Elk zien smoak

‘Hou lus je t!’, riep de jongste, wanneer haar familie aan een zware hacheemaaltijd begon. Met lange tanden at ze haar aardappelen met appelmoes. Alleen de geur van de hachee, ‘siepelvlaais’, bezorgde haar al braakneigingen.

De oudste lepelde met smaak een bord leeg. ‘Mag ik nog n praan, mamme?’ vroeg ze dromerig. Haar zusje keek vol afgrijzen toe. Daar kon de oudste niet mee zitten. ‘Elk zien smoak, zee boer. En hai smokte t swien onder steert. ‘

Ingeborg