in westelijke richting kijk. De kleur van de lucht neigt daar al naar antraciet. Groepen meeuwen aangelicht door de zon trekken als bewegende sterren voorbij. Groepjes van zes, vijftien, een en twintig. En even later slechts twee meeuwen gevolgd door vier soortgenoten.  Ik sla de hoek om voor het laatste stuk. ‘Kri…kriii..’, een bekend geluid klinkt. En ze scheren laag over het pad met hun sabel- vormige vleugels,trekken ruime bochten over de wei rechts. Raken me bijna: Giérzwaluwen [ Apus apus L. ]  zie ik…Ze zwieren van de ene wei naar de andere. Met mijn smartphone probeer ik ze te fotograferen. Maar het lukt niet. Te snel zijn ze en veel te behendig. Nog een keer vertonen ze hun kunsten. En dan begint het  te zingen in mijn hoofd. Ik moet me even in mijn arm knijpen. Ik loop hier rond in een intensief landbouwgebied, en toch zijn er iedere ochtend dit soort ogenblikken waarbij de natuur demonstreert hoe volstrekt superieur ze is. En dat ondanks het feit, dat iedereen zijn stinkende best lijkt te doen om de boel zo veel mogelijk te verkloten. Een mooi gevoel om de zevende jaargang van  ‘ De winkelhaak ‘ mee af te sluiten, vind ik…………………………..( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retriever –jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners , 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen. Dit is al de zevende jaargang van de ‘De winkelhaak ‘.

De eerstvolgende ‘Winkelhaak‘ verschijnt op maandag 1 Augustus a.s. Nieuwe jaargangen beginnen bij mij op 15 Juli, omdat ik ooit op die datum met de ‘Winkelhaak ‘ startte. Veel dank aan jullie voor het regelmatig volgen van de zevende jaargang in deze  roerige tijden. Vooral op het Gronings platteland in de aardbevingsregio.