Onderdendam ( Gr. ) Woensdag 9 November 2022, 06u20 ( Wintertijd ) :

“ WZW- wind. Windkracht 3-4. Helder, maar in het oosten hangt wel een hoge wolkenbank. Alleen hier en daar aan de hemel  dunne uitwaaierende wolkenflarden. Een volle maan hoog in het noordwesten. Die schijnt zo krachtig dat hij de sterren in de buurt over schijnt. Het twinkelen ervan is alleen met heel veel moeite waar te nemen.  Zo is niet zeker of het wel een ster van het sterrenbeeld Orion is, die daar in het zuidwesten te zien is. Volgens mij gaat het om Mintaka, de meest rechtse ster van de gordel van Orion. En natuurlijk Sirius, van het sterrenbeeld de Grote Hond [ Canis Maior ]. Omdat die zo helder is, is dat de eerste ster aan de hemel die meestal opvalt. Net als zijn tegenvoeter Procyon, de dubbelster van de Kleine Hond [ Canis Minor ]. Zojuist ben ik met onze hond Nantske met krakende knieën het houten bruggetje, zes meter boven het Boterdiep, opgeklommen. Net als  gisternacht overheerst de maneschijn alles. Opnieuw leek het vannacht , toen ik eruit moest om te plassen, weer dag. Ik blijf nog een moment naar boven kijken. Zie de  krachtige ster Aldebaran, het vurige oog van sterrenbeeld Stier [ Taurus ] gekrompen tot het formaat van een speldenprikje. Allemaal het werk van domina de maan. Richting het oosten twinkelen de rode toplichten van de drie windmolenparken. Maar heel schel is het licht daar niet meer. De grote treurwilg [ Salix babylonica ertcetera ] krijgt ineens een flinke duw van de wind. Schudt als een bokser die onverwachts een knal voor zijn kop krijgt. Ik ga het bruggetje af. Loop zo snel mogelijk , als mijn huidige fysiek dat toelaat en laat onze hond van de lijn, zodra duidelijk is dat er niemand aankomt fietsen vanuit het dorp.

Onzichtbare Macht

Er is al iets van ochtendgloren te zien, een vage, grijs grauwe veeg licht in het noordoosten boven een wolkenbank waarvan de kleur die van antracietkolen nadert.  Ik heb nu vijf en twintig meter gelopen en draai me nog even om. Om te kijken waar Nantske blijft, die gras in de berm aan het eten is. Het pad glanst vochtig in de maneschijn. Gisteravond en ook vannacht heeft het even geregend. Dat vocht is weliswaar voor het grootste deel onder invloed van de warme zuidwestenwind verdampt, maar toch is het pad  in staat om als een doffe spiegel het licht van de maan nog  te weerkaatsen. Ook ver voor me uit kan ik goed zien waar ik loop. Kan minstens honderd meter voor me uitkijken. Ik ben laat voor mijn doen. Door een nachtmerrie heb ik ‘een gat in de dag ’ geslapen. Er is al veel verkeer op vooral de Middelstumerweg. De weg, die qua drukte steeds vaker de Bedumerweg naar de kroon steekt. Landbouwvoertuigen, bussen, auto’s die elkaar proberen te passeren zodra ze uit ons dorp zijn. Koplampen rijgen zich in het donker aaneen. Ik sla de hoek om richting de Bedumerwijk ter Laan. Passeer de rij meidoorns. Je kijkt dwars door de struiken heen, nu die hun blaadjes kwijt zijn. Het voelt bijna gênant aan. Het ochtendgloren wordt steeds krachtiger. Er valt al wat licht op onze hond die vlak naast mij in de berm aan het scharrelen is. Ze is weer een stuk levendiger dan gisteren. Kotst niet meer alles uit, eet en kwispelt weer. Ineens nog geen tien meter voor me steekt een zwerm vogels, zeker veertig stuks, het pad over en verdwijnt het duister in. Ze zijn groter dan spreeuwen. Mogelijk zijn het de eerste kramsvogels [ Turdus pilaris L. ]  of koperwieken [ Turdus iliacus ] van dit seizoen. Doortrekkers uit Scandinavië . Ze gaan te snel en het is nog te donker om precies te determineren wat het precies is. Een LED- lamp komt uit het dorp vandaan, deze kant op. Nantske loopt gelukkig naast me, dus stellen we ons alvast in de berm op. De fietser komt dichterbij. De koplamp werpt een krans van licht op het vochtige pad. Hij zal nu ongeveer een kleine vijftig meter van me vandaan zijn. Dan ineens de rode schittering van een achterlicht. Hij is , verdorie, omgedraaid en verwijdert zich zo snel dat het achterlicht al snel voorbij de hoek is voor ik het goed en wel besef. De fietser kan ik het donker niet zien. Om een onduidelijke reden begin ik te rillen. Het is spookachtig. Alsof een Onzichtbare Macht zich bedenkt en ervan afziet me te komen halen. Of Nantske, ook al iemand op leeftijd…

Schade melden

Maar in de alledaagse realiteit is een Andere Macht wel heel zichtbaar. Die van het Instituut Mjnbouwschade Groningen [ IMG ] . De laatste aardbeving door de gaswinning was die bij Wirdum met een kracht van 2.2 op de Schaal van Richter 3. Midden op de dag om kwart over twaalf op zaterdagmiddag 22 oktober. Een rondgang een paar dagen later in en om ons huis leerde dat we weer nieuwe scheuren hadden. Met name in de twee kelders aan de noordkant van ons huis. Door de snelle opeenvolging van de bevingen hebben we na de aardbevingen van september en oktober even met schade melden gewacht Dat is misschien niet zo slim. Maar er treedt ook langzamerhand een zekere gewenning op. Overigens de ergste vijand die je in Groningen kunt hebben als huisbezitter. Maar wellicht ook te begrijpen. Je wordt er hartstikke flauw van. In ieder geval hebben de mensen die op een eerdere moment op dezelfde plaats , de zware aardbeving van zaterdag 8 Oktober om ’s nachts om 4u17 voelden, wel schade gemeld. Dat waren er  volgens de link :

https://nos.nl/artikel/2448059-aantal-schademeldingen-na-aardbeving-wirdum-opgelopen-naar-ruim-1150

“…..1150. Zondagmiddag stond de teller nog op 419 meldingen. Dat meldt een woordvoerder van het Instituut Mijnbouwschade Groningen (IMG) aan RTV Noord. De beving om 04.17 uur had een kracht van 3.1 en was de zwaarste van dit jaar. Een paar uur later volgde een naschok met een kracht van 1.2 bij het naastgelegen dorp Garrelsweer. In 883 schadegevallen hebben bewoners gekozen voor maatwerk. Dat betekent dat een deskundige de schade komt opnemen. De rest van de schademelders (280 gevallen) kiest voor een vaste vergoeding van 5000 euro. Bij het IMG is 22 keer melding gemaakt van een acuut onveilige situatie. Bij drie daarvan zijn inmiddels veiligheidsmaatregelen genomen.  Staatssecretaris Vijlbrief (Mijnbouw) bracht maandag een bezoek aan Wirdum. Hij sprak met dorpsbewoners over de impact van de beving en hun zorgen over de toekomst. Vijlbrief zei tijdens het bezoek de frustraties van bewoners te snappen. “Ik kan alleen naar de bewoners luisteren en vertellen dat ik mijn uiterste best blijf doen om de gaskraan zo spoedig mogelijk dicht te draaien. Maar sommige mensen wachten al zo lang, dat het vertrouwen er niet meer is.”.

Caseload

Inmiddels is het aantal schademelders nog verder gestegen tot bijna het dubbele . Die zullen uiterst raar hebben opgekeken van een bericht die het Instituut Mijnbouwschade heeft laten uitgaan waarin staat dat er  inmiddels zoveel schademeldingen zijn, dat de melders pas over ruim twee en half jaar antwoord zullen krijgen. Ik wist niet wat ik las. Het mag dan niet zo zijn dat er een rij bewoners in de kou staan te kleumen voor het verkrijgen van een compensatiebedrag van 10.000 euro zoals afgelopen winter bij het voormalige stadhuis in Winsum. Maar mensen, die zo langzamerhand de laatste twee maanden meerdere aardbevingen op hun knetter hebben gehad die laat je niet twee en half jaar op antwoord wachten. Na zoveel bewegingen in de grond door die verdomde gaswinning zorg je toch als Instituut Mijnbouwschade Groningen dat je de procedures en het  personeelsbestand hebt aangepast aan een zo veel zwaardere caseload zoals dat tegenwoordig in het bestuurs- dieventaaltje heet. Ik hoop dat ik op de gezegende leeftijd van bijna vierentachtig jaar nog mag horen wat de IMG vindt van de dan inmiddels waarschijnlijk meer dan honderd nieuwe scheuren in ons geliefde  huis aan de Bedumerweg…………………………………………….( wordt vervolgd )

Iedere ochtend tussen 04u00 en 07u00 doet Kees Willemen, journalist en (politiek ) tekenaar uit Onderdendam (Gr.) een ‘Winkelhaakje ‘. Dat is een wandeling van ongeveer 25 minuten met zijn hond Nantske ( een elf jaar oude Golden Retreiver – jachtlijn ) aan de oostkant van het Boterdiep in Onderdendam, een klein dorp van 595 inwoners, 14 kilometer ten noorden van de stad Groningen.