Mona Keijzer, de minister-president kandidaat voor BBB, stond toch wel compleet voor joker toen ze moest bekennen zelf wachtgeld te trekken. Caroline van der Plas stond in het kwadraat voor joker toen ze in de Tweede Kamer meende Frans Timmermans in de fik te moeten steken omdat de GroenLinks PvdA-lijsttrekker met behoud van EU-wachtgeld verkiezingscampagne voert. In termen van het boerenpopulisme: zo’n politieke elite figuur die met een dikke uitkering, door ons betaald natuurlijk, een beetje linksig loopt te doen.
Het gaat om een speciale regeling voor politici, in het geval Mona de tweede afdeling van de Algemene pensioen- en uitkeringswet politieke ambtsdragers. Het beroep van politicus heeft niet te voorspellen risico’s in zich. Een wethouder, burgemeester, parlementslid, minister, staatssecretaris, ze lopen het risico uit te glijden over een bananenschil, over politieke kwesties of over persoonlijke zaken. We hadden op onderwijs een man die een ongeremde driftkikker bleek te zijn. Een burgemeester of wethouder die stelselmatig ernstige problemen met de gemeenteraad heeft. Of een minister die opstapt omdat een mooiere baan in het verschiet ligt. En natuurlijk, het is ook een soort UVW-uitkering voor als de zittingstermijn afloopt. Daarvoor is deze regeling. De gemeente Het Hogeland betaalde overigens over de afgelopen vijf jaar voor zes oud-wethouders 207 duizend euro aan wachtgeld, zo knippen we uit een website, om het even lokaal te houden.
Toen Mona Keijzer uit het kabinet werd gezet – de reden doet er niet toe want voor de wachtgelduitkering maakt het niet uit wat de reden van het aftreden is – ontving ze als staatssecretaris 163 duizend per jaar als salaris. Ze kreeg recht op 80 procent van de laatstgenoten bezoldiging in het eerste jaar en vervolgens 70 procent vanaf het tweede jaar. Haar uitkering duurt even lang als de periode die zij als staatssecretaris heeft vervuld, maar geldt minimaal twee en maximaal drie jaar en twee maanden.
De uitkering vervalt zodra de ex-staatssecretaris in een andere functie voldoende verdient. Inkomsten worden in mindering gebracht op de wachtgelduitkering. Wat doet ze nu eigenlijk? Op haar eigen website schrijft zij: “Mona Keijzer is na tien jaar Haagse politiek nu werkzaam als adviseur voor ondernemingen, commissaris, spreker en dagvoorzitter. Zij weet mensen met elkaar te verbinden en te enthousiasmeren.” Mooi gezegd: een schnabbel hier, een adviesje daar, een rapport over dit of dat. Hoe het ook zij, ze zit niet stil maar verdient nog niet genoeg en zo krijgt ze nog steeds terecht gedeeltelijk wachtgeld.
Frans Timmermans verdiende 315 duizend euro bij de EU. Hij nam ontslag, om precies te zijn, hij werd op non-actief gesteld voor de periode van de verkiezingscampagne. Het is onwenselijk dat een eurocommissaris ook verkiezingscampagne voert. Hij krijgt zijn salaris dus doorbetaald tot de verkiezingen. Wordt hij kamerlid – 10 duizend per maand– dan vult de EU dit inkomensverlies aan (dat is tot 28 duizend per maand.). Dit is voor een periode van 9 maanden. Een eurocommissaris krijgt voor ieder jaar dat hij gewerkt heeft één maand salaris als wachtgeld mee. Net als Mona Keijzer maakt hij gebruik van regeling die gewoon bestaan.
Caroline van der Plas voerde aan dat Timmermans op kosten van de belastingbetaler verkiezingscampagne voert. Nou, dat doet Mona Keijzer ook en daar is niets mis mee. Sterker nog Caroline van der Plas en alle andere kamerleden en ministers krijgen drie weken campagneverlof gedurende de verkiezingstijd. In die drie weken hoeven ze hun functie niet uit te oefenen maar krijgen ze wel hun salaris doorbetaald. Laten we zeggen: ze voeren campagne op kosten van ons, belastingbetalers.
Maar dat is populisme.
Berto Merx
