Zolang de kosten voor het verwarmen van het water nog kunnen worden opgehoest, maken we er dankbaar gebruik van: het overdekte zwembad. Er gaat immers weinig boven het ongemak van badkleding, krappe kleedhokjes en pinguïnstapjes over natte tegels.
Een dialoog die ik opving tijdens een recent bezoek ging ongeveer zo:
‘Gaauw aanklaiden! Pakstoe tas te kluuske oet?’
‘Joa aal, mor doar zit ja alles ien. Klaaier van ons baaident, mor ook dij van alle kiender.’
‘Och hirrek, wel het dat din zo opbedòcht?’
(…)
‘Doe was der zulf mit bie!’
‘(onverstaanbaar gemompel)’
‘Harregatskes!’
‘Wat hes ommaans?’
‘Ain het zien onderboksem bovenop tas mit klaaier smeten en dij roegelt mie te kluuske oet, recht ien n poul mit wotter en mit n flodder ien t kruus noar boven.’
‘Hebben wie gain extroa onderboksem mit?’
‘Eefkes kieken… ik tel drij extroa poar dreuge hozen, mor gain onderboksem.’
‘Ons lutjeke hier krigt t nou wel slim kold. Zai lopt wat blaauw aan, loof ik.’
‘Ik kin nait gaauwer, hier hes n handdouk veur ons lutjeke.’
‘Ik loof dat dit dien trui is woarmit ik ons lutjeke òfboun…’
‘(…)’
‘Ons middelste het houndervel op aarms, meschain…’
‘Nou klapt mie dat donderse kluuske weer dicht! Hoalstoe der gaauw eefkes ain van t badpersoneel bie!’
De rest heb ik niet meegekregen, want mijn kroost had zich intussen aangekleed. Natte haren maakten exponentieel uitbreidende vochtplekken in wintertruien, er miste een sok en een jas werd binnenstebuiten aangetrokken, maar we kwamen er goed vanaf. Deze keer.
Ingeborg
