n Heldere

Sport verbroedert. Bijna iedere zondag rond vier uur ’s middags trok er in een zeker dorp dan ook een schare lallende drinkebroers van de sportkantine naar de kroeg. Een enkele keer bleef men plakken aan de toog bij de sportvelden, waar de jenever zoveel goedkoper werd geserveerd.

‘Prugel, dou mie nog n heldere!’ klonk het veelvuldig door de sportkantine. Nadat ‘Prugel’ er op een gegeven ogenblik de brui aan gaf en de drinkebroers de sleutel van de kantine overhandigde, hun bezwerend dat zij die aanstonds bij haar moesten afleveren, werd alras de fles heldere jenever leeggedronken, de kas aangevuld en de fles opnieuw gevuld… met water.

De daaropvolgende week kon ‘Prugel’ er niet om lachen. ‘Aaah, tou nou Prugel! Wotter is ja net zo goud helder!’

Ingeborg