Onderdendam ( Gr. ) Donderdag 22 September 2022, 05u20 ( Zomertijd ) :

“Z- wind. Windstil. Pikdonker en de donkerste ochtend tot nu toe. Komt vooral door de grondmist die verhindert dat je de lichten van de spoorbrug in Bedum kunt zien. En zodra ik met onze hond Nantske op het bruggetje boven het Boterdiep sta en richting dorp kijk, kom ik niet verder dan het huis van Aukje en Bart . Dat is het vijfde huis van ons af in mijn straat.  De rest van het dorp zit potdicht.  Hoog boven de mist is het helemaal anders. Het is daar kraakhelder. De hemel is  bezaaid met sterren. De hele bups van gisteren, die ik uitgebreid besproken heb, staat weer klaar om door mij bewonderd te worden. Liever val ik niet in herhaling. Wel wil ik graag aangeven wat voor mij nieuw is vanochtend. Naast het sterrenbeeld Zwaan [ Cygnus ] met als  belangrijkste ster Deneb,  staan twee voor mij nieuwe sterrenbeelden aan de noordelijke hemel, links van de Grote Beer [ Ursus maior ]. De sterrenbeelden Cepheus en Cassiopeia. Cepheus bestaat uit zeven sterren die samen een soort van rechtopstaande driehoek vormen. De namen van vier daarvan: Adleramin [ alpha Cephei ] , Alfrik [ bêta Cephei ], Al Kurhah [ xi Cephei ] en Al Kalb Al Rai [ rho Cephei ] stammen  overduidelijk uit het Arabisch, of zijn verhaspelingen van wat oorspronkelijk Arabische uitdrukkingen zijn. Zoals dat het geval is bij Adleramin. Klopt, in het Arabisch heet de ster afgekort Al deramin . Dat staat voor :  الذراع اليمين al-dhirā‘ al-yamīn  wat in het Nederlands ‘de rechter arm ‘betekent. Boven Cepheus en meer naar het noorden Cassiopeia . Dat sterrenbeeld heeft de vorm van een schuin opstaande W, bevat zeven sterren met ontegenzeggelijk Arabische namen. Luister maar: Schedar [ alpha Casiopeiae ] , Caph [ bêta C.] , Cih [ gamma C. ] , Ruchbah [ delta C.] Segin [ epsilon C.] Marfak [ theta C. ] . De laatste Marfak is ook weer zo’n voorbeeld van zo’n historisch gegroeide  verhaspeling. In het Arabisch spreekt men van  Al Marfik or Al Mirfaq ( المرفق ), dat elleboog betekent.  ‘Genoeg taalles gegeven, Willemen…’,  lijkt de haan van mijn buurvrouw Marijn Sturing te willen zeggen. Schel kraait hij door mijn grammaticale overpeinzingen heen. Hij krijgt na enige tijd lik op stuk van de haan rechts van me . Deze haan van de familie Verbree heeft een donker stemgeluid, wat heel ver draagt. Ik ben dan al de brug af. Kan dat dus beamen. Op het moment dat ik de haan hoor, ben ik al op een derde van het eerste stuk van het wandelpad en heb Nantske al minuten geleden van de lijn gelaten.

Web van regeltjes

Nu merk ik pas goed hoe mistig het is. Het is erg kil. Nog geen drie graden. Het zou me niets verbazen als het op dit moment vriest aan de grond. Ik ril, want ik loop door een mistbank van zeker vijftien meter hoog. En hoewel ik dacht dat ik warm genoeg gekleed was, dringt de mist overal doorheen. Dat wordt nog erger , nadat ik eenmaal de Zuidenwind op kop heb, nadat ik ben afgeslagen richting Bedum. Ik lijk nu te waden door  een soort sprookjesland. Dat verandert snel wanneer twee koplampen op grote snelheid de ree van boerderij de Haver afkomen en met gierende banden slaat een auto af richting in naar de Bedumerwijk ter Laan. Ik kijk op mijn horloge. Het is precies half zes. Vreemd om zo vroeg of zeg maar zo laat in de nanacht vliegende haast te hebben. Het zullen toch geen inbrekers zijn?  De achterlichten zijn inmiddels door de duisternis opgeslokt. Het enige constante geluid wat nu nog te horen is , zijn de schoepen van de waterzuivering. En af en toe een enkele auto. Nantske gromt even naar een ‘ dwerg ‘ die zich ijlings verstopt in de berm onder de twee appelbomen. Als ik mijn keerpunt nader, de ree van herenboerderij de Haver, wordt de mist dunner. Ik draai me om en ga op huis aan. De wind heb ik in de rug. Ik kan even ontspannen.  Denk aan de vele pagina’s die zo meteen  in de krant staan over de gisteren begonnen Algemene Beschouwingen. Na twee minuten op de radio had ik al totaal geen zin meer om die te volgen. Het gekissebis in de Tweede Kamer begint me enorm tegen te staan. Terwijl het veel minder over de vraag gaat, hoe moeten al die wensen ten uitvoer worden gebracht. Eenmaal in wetgeving gegoten , dreigt alles weer zo detaillistisch uit te pakken, dat buurman A wel een energiekostenaanvulling krijgt, maar het stel daarnaast dat per toeval een tientje meer verdient, samen weer niet. Het is niet zozeer bewust tevoren zo bedacht. Of bewust bedoeld als onrecht . Maar Nederland lijkt wel in een spinnenweb gevangen van elkaar ontregelende regeltjes. Met als gevolg chaos die terecht weer tot volkswoede leidt. Waarbij de regeldrift altijd door de overheid meer gewaardeerd wordt dan het probleem dat er mee moet worden opgelost.

Uitzendbureauwichtje 

Neem nu het groeiende tekort aan huisartsen op het platteland.  In Groningen zijn er op het platteland nog veel solopraktijken. Patiënten hebben soms een band met een dokter die decennia oud is en soms meerdere generaties beslaat. Wat gebeurt er ?. Door een explosie van regelgeving is dat voor een solo- praktijk gewoon niet meer te behappen. In plaats van dat men eens flink het mes zet in al die  verantwoordingspaperassen, die Tante  of Ome Dokter maar van zijn of haar werk houdt, tuigt men dure gezondheidscentra op in een paar centrumdorpen. Huisartsenposten die soms mijlenver van boerderij in het buitengebied, klein dorp of buurtschap afliggen. Daar is dan ook vaak een administratiekantoor aan verbonden dat ook zo zijn eisen stelt aan het  patiëntendossiebeheer. Dat holt de vertrouwenspositie die de huisdokter op het platteland heel vaak nog heeft , volstrekt uit. Immers patiëntendossiers gaan nu door veel meer handen. Arrrrgh, voor je het weet , verneemt een achttienjarig door een uitzendbureau geleverd wichtje wat jij allemaal voor lichamelijke of geestelijke ongemakken door de jaren heen hebtopgebouwd . En vertelt dat door aan de kapster: ‘Niet verder vertellen hoor, maar wat ik nou toch hoorde, wat die en die allemaal heb ‘……………………….( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retreiver – jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners , 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen.