Onderdendam ( Gr. ) Donderdag 18 Augustus 2022, 05u20 ( Zomertijd ):

“ N- wind. Windkracht 2. Zwaar bewolkt. Een uitgestrekt laag wolkendek. Maar nu kan ik dat nog niet zien. Het is aardedonker. Donkerder dan gisteren, mede door de zware bewolking. Vanaf het houten bruggetje over het Boterdiep kijk ik naar het zuiden. Helemaal in de verte een rood puntje. Dat is het lichtje van de spoorbrug van Bedum. Links kan ik alleen de kadelichten van de Uiterdijk zien. Nantske heb ik voor het eerst haar lichtgevende halsband omgedaan. Zodat ik kan zien waar ze straks rondstruint. Een man op een pedelec passeert op de Bedumerweg. Dat het een pedelec is, hoor ik aan het hoge , bijna gierende geluid van de wielen. De haan van mijn buurvrouw Marijn begint te kraaien. Dat is overigens niet de eerste keer vanmorgen. Toen ik me stond te wassen om half vijf, waren er al diverse hanen bezig met elkaar. Nu is het weer rustig. De haan krijgt deze keer geen antwoord meer. Zou de rest nu al moe zijn van al dat kraaien?  Ik ga het bruggetje af. Moet nu echt oppassen met het naar beneden gaan. Dus de zestien treden tel ik hardop.  Zet even later de eerste stappen op mijn wandelpad. Laat dan Nantske los.

Bezorgd

Onze hond sprint meteen de wei links in. Ik hoor een kat grommen, Nantske deinst terug. De kat kan ik overigens niet zien. Het pad voor mij wel. Hoe dat komt weet ik nog steeds niet. Tot bijna halverwege kan ik het pad voor me zien liggen. Het licht grijsgrauw op. In de verte zie ik een lichtje bewegen in de grote ligboxenstal van de familie van Middelkoop. Daar worden de  twee honderd koeien gevoerd. Op het lawaai van een passerende auto na die snel door de straat schiet, is het doodstil. Warm en benauwd. Nieuwsgierig hoe warm het nu eigenlijk was, kijk a afloop van de wandeling thuis op de buitenthermometer die op de muur van het schuurtje hangt. Die geeft nu al een en twintig graden aan. Ik loop in een bloesje met korte mouwen maar heb wel boerenlaarzen aangetrokken, voor het geval ik de natte wei in moet. Nantske blaft hard, als we op driekwart van het pad zijn. Ik kan bijna raden waarom. Twee tellen later hoor ik een blauwe reiger [ Ardea cinrea L. ] grauwen.  Dan sterft het geluid weg. De vogel moet ergens neergestreken zijn in de wei met ‘het Bultje ‘.Ik sla de hoek om, en kuier het lange stuk op naar de Bedumerwijk Ter laan. Onmiddellijk valt op dat de  Kerstverlichting ‘ weer brandt in de poedertoren op het zuivelcomplex van Friesland Campina in Bedum. Het heeft de vorm van een ruit en ontstaat wanneer je het licht aanlaat in een aantal ramen van de toren. Schemerdonker is het nog steeds. Het is prettig dat ik Nantske nu goed kan volgen. Haar halsband met het rode flikkerlicht danst voor me uit. Ik kijk eens om heen. Goed wordt nu zichtbaar hoe dik en massief het wolkendek is . Het sluit de hemelkoepel hermetisch af en moet op sommige plekken heel compact zijn. Daar is de lucht pikzwart. In het oosten hoog aan de hemel is het dek evenwel zo dun dat er licht door heen schijnt. Vergis ik me of voel ik druppels op mijn armen? Een paar tellen later voel ik het weer. Het klopt, ik heb me niets verbeeld, het spat. Af en toe voel ik wat regendruppels maar daar blijft het ook bij tot ik op mijn keerpunt arriveer, de ree van herenboerderij de Haver. Nog een keer monster ik bezorgd de lucht, draai me om en ga op de terugweg.

De plicht voor de wandelaar

Wanneer je zo vroeg gaat lopen, is de kans groot dat je niemand tegenkomt. Toch blijf ik regelmatig me omdraaien uit voorzorg. Om te kijken of er in de verte een fietser nadert. Sinds het gebruik van de E- bike en de pedelec, – de laatste haalt zelfs 45 kilometer per uur- , kun je in de schemer als voetganger niet voorzichtig genoeg zijn. De moderne fietsforenzen kunnen maar moeilijk afscheid nemen van hun  automobilistengewoonten. Dat wil zeggen, ze zijn, alsof ze nog steeds in een auto zitten, bezig met andere zaken dan het in de gaten houden van de weg of het bewonderen van het landschap. Met het luisteren naar een podcast bijvoorbeeld of het voortdurend meten van hun getrapte wattages. Op de willekeurige voetganger rust dan de plicht om hen in de smiezen te houden, niet omgekeerd. Dat doe ik dus maar uit arrenmoede.

Uit angst voor verlies van stemmen

Het is inmiddels licht genoeg geworden om Nantske haar lichtgevende halsband uit te doen. Nog steeds is het heel stil. Zo stil dat je de regendruppels te pletter hoort slaan op het beton . Het gaat nu echt harder regenen. Ver weg hoor ik de haan van mijn buurvrouw Marijn opnieuw kraaien. Het klinkt licht wanhopig , of is dat fantasie van mijn kant. In ieder geval reageert geen enkele haan uit de buurt.. Ik ben dan inmiddels al de hoek voor het laatste stuk gepasseerd.  Weer heeft onze hond de blauwe reiger van het begin van de wandeling ontdekt en blaft die het riet uit. Met een woedende grauw maakt de laatste dat hij weg komt. Op het erf van Letteke Nobel begint een houtduif [ Columba palumbus L. ] te koeren. Maar ik hoor het eigenlijk niet meer. Loop te denken over de aanzwellende roep in Nederland om , nu de grasprijs meerdere keren over de kop gaat, het Groninger gasveld toch te openen. Voortdurend wordt er nu door Groningse aardbevingsclubs en politici geargumenteerd dat wanneer er meer gas uit Groningerveld opgepompt gaat worden dan de nu afgesproken 4,5 miljard kuub, dit geen enkele invloed op de nu hoge gasprijs zal hebben. Zowel de NAM als de staat zullen alleen maar meer winst maken dan ze nu al doen. Toch denk ik, dat,  wanneer we een fikse winter krijgen, de politiek gewoon zal capituleren. Zeker als de middenpartijen uit angst voor verlies bij de aanstaande  Provinciale Statenverkiezingen , maart volgend jaar,  de stemmen van rechts naar zich toe willen halen. Ik ben bang dat het een kwestie van tijd is of er gaat toch weer op volle kracht gas worden gehaald uit onze provincie. De vraag is dan , wat zullen de Groningers hier van merken? ………………………………………….( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retriever –jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners , 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen.