Ach, wat zijn we weer beziglijk. Vorige week donderdag was er een personeelsfeest voor onze aller geliefde gemeente ambtenaren. Poeh, dat moet wel 100.000 euro hebben gekost, tjonge tjonge, dat is me ja wat ja!
Nou, dat is niet niks.
Ik bedoel: het feest zelf. Lieve mensen, het is toch de normaalste zaak van de wereld, dat een bedrijf, instelling, stichting, weet-ik-veel-wat één keer per jaar een feest geeft voor de medewerkers. Voor het bevorderen van het gevoel van samenhorigheid, de corporate identity, de sociale cohesie, het wij-gevoel, of hoe ze dat in het Bargoens van personeelsbeleid – pardon, Human Resource Management heet dat – ook maar mogen noemen. Nou ja, op ons aller gemeentehuis hebben onze vrienden en kameraden het de afgelopen jaren ook moeilijk gehad, met het bekende rijtje van samenvoegen van gemeentes, en dan de tent draaiend houden, die containerramp in 2019, de coronatijd met thuiswerken, de Afghanencrisis, de Ter Apel-crisis, ach, hetzelfde om en nabij wat ons allemaal de afgelopen jaren is overkomen. Nou kun je wel complimenten geven, maar een feestje is leuker. Vergelijk het psychologisch met de verjaardag van je levenspartner – let op mijn neutraliteit. Doe het maar-es, geeft ’s morgens een super compliment en vergeet het feestelijk dingetje, het huis is te klein. “De laatste keer dat alle medewerkers bijeen kwamen was bij de start van het Hogeland in januari 2019. De medewerkers hebben elkaar dus lang niet gezien. Vanwege Corona is de afgelopen jaren behoorlijk bespaard op kennismaking en gezamenlijke activiteiten. Terwijl dat nou juist zo belangrijk is voor een gevoel van ‘samen’,” zo legt mijn kennisje Caroline – spreek gewoon uit als ka-ro-lien en niet als ké-ru-lain- de leukste, innemendste, sympathiekste van al die ambtenaren die Het Kasteel in Winsum bevolken, me uit.
Lieve lezers, ik heb onderzoek gedaan! Voor dat feest in de Roakeldaishal waren1100 mensen uitgenodigd. Behalve ambtenaren ook collega’s die werken vanuit Werkplein Ability. Om trouwambtenaren, gastdames, raadsleden en collegeleden. Door die corona konden veel pensionado’s niet fatsoenlijk afscheid nemen. Ook zij waren daarom uitgenodigd, zo vertelt Caroline me. Het programma was niet zo bijster interessant, een inleiding, weet je wel, dingetjes doen met elkaar. Een lekkere volkse pubquiz, hapjes en sapjes en muziek, man, man, man, wat was dat spannend, avontuurlijk, ruig, exotisch, woest daar in die hal aan de Oostervalge helemaal in Warffum. En ze hebben ook nog gedanst.
Maar, wat kost dat?
Waar duisternis heerst, brengt onderzoek licht. “We verwachten dat het feest ongeveer 85.000 euro gaat kosten. Dat is inclusief huur van de locatie, horeca en activiteiten. In de afgelopen jaren maakten we geen gebruik van het budget voor personeelsverstrekkingen waaruit teamuitjes/kerstpakketten/bloemetjes/VVV-bonnen/catering vergaderingen etc. worden betaald. Dit is ongeveer het bedrag dat de organisatie in de afgelopen twee jaar heeft bespaard. Jaarlijks is een budget beschikbaar van € 138.000 (600401800 Overige personeelskosten – 43801020 Personeelsverstrekkingen) en € 40.000 (664001010 Personeelskosten doelgroepen – 43801020 Personeelsverstrekkingen). In 2020 is er in totaal € 90.000 niet uitgegeven (ambtenaren en doelgroepen samen) In 2021 is er in totaal € 63.000 niet uitgegeven (idem).” Ja, ik weet het, ze praat een beetje raar, mijn kennisje Véronique maar ze werkt dan ook bij Finance & Control in Het Kasteel, maar dat heette vroeger boekhouding en ze geeft je altijd de kostenpostnummers erbij als ze wat zegt.
Is het véél?
Even rekenen. 85.000 gedeeld door 1100 genodigden, staartdelinkje, de nullen tegen elkaar wegstrepen, dat is 77,27 euro per genodigde. Mwah, dat is toch netjes, schappelijk, een bedrag dat binnen de grenzen van het gevoel voor verhoudingen blijft en binnen de grenzen van de welvoeglijkheid blijft en binnen de grenzen blijft van wat passend is voor een twee jaar uitgesteld personeelsfeestdag. Denk ik, voorzichtig, de nuance zoekend.
Tijl Uilenspieghel
