‘Sint-Martinus bisschop, mit zien hoge houd op…’ zingen de kinderen. De vrouw des huizes staat glimmend in haar dikke vest bij de deur. ‘Dat is ja alderlaifst, n Grunnegs laidje! Neem nog mor wat slik, kiender.’ Dankbaar grissen de kinderen een extra snoepje uit de Tupperware bak die de vrouw hen voorhoudt.
‘Kipkapkogel, mien moeke is n vogel…’ zingen de kinderen bij de volgende deur. De oudere man glimlacht en moedigt de kinderen aan vooral nog een snoepje te pakken.
‘Mien leutje lanteern…,’ zetten de kinderen bij het openzwaaien van de volgende deur in. ‘Nee!’ roept hun moeder. ‘Nee, nee, nee! Niet weer een Gronings liedje, jullie krijgen zo veel te veel snoep!
In deze regio geldt: Groningse liedjes zingen levert een grotere buit op dan louter Nederlandse. Tellen jullie mee hoeveel jullie er deze keer horen?
Ingeborg
