Even niet emmeren over de letter t in het woord lift.
Deze slogan is mooi, en doet recht aan solidariteit met de ongeveer 420 duizend landgenoten wier families, vrienden, kennissen getroffen zijn door de aardbeving. Solidariteit is verantwoordelijkheid nemen voor een Ander uit mededogen, misericordia om het ouderwets te zeggen, geraakt in het hart.
Ja, wij Groningers weten wat een aardbeving is. Bij ons veroorzaakt door de gaswinning. Onze vrienden, kameraden, broers en zuster in Marokko zijn het slachtoffer van een aardbeving als gevolg van een natuurlijke oorzaak. Leed is niet met elkaar te vergelijken maar wij Groningers kennen dat een beetje beter dan anderen.
In 1961 woonden ongeveer 4 Marokkanen in Nederland, het personeel van de ambassade. Onze landgenoten zijn met wervingsbureaus hier naar toegehaald, voor het vuile werk, ondergebracht in pensions, barakken onder erbarmelijke omstandigheden. Ze zijn gebleven, omdat het leven in Nederland uiteindelijk nou eenmaal een stuk beter was dan op het Marokkaanse platteland en in de bergen. Hadden u en ik uiteindelijk ook gedaan. En gestaag zijn ze Nederland ingegroeid. Met de stuiptrekkingen en problemen die alle migranten overal ter wereld hebben. En ze werden burgemeester, politieagent, verpleegster, leerkracht, koopman, voorzitter van de Tweede Kamer. En ja, ze werden ook drugsrunner en crimineel. Ze bouwden eigen kerken in een tijd dat onze kerken zwaar gesubsidieerde lege monumenten werden waar we alleen op Monumentendag nog komen. Ze begonnen eigen organisaties, deels fiasco’s en deels succesvol. Zoals wij Nederlanders dat doen. Het is een gemeen argument: dat Hollandse voetballen stelt niet veel voor, maar stel je eens voor als er ook nog eens géén Marokkaanse voetballers in Nederland zouden zijn?
Het Nederlandse leger heeft een interventie eenheid gespecialiseerd in het opereren in rampgebieden, geheel zelf voorziend, kan gewoon neerstrijken en meteen aan het werk, juist in die afgelegen gebieden waar hulpverleners niet kunnen komen. Rutte, bel de koning van Marokko, en biedt het aan.
Marokkanen in Nederland ondernemen allerlei acties voor hulpverlening. En wij, wij moeten ze steunen, nu. Geef gul, geef grif op giro 6868 van het Rode Kruis.
Want Achmed en Karima, zeg maar Henk en Ingrid in het gebergte, willen maar één ding: een leven in vrede en voorspoed voor zichzelf en hun kinderen. Dat willen alle mensen.
Tijl Uilenspieghel
