Onderdendam ( Gr. ) Dinsdag 2 Augustus 2022, 05u45 ( Zomertijd ):

“ Z- wind. Windkracht 2. Voor het grootste gedeelte helder. Wel sterk uitwaaierende sluierwolken, die uiteindelijk zich zo verdunnen dat ze oplossen in de lucht. Van onderen wordt die al enigszins aangelicht door de zon, die nog niet opgekomen is . Over zes minuten is het zo ver. De horizon kleurt zacht geel nu. Tegen de kim aan verloopt dat geel naar oranje. Meer naar boven verschiet het naar grijsblauw, verandert hoe hoger je komt in donker marineblauw. Een meeuw schreeuwt hard, terwijl hij langs de berk op onze oprit scheert en bijna een van onze schoorstenen schampt. Als ik met onze hond Nantske het houten bruggetje opklim over het Boterdiep, zit een houtduif [ Columba palumbus L. ] boven op de brugleuning. Zijn zwarte silhouet tekent zich haarscherp tegen de omgeving af. Even blijft hij nog zitten. Dan vliegt hij op richting een van de bomen in de voortuin van onze buren. Uit de gele treurwilg [ Salix babylonica L. ] maakt zich met veel lawaai een tweede duif los  en volgt de eerste . Duidelijk de partner. Hij of zij  de eerste duif achterna. In de rietkraag links aan de overkant zingen twee kleine karekieten [Acrocephalos scirpaceus L. ] tegen elkaar in. Territoriumgekwinkeleer. Over het Boterdiep van mij uit gezien in het zuiden komt een blauwe reiger met lome vleugelslagen deze kant op. Bedenkt zich dan ineens, maakt plotseling een bocht naar rechts en zit zich neer tussen de begroeiing van de walkant. Had hij daar soms een visje zien glinsteren tussen de dichte waterplanten? Ik wacht het oppikken van de buit niet af,maar ga naar beneden, het schelpenpad op. Een houtduif vliegt op tussen het geplette puin waarmee de ree van Annemarie de Haan weer begaanbaar is gemaakt. Over die ree loopt op hetzelfde moment heel parmantig de lapjeskat die ik hier wel vaker tegenkom. Houdt mij en mijn hond scherp in de gaten. Verhoogt de snelheid nu. Maar Nantske schenkt er geen aandacht aan. Is overduidelijk te druk met het afsnuffelen van een pisvlag van een andere hond. Honden lezen plasjes van honden zoals wij de inhoud van onze mailbox iedere ochtend afwerken. Wie is langs geweest? En wat heeft die persoon te vertellen vandaag? Ik zet de eerste stappen op mijn wandelpad.

Geluidloos

Het is fris. Nog geen tien graden. Jackjesweer. Daaronder heb ik gelukkig nog een vest aan. Het is doodstil. Hoewel het dinsdagochtend is, normaliter de drukste dag van de week voor het forenzenverkeer, heb ik nog maar een paar auto’s horen langs komen. Zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit dat gisteren de bouwvak begonnen is. Geen enkele vogel laat zich daarnaast horen. Wanneer ik driekwart van het eerste stuk heb gelopen zie ik de zwarte kraai [ Corvus corone L. ]  weer op zijn vaste stek zitten. In de top van de meidoorn op de hoek. Zijn partner – wat is dat toch een vreselijk verhullend woord, maar ik weet geen beter voor vogels waarvan ik het geslacht niet ken- loopt in de wei beneden te foerageren. Oef…ik schrik even, wanneer een blauwe reiger [ Arda cinerea L. ] plotseling uit de sloot links opvliegt vanuit het riet. Nantske blaft de wegzeilende vogel nog wat na. Teken voor de kraai in de meidoorn om juist niet te reageren. Hij blijft rustig in de top van de struik zitten. Af en toe draait zijn kop wat rond . Nog een keer blaft onze hond. Dan besluit de kraai dat het eens tijd wordt om verder te kijken. Hij zeilt naar beneden , landt op het pad dat ik straks zal inslaan en vrijwel direct wordt hij gevolgd door de tweede kraai die eerder in de wei rondliep. Alles is geluidloos verlopen. Er werden geen boodschappen uitgewisseld. Nu hippen ze daar energiek rond. Ik volg ze , sla de hoek om en kuier naar het zuiden, richting Bedum.

Sprongetje van vreugde

De zon, inmiddels boven de horizon gekomen , wordt nu al ingesponnen door sluierwolken in de vorm van lange horizontale paarsblauwe strepen. Het lijkt wel een sleepnet dat daar vanuit het zuidoosten onmerkbaar komt aanschuiven. Ik draai me af en toe om , bijna werktuiglijk om in de gaten te houden of er een fietser vanuit het dorp verschijnt. Dan zie ik iets blinkend wits bij de sloot staan die de wei van de broer van Jarco Rozeboom afgrenst van het land  dat André van der Schans in gebruik heeft. Het is de grote zilverreiger [ Egretta alba L. ] . Hoewel dit soort vogels steeds minder zeldzaam wordt in Noord Groningen , maakt mijn hart toch een sprongetje van vreugde. De vogel wandelt langs de sloot , stapt dan het water in. Nu verdwijnt hij uit het zicht. De scheidingssloot is echt een diepe sloot. Een groepje van dertien spreeuwen rept zich op hoge snelheid op een kleine drie meter hoogte over de wei links. Zes meeuwen volgen. Maar in een veel hogere baan, vijftien meter boven het maaiveld. Allebei op weg naar de Waddenkust. De eerste bus naar Groningen rijdt op de Bedumerweg. Daarna wordt het weer stil. Een stilte om de kriebels van te krijgen. Maar dat is pas wanneer ik vlak bij mijn keerpunt ben. Ik draai me om, roep Nantske bij me en ga op de terugweg.

Dom….

Geen enkele fietser verschijnt. Nantske duikt nog maar een de verhooide berm links in . Gooit het verdroogde, verhakselde maaisel over zich heen, wordt alleen maar enthousiaster, en schuurt met haar rug door het hooi. Is in ieder geval iemand blij met het milieudelict  die een tot nu toe onbekende dader hier heeft verricht. De zon doet er een schepje boven op. Gooit een paar emmers kleur over het landschap. Verft de pluimen van het riet nu ook bloedrood. Het is een schitterend maar ook een beetje een angstaanjagend gezicht alsof net als in het Oude Testament het landschap met bloed gemerkt wordt om morgen ten onder te gaan. Op zichzelf niet zo’n gekke gedachte nu een aantal boerengroepen zich zo hebben vastgebeten in het eigen gelijk dat er geen redelijk woord meer uitkomt . Wat moet je nu met de volgende uitlating van de voorzitter van Agractie, Bart Kemp, een van de organisatoren van de boerenprotesten vanochtend in het Dagblad van het Noorden. Hij heeft geen goed woord over voor het feit dat bemiddelaar  Johan Remkes zoveel partijen heeft uitgenodigd voor een gesprek zonder taboes over de stikstofproblematiek:

“  Wij begrijpen eerlijk gezegd niet waarom, er zoveel andere organisaties zijn uitgenodigd. Als je ruzie hebt met de buurman, vraag je toch ook de rest van de stad niet om mee te praten..”

Soms vraag ik me af wat voor opleiding boeren krijgen voordat ze zich boer mogen noemen en een melkvee- of akkerbouwbedrijf mogen gaan runnen. Heeft nou nooit niemand op school hen verteld dat boeren ook maar een radertje zijn in het grotere geheel van natuur, wereldmarkt, voedseldistributieketens, banken?  En dat wanneer je de tamelijk eenzijdige voedselproductie in Nederland wilt aanpakken  je dat pas kunt doen wanneer dat grote geheel een kwartslag is gedraaid. Een volksmenner worden is gemakkelijk. Je hoeft alleen maar wat zwart-wit meningen uit je kop te leren en rond te strooien onder je gewillige gehoor. Iets veranderen in die ingewikkelde keten van oorzaak en vervolg die agrarisch Nederland heet,  daarvoor moet je echt een stuk beter geoutilleerd zijn . Of doet meneer Kemp zich dommer voor dan hij in feite is.? ………………………..( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retriever –jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners , 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen.