Onderdendam ( Gr. ) Woensdag 2 November 2022, 05u35 ( Wintertijd ):

“ ZW- wind. Windkracht 4. Zwaar bewolkt. Pikdonker. Harde wind. En het regent stevig. Met mijn rug naar de wind ga ik op de brug staan. Een vergeefse poging om wat om me heen te kijken. Dat is niet zo simpel. De ene bui naar de ander volgt. Gelukkig ben ik zo verstandig geweest om mijn regenpak aan te trekken, ondanks de verzekering van mijn weersite dat het vanochtend toch echt heel helder zou zijn. Ik hoor de regen tegen mijn rug kletteren. Zeven meter beneden me klotsen de golven van het Boterdiep keihard tegen de walkant . Omdraaien richting de wind kan ik beter niet doen. Dan zitten  in de wiedeweerga mijn brillenglazen  vol met regenwater en ik moet nog de zestien treden van de brug af. De takken van de treurwilg aan de overkant zwiepen vervaarlijk over de leuning. Die moet ik ook zien te ontwijken. Een paar kletsen van zo’n tak in je gezicht is geen pretje, heb ik ooit gemerkt. Ik stap op de treden af . Onder mij een gapend zwart gat . Voorzichtig probeer ik met de punt van mijn laars te voelen waar de eerste tree begint , terwijl de boom, razend dat hij me net niet kan raken met zijn takken uit pure frustratie begint te fluiten en te kreunen in de harde wind. Ik heb de tree te pakken en begin hardop te tellen tot ik bij iedere tree die ik voel, ben. Ik kan het het eerste moment niet geloven dat ik ook echt beneden op het plankier sta. Moet zelfs even een moment van duizeligheid te boven komen. Dan dertig meter lopen en ik zet de eerste stappen op mijn wandelpad. Laat Nantske los.

Van zijn baan afwijken

Voor me in het donker ligt een pad dat als een spiegel glanst van het vocht. Het dunne filmpje regenwater pikt ieder lichtstraaltje dat er is, op. Er is eerlijk gezegd, niet zo veel licht. Van de straatlantaarns aan de overkant van het Boterdiep en wat weerschijn uit de wolken boven Bedum. Maar door het spiegeleffect kan ik aan tot aan de hoek zien waar het pad loopt. De wind probeert wat met me te dollen. Even moet ik stil gaan staan en me schrap zetten om niet in de sloot links geduwd te worden. Dan kan ik weer door. Aan Nantske merk ik dat ze oud begint te worden. Vorig jaar werd ze nog helemaal wild bij dit soort weer. Rende dan de wei in om eens lekker rond te rollen. Maar nu blijft ze dicht bij me wat gras eten in de berm. Ik blijf gestaag doorlopen en sla bij de hoek af naar het zuiden. Nu loop ik volop in de wind. Het valt tot mijn verrassing mee. Maar ik heb ook het idee dat de wind aan het luwen is. Wel regent het gestaag door. Af en toe draai ik me om. Nu zou een vroege fietser ons kunnen passeren en ik vertrouw Nantske niet als ze vrijloopt. Ik heb dat nog niet gedacht, ik ben inmiddels bij de eerste essen- stobbe,  of een LED- lamp pinkelt ver weg  in het donker. De straal wordt sterker maar het licht moet nog de hoek omslaan voor het lange stuk. Overdreven voorzichtig, eigenlijk vanwege dit slechte weer, houd ik Nantske toch maar vast tot ik de fietser de hoek zie omslaan. Hij blijft heel dicht bij de berm rijden om te voorkomen dat hij op de lichte fiets door de wind het weiland ingeduwd wordt. Dus begin ik al, wanneer hij vijftien meter nog van me vandaan is,  ‘Goede morgen ‘ te roepen. Dan wijkt het licht af van zijn baan. En klinkt er het vertrouwde ‘’Hoi ‘. Het is dus ontegenzeglijk de Wielrenner met de Grote Gele Rugzak Om. Ik kijk hem na tot het achterlicht nog maar een klein, rood speldenprikje is geworden. En laat Nantske weer los. Het gaat nog harder regenen. En dan houdt het na vijf minuten weer plotseling op en is het ineens droog. Het klopt inderdaad dat het iets minder hard waait. Dat merk ik, wanneer ik op mijn keerpunt arriveer, de ree van herenboerderij de Haver. Draai me om, roep Nantske , maar die is nog voor me. En ga op de terugweg.

Waardeloos OV

Nu met de wind in de rug. Als ik wieltjes onder mijn laarzen gemonteerd had, zou ik nu reuze snel gaan. Jammer, dat ik geen rolschaatsen bij me heb voor dit soort gelegenheden. Ik weet zeker dat Nantske dit helemaal te gek zou hebben gevonden. Maar goed, op mijn eigen voeten behelp ik me dan maar. Sneller dan ik verwacht, ben ik al op de hoek. In het zuidoosten begint er zich wat grijs van naderend ochtendgloren te ontwikkelen. Maar voor de rest is het nog heel pikdonker. Het begint weer te regenen. En die buien zal ik houden tot ik bij de brug arriveer. Verbaasd ben ik achteraf dat ik niet nog natter ben geworden. Het is 2 November, Allerzielen. In mijn geboortestreek Brabant gaat iedereen vandaag nu naar het kerkhof om bloemen en lichtjes op het graf van familieleden te plaatsen. Als ik dichterbij zou wonen zou ik dat zeker ook doen. Maar door eindeloze reparaties aan het spoor ter hoogte van Harderwijk kan een reis heen van Onderdendam naar het Brabantse Rijen wel zes uur duren. En dan moet ik ook nog op tijd terug zien te komen als reiziger in het beperkt aantal treinen dat er nu rijdt.  Waardeloos OV tegenwoordig.

Een voordeel bij een nadeel…

Het rare is, het voelt qua temperatuur helemaal niet als Allerzielen. Nu zou het maar een paar graden boven nul moeten zijn.  Het wordt vandaag zeker veertien graden als de zon tenminste schijnt. Waarschijnlijk zullen we straks op Twitter wel lezen dat we in november weer een record ‘ hoogste temperatuur overdag ‘ hebben bereikt. Straks kunnen we in de winter gewoon buiten slapen. Hebben we helemaal geen huizen meer nodig. Wat zal de NAM blij zij in Groningen . Door de klimaatverandering hoeven ze straks geen huizen meer te versterken daar. We leven immers de godganse dag buiten. Is me dat even een voordeel bij een nadeel. Hebben Shell en Exxon Mobile de exorbitant hoge winstverwachting die dat oplevert, al aan hun aandeelhouders gemeld? ……………………………………………………..( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retreiver – jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners, 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen.