De hond voor de supermarkt blaft zenuwachtig naar de man. Die ruikt typisch, beweegt zich weinig gecoördineerd voort en trapt zelfs op de staart van het beest in een poging zijn evenwicht te bewaren bij windstil weer. ‘Nog gain elf uur en hai is al starnoakeldoen,’ fluistert een klant tegen de caissière. Samen kijken ze door de glazen pui naar het tafereel. ‘Dat baist is lang nait kloar,’ lispelt de man bij het binnengaan van de supermarkt. Dan zwenkt hij opnieuw en stort neer, struikelend over een stapel oranje boodschappenmandjes.
Het Nederlands kent weliswaar ook starnakeldronken en gewoon starnakel voor iemand die compleet van het padje is na de inname van bepaalde vloeistoffen, maar zo treffend als het Groningse starnoakeldoen bekt het gewoon nèt niet.
Ingeborg
