Onderdendam ( Gr. ) Woensdag 19 Oktober 2022, 05u45 ( Zomertijd ):

“ ZO- wind.  Windkracht 1. Bewolkt. Praktisch de hele hemelkoepel is bedekt met een dunne laag wolken. Alleen hier en daar zijn er wat langgerekte scheuren in. Met onze hond Nantske sta ik naar boven te kijken vanaf het houten bruggetje, zes meter boven het Boterdiep. Hoog boven me,  iets naar links het maansikkeltje dat het af en toe benauwd krijgt tussen de opdringerige wolken. Twee sterren zie ik in een scheur links onder de maan. Dat zijn Ras Elased Australis [ epsilon Leonis ] en een ster genaamd Regulus.  De  ster op de positie ‘alpha Leonis ‘, volgens Wikipedia, ‘ is een blauwe subreus en tevens de helderste ster in het  sterrenbeeld Leeuw (Leo). Regulus staat 79,301 lichtjaar weg, het is de 22e helderste ster aan de hemel, ze heeft een schijnbare magnitude van 1,35. ‘ In  feite gaat het hier om vier sterren die voor ons blote oog op aarde een ster lijken . ‘ ‘ Regulus’, vervolgt  Wikipedia , ‘ is de basiscomponent van een drievoudig ( of viervoudig ) ster- systeem bestaande uit een blauwe subreus (component A), een oranje dwerg  (component B) en een rode dwerg  (component C). Een Component D is onbevestigd. Het voorkomen van ijzer  in Regulus is 0,21% (1,622 maal zoveel als in de zon). Het systeem beweegt zich door de Melkweg met een snelheid van 29,3 km/s. De naam Regulus betekent kleine koning. ‘  Ik vind de verkleinende vorm koninkje  eigenlijk mooier.  Een lichtjaar is trouwens geen chronologische eenheid maar een lengtemaat. Het is de afstand die licht gedurende een jaar kan afleggen. Dat is ongeveer vierennegentigduizend biljoen kilometer ( 9.460. 000.000. 000 ).  Een hoeveelheid waarbij het in ieder geval bij mij gaat duizelen. Niet voor te stellen zo ver. En toch kan ik met mijn kippige ogen de ster zien. Dat moet wel een enorme vuurbal zijn. Achter me rijden al hier en daar auto’s over de Bedumerweg. Wat het eerste opvalt sinds de mist van gisteren is dat het heel helder is op de grond. De boerderijlichten in de verte , daar zijn ze weer.  Iwema links in de hoek en van Middelkoop. Wouda en Thybaut kan ik nog niet zien. De grote , gele treurwilg [ Salix babylonica etcetera L. ] staat in de weg . Net als de struiken aan de overkant. Genoeg voorlopig. Met Nantske aan de lijn ga ik het bruggetje af. En direct al op het schelpenpad is het duidelijk, er is zoveel maneschijn op dit moment dat ik heel helder kan zien waar ik kan lopen op mijn wandelpad. Met opgewekt gemoed denk ik de eerste stappen te zetten. Laat Nantske van de lijn.

Ambtelijke diensten

En dan klapt de bewolking weer dicht. En wordt het zicht weer minder nog voor ik goed en wel een stap heb kunnen doen. Ik kan nu slechts vijftien meter voor me uit kijken. Een haan begint te kraaien. Het geluid komt vanachter het Boterdiep richting Fraamklap, meer dan een kilometer hier vandaan. Dus het moet de haan van Jan Dijkema zijn. De eerste bus richting Groningen komt in beeld. Op het eerste gezicht zit er niemand in. Maar het belangrijkste is vandaag , hij rijdt. Want vanaf vandaag gaan de chauffeurs in het streekvervoer staken om een aantal redenen. Hun beloning is niet in staat de sterk gestegen prijzen van het levensonderhoud te volgen en de roosters zijn te intensief en onregelmatig vanwege het uitdijend personeelstekort. Betekent dat ik als niet- autorijder naar het station in Bedum gebracht moet worden om studieboeken in de Universiteitsbieb op te halen. Een te tackelen probleem. Het is herfstvakantie dus scholieren komen ook niet in de problemen. Ouderen die geen auto hebben wel. Supermarkten zijn alleen in de belendende dorpen Winsum, Middelstum en Bedum. Gelukkig worden  er vanuit Middelstum en Bedum bestelde boodschappen aan huis gebracht. Wonen in een klein dorp met 600 inwoners heeft zo zijn charme. Maar mij valt op dat op gemeentelijk niveau er zelden vanuit meerdere invalshoeken over de sociale problemen in kleine dorpen wordt nagedacht. Je ziet bij voorbeeld nooit evaluatierapporten van de dorpscoördinatoren verschijnen die als eerste dit soort problemen signaleren. Mij valt ook als oud- Dorpsbelangenbestuurder op hoe slecht ambtelijke diensten van een gemeente als het Hogeland nog steeds met elkaar samenwerken. Heel vaak bij het oplossen van een probleem , blijkt dat vooral de dienst die zich beroept op de juridische  (on ) – mogelijkheden de toon bepaalt. Om de dag niet al te cholerisch te beginnen, ben ik blij dat ik bij de hoek arriveer van het eerste stuk. Daar sla ik naar rechts af richting de Bedumerwijk ter Laan.

Lactatieperiode

Ver weg in het zuidoosten rijdt een auto op de N46, de Eemshavenweg. Zelfs in het donker of juist in het donker prijs ik mezelf gelukkig om hier te wonen. Je kunt zonder verrekijker zien wat erop kilometers afstand  gebeurt. Van hier naar de die weg is het zeker vijf kilometer, schat ik. De maan zit achter de wolken verborgen. Bij van Middelkoop begint een koe te loeien. Het klinkt wanhopig. Alsof zij recent haar kalf heeft moeten afstaan en haar melk- of zoals boeren dat noemen haar lactatieperiode nu kan beginnen. Het hele beginsel van koeien melken is immers erop gebaseerd dat je koeien kunt melken door die melk aan kalveren te onthouden. Ik ben inmiddels op het open struikloze stuk beland. Pas hier is goed te zien hoe groot de weerschijn is vanuit een dorp als Bedum. Het straatlicht straalt uit naar omhoog, wordt weerkaatst door de wolken boven het dorp en de aangelichte wolken verlichten voor een deel de omgeving, zoals het pad voor me. En het silhouet van de eerste essen- stobbe kan ik nu zelfs heel goed onderscheiden. Het tekent zich haarscherp af tegen de verlichte lucht. Ver weg in het zuiden verschijnt een oranje lichtpunt. Niet echt snel komt het deze kant op. Maar ik ben gealarmeerd en roep Nantske die niet voor me is blijven lopen, maar achter is blijven hangen , om naast me te komen. Dan wordt het licht groter , valt uiteen in drie oranjelampjes die samen een driehoek vormen. Een vertrouwde verschijning  komt aanfietsen. Het is de Onbekende Fietser 14.0. Een jongeman waarvan ik altijd denk dat hij stagaire is bij een boer of een bouwbedrijf aan zijn werkkleding tenminste overdag te zien. ‘Mogge, mogge ‘, begin ik te roepen omdat ik twijfel of hij ons wel ziet. De batterij van de halsband van Nantske is leeg aan het raken. Een grom laat horen dat dit het geval is. Op dat moment staan we ter hoogte van de tweede essen- stobbe. Een wilde eend [ Anas platyrhynchos L. ]  begint ver weg te snateren. Niet veel later sta ik op mijn keerpunt, de ree van herenboerderij de Haver. Met nadruk roep ik onze hond voor me te gaan lopen en niet achter me te blijven treuzelen. Draai me om en ga op de terugweg.

Azijnpisser

Op de heenweg, toen ik achterom keek, dacht ik het al te zien. En nu weet ik het zeker. Het telkens verschijnende flitslicht in het noordoosten kan niet anders dan het licht van de vuurtoren van het Duitse Waddeniland Borkum zijn. Omdat het zo helder is, zijn van hieruit ook goed de meer dan twintig hoge windmolens van het park aan de Eemshaven te zien. Helderrode toplichten. Ben je er dichterbij, zo schreef ooit een lezeres van ‘De winkelhaak ‘die dicht bij de Eemshaven woont, lijkt het net alsof je vlakbij een kermisterrein woont. Een reeks van autolampen verschijnt nu op de Middelstumerweg. Wat me opvalt is dat het daar richting Uithuizen veel drukker is dan richting Bedum/Groningen. Waarom dat zo is, daar kan ik slechts naar gissen. Voorlopig denk ik dat dit mensen zijn die in de Eemshaven gaan werken. De bedoeling, of eerlijk gezegd de ambitie is dat dit de tweede industrielocatie van Nederland wordt, wil tenminste de reclame op de radio vanuit het Groningse provinciehuis geloofwaardig klinken. Daar moet de Hydrogen Energy Valley komen; het Waterstoffabriek- centrum. Voorlopig lijkt het een beetje op ‘Dik doun in toen ‘. Datzelfde overdreven reageren en vervolgens ondermaats presteren zie je terug bij iets wat volgens mij veel meer prioriteit heeft. Hoe integreer je het duurzaam maken van woningen in het herstelproces van  aardbevingsschade om maar te zwijgen over het versterken van dergelijke panden. Nog steeds zijn het twee soms drie verbouwingsstromen die niet samenkomen maar chaotisch door elkaar heen lopen. Het zou toch eigenlijk heel gemakkelijk te organiseren moeten zijn om wanneer je een straat in een dorp aanpakt je die drie activiteiten samen laat verlopen. Maar, nee hoor die ambtelijke ambitie ben ik niet tegen gekomen in het apparaat van de gemeente het Hogeland . Ben ik er toch weer in geslaagd met chagrijn te eindigen. Nou vooruit met de geit, ik wens jullie een oprecht Goede Morgen. De hartelijke groeten van jullie Dierbare Azijnpisser…………..( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retreiver – jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners, 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen.