Er was laatst een Oekraïner bij mij in de straat

Zomaar een vreemdeling in een dorp waar nooit iets gebeurt. Een keurige auto, van een klussenbedrijf. Netjes gekleed, u ziet het wel voor u: werkschoenen, broek met opgestikte zakken. Een body-warmer over een dikke trui. Hij staat op de ladder pannen recht te leggen en windbestendig vast te maken. Hij spreekt heel slecht Nederlands (de taal leren mensen, leer de taal) en legt me het hoe en wat uit wat niet meer is dan: gevlucht, baan gevonden, aan het werk.

Dit is er dus zo een waar we het over hebben.

Wat is het? Een vluchteling? Ja. Een ex pat? Nee, die verdienen véél meer? Eentje die hier een baantje van ons komt inpikken, een arbeidsmigrant? Zijn werkgever heeft hem aangenomen, blijkbaar liever een bouwvakker die geen Nederlands kan, dan helemaal geen bouwvakker. Het is geen internationale student want dan zou ie beter Engels spreken. Ja, hij is asielzoeker, één van die ruim 100 duizend Oekraïners die met een bijzondere status in Nederland zijn opgevangen.

Heb ik last van hem? Ja. Hij boort gaatjes in pannen om ze met een schroef vast te zetten en dat gekerm van die boormachine, dat verstoort in zeer ernstige mate mijn rust, dus.

Ik kom hier op omdat het gisteren Internationale Dag van de Migrant was. En het was oorverdovend stil.

Ik lees in het Franse dagblad Le Monde – nee, ik ben niet van de straat – een reportage. In Casablanca in Marokko staat een bureau dat arbeiders voor Frankrijk werft. Als je je aanmeldt krijg je meteen een werkvergunning erbij. Een slager verdient in Marokko 1000 euro per maand. Via dat bureau kan hij bij een Frans vleesconcern voor 3000 euro aan de slag. In het Franse parlement lopen die gemoederen hoog op over een pakket maatregelen tegen immigranten. Detail: wie geen papieren heeft – de sans-papiers – krijgt geen medische zorg meer, behalve als het levensbedreigend is.

Wat ben ik een beetje trots op mijn gemeente die indertijd de Oekraïners opnam, de Afghanen hielp, Ter Apel bijstond met de crisisopvang met alle ellende van dien (en ik doe geen cent af aan de overlast die Zoutkamp heeft gehad). Wat ben ik trots op Stadskanaal en Winschoten en Stad die zelf Ter Apel ontlasten en vluchtelingen over de gemeente verspreiden naar draagkracht. Daar hebben ze geen VVDBBBPVVNSC voor nodig. Zo hoort u mij bitter klagen.

De boormachine kermt niet meer. De Oekraïner is weer weg. Het werd weer oorverdovend stil in de straat.

Tijl Uilenspieghel