Soms even huilen

Soms moet ik weleens huilen
tranen komen zomaar uit het niets
om verloren jaren van geluk
of huilen om zomaar iets

Het kan opeens een liedje zijn
waarvan de woorden me raken
het kunnen en paar zinnen zijn
waar ik vanalles uit op kan maken

Het kan zomaar een gebaar zijn
zo’n lieve uitgestoken hand
een arm die om m’n schouders ligt
dat geeft me een vertrouwensband

Kleinigheidjes waarom ik kan huilen
het zijn kleine stukjes van geluk
dan zijn er zomaar even tranen
want geluk maakt niemand stuk.

Ik kan huilen om een ander z’n verdriet
en janken om mijn eigen pijn
maar ik weet dat we zonder tranen
eigenlijk helemaal geen mensen zijn.

— Janny Flikkema —