Onderdendam ( Gr. ) Donderdag 15 December 2022, 06u40 ):
“ ZW- wind. Windkracht 2-3. Half bewolkt. Deels helder. Zo te zien is de hemel voor een deel bezaaid met nevelslierten en wolkenwaaiers. Maar aan de horizon pinkelen de toplichten van de drie windmolenparken wel weer als vanouds. Daar moet het dus vrij van heiigheid zijn. Met onze hond Nantske klim ik het besneeuwde bruggetje over het Boterdiep op. Er is iets meer dan een centimeter sneeuw gevallen. We lopen als eersten over een maagdelijk sneeuwdek op weg naar de brug. Beneden op het bevroren kanaal ligt die sneeuw natuurlijk ook. Voor ijspret is dat slecht nieuws. Dan wordt het papijs. Gelukkig is het maar een dun laagje. Ik kijk eens om me heen. Hoog boven me in het zuidwesten staat een halve maan te schitteren. En een hoop sterren zijn er, die hevig naar me lonken. Regulus, de helderste ster van het sterrenbeeld Leeuw [ Leo ] lijkt nu meer afstand te nemen van de maan . Doordat hij niet meer overstraald wordt door de maneschijn, is hij opnieuw zichtbaar. Gisteren stond hij zo dicht bij de maan dat hij niet te zien was. Wie beweegt er nu eigenlijk vraag ik me af. Het antwoord op die vraag is voor een leek als ik met een uiterst beperkte kennis van de sterrenhemel , lastig te geven. Tegelijkertijd zijn er twee verschillende soorten banen die hemellichamen als de aarde in de kosmos afleggen. De aarde draait om de zon. Dat is beweging één . De baan die de aarde volgt is niet rond maar ovaal of elliptisch van vorm. Gemiddeld is de afstand van de aarde tot de zon 149.597.871 km. Het ene moment staat de aarde dichter bij de zon dan op een ander ogenblik. De data waarop de aarde op een en dezelfde afstand van de zon staat wordt met een Latijnse term Equinox genoemd. Dat is op twee momenten in het jaar: 20/21 Maart en 22/23 September. Wanneer staat de aarde het dichtst bij de zon? Dat is op 3 Januari en de afstand is dan 147.300.000 km. Dat moment wordt met een Klassieke Griekse term het Perihelion genoemd. Op 4 Juli staat de aarde het verst van de zon , n.l. 152.100.000 km. Dat punt in het heelal wordt het Aphelion genoemd. Dit zijn dus fenomenen die betrekking hebben op Beweging No.1.
De aarde is geen planeet die stil staat. Zij, Gaia, Moeder Aarde , draait ook nog eens om haar eigen as. Dat is Beweging Twee. Voor de uitleg hoe de aarde om haar eigen as draait , heb ik leentjebuur gespeeld bij de digitale encyclopedie Wikipedia : https://nl.wikipedia.org/wiki/Aardas
“ De aardas is de as waar de aarde omheen draait. De aardas loopt door het zwaartepunt van de aarde en maakt een hoek van 66°33′ met de ecliptica, “. De ecliptica is de ovalen baan die de aarde rond de zon volgt. “De punten waar de aardas door het aardoppervlak gaat, heten de geografische Noordpool “ en Zuidpool. Door de rotatie om de aardas ontstaat de afwisseling van dag en nacht. In 24 uur, een zonnedag staat de zon weer boven hetzelfde punt. Ten opzichte van de vaste sterren maakt de aarde een iets geringere rotatie. Tegenover hen is ze in 23u 56m 4,09s opnieuw op het punt vanwaar ze vertrok. Dat wordt een sterrendag genoemd. Om nog preciezer te zijn , de hoek van de aarde t.o.v. de zon is niet altijd 66°33′. Die fluctueert. Hoe precies? Dat is in dit kader echt een verhaal voor specialisten.
Duistere machten
Wanneer je je hiervan bewust bent, kijk je op de vroege ochtend met andere ogen naar de hemel om je heen. Ooit heb ik hier wel eens geschreven dat, wanneer het bovenstaande echt tot je doordringt, je er draaierig van wordt. Gelukkig heb ik nooit het gevoel, als ik buiten ben, dat ik in een soort draaimolen zit op de kermis. Daarvoor verloopt de rotatie van de aarde te langzaam. Ik sta nog steeds op de brug met Nantske, terwijl ik dat overdenk. Hoog voor me uit in het noordoosten herken ik Mizar, een ster van de Kleine Beer [ Ursa Minor ] . Verderop boven de treurwilg [ Salix babylonica etcetera L. ] schittert een tweede twinkelaar . Maar die is wel een stuk helderder. Dat is Arcturus, van het sterrenbeeld Ossenhoeder [ Boötes ] Er staan nog wat sterren rechts van ons huis in het noordwesten. Maar zonder de anderen tekort te doen, de helderste van hen , Capella van het sterrenbeeld Voerman [ Auriga ], is net als gisteren puur door zijn aanwezigheid de absolute heerseres van dat stuk hemel. Genoeg gekoekeloerd. Ik krijg het koud. Zoek de rand van het bruggetje op , spreek mijn hond toe, dat ze absoluut niet mag trekken nu er onder de sneeuw zich een ijslaagje aan het vormen is en ga voorzichtig een voor een de zestien treden af. Eenmaal beneden werpt de zesjarige es een grillig patroon van schaduwen op het schelpenpad. Daar tekenen zich de hoorns van meerdere duivels zich in de sneeuw af. Logisch dat de Boze Geesten onrustig worden. Tegen de kersttijd , zoals mensen van het christelijk geloof die vieren , gaat het Licht een strijd aan met de Duistere Machten in het heelal .Misschien heeft een dag of , als je geluk hebt , een week, het Licht de overhand. Maar vaak door eigen stommiteit van de mensen op aarde is die overwinning maar van korte duur. De Duisternis doet er alles aan om vervolgens terrein terug te winnen. En ik krijg de indruk dat dit op veel niveau ’s aardig lukt tegenwoordig. Moet je dan wanhopen? Dat kan, maar dat is geen prettig gevoel. Cynisch worden. Dat is niet iets wat me trekt. Dat is meer de habitus van de nog steeds grootste partij in ons land, de VVD en haar partijleider, het Wandelend Liegebeest Mark Rutte. Wat moet je dan wel?
Kerstkaart
Wel de feiten goed in het oog houden. En zeker niet alles als zoete koek slikken. Vooral niet tijdens de feestdagen. Dan hebben we. ten onrechte vind ik, het gevoel dat rijk en arm toch met elkaar verbonden kunnen worden. Eerlijk gezegd geloof ik totaal niet dat dit kans van slagen heeft. De hoeveelheid mensen in Nederland die zelfs met twee inkomens en vier dagen werk het niet meer kunnen rooien neemt alleen maar toe. De voedselbanken worden plat gelopen door mensen die overdag hard werken. Tegelijkertijd , wanneer je door het centrum van de stad Groningen wandelt, zie je mensen volgens de laatste mode gekleed met tassen vol cadeau ’s rondlopen. Die hebben kennelijk geen centje besef van de huidige armoede in die grote stad. Misschien behoren zij wel tot die laag van de bevolking, die elkaar sentimentele kerstkaarten stuurt. Al denk ik niet dat ze, zoals die lui in het westen, denken dat je geen mooier winters plaatje kan maken dan van een half ingestort huis bedekt met sneeuw waar een echtpaar met een pas geboren baby proberen er toch het beste van te maken. …………………………………………………………….( wordt vervolgd )
Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retreiver – jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners, 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen.
