ZOUTKAMP – Ik weet nog goed dat ik Gerrit Arkema voor het eerst zag, het zal rond 1985 zijn geweest, een boom van een kerel met enorme handen, specievlekken in de broek en een vriendelijk woord voor iedere gast die binnenkwam in Billeke de Beer in Zuurdijk. De zaal waar meer dan 100 mensen kwamen klaverjassen om een half varken was blauw van de rook, maar er was niemand die erover klaagde. Er werd fanatiek gekaart, de beste klaverjassers kwamen van heinde en verre, want winnen bij Billeke bracht niet alleen een volle vrieskast, maar ook behoorlijk wat aanzien.
Werd er niet gekaart of andere typische café-spelletjes gedaan dan stond er ineens een bekende artiest op het biljart te zingen, de avond met Vanessa is legendarisch, maar ook Annie Schilder had in Billeke haar eerste solo-optreden.
Voor Gerrit waren de drukke avonden een mooie afwisseling van de dagelijkse werkzaamheden. Naast cafébaas zette hij tegels of deed andere bouwklusjes. Tijdens het gesprek vertelt Betty dat er nog een mooie foto is waarop Gerrit een grote wandtegel met één zo’n grote hand in de specie zet.
Ik bezoek Betty en Gerrit op de maandag na hun definitieve afscheid van De Zeearend in Zoutkamp. ‘De Zeearend’, dat moet toch ‘Kegelbaan De Zeearend’ zijn? Welnee, bij aanvang van het avontuur in Zoutkamp was het een kegelbaan, maar Gerrit zag gelijk heel veel mogelijkheden om de gasten te vermaken. Zo konden de kegelaars kiezen uit ‘gewoon’ kegelen of kegelen met DE kegelbril. De kegelbril was een begrip en bij reservering werd er bijna altijd gevraagd of de kegelbrillen er nog waren. Gerrit geeft uitleg:”De kegelbrilen waren rare brilletjes met jampotglazen waar je eigenlijk niet normaal doorheen kon kijken. Als de mensen daarmee gingen kegelen gingen de meeste kegelballen tegen de muur, de houtsplinters vlogen alle kanten op, hahaha. Er werd zoveel over gepraat dat er vanaf een gegeven moment allemaal bedrijven de kegelbaan reserveerden voor bedrijfsfeesten. Ze kwamen natuurlijk niet alleen om de houtsplinters uit de wand te gooien, maar ook om te eten en drinken, maar het was geen café-gevoel meer, de gasten hadden wat te doen en in plaats van op hun kont te zitten maakten ze gebruik van het buffet, gingen steeds op een andere plaats zitten, kegelen of even aan de bar hangen, het was echt een succes!!
Ook de jongeren, ook uit Friesland, ontdekten het kegelvertier en boekten best vaak een baantje. Hoewel er heel veel mocht liep het bijna nooit uit de hand. Gerrit:”Ik denk dat de oudere gasten de jongeren vaak op het hart drukten om geen gedonder bij Gerrit te veroorzaken.”
Even kijkt Gerrit een beetje afwezig voor zich uit. Betty vertelt wat leuke anekdotes over een met vol blad bier gooiende jonge gast die daarbij riep:”Tis zonde van het bier, maar dat heb ik altijd al een keer willen doen.”
Gerrit kijkt weer op en zegt:”Nu we er zo over praten bedenk ik ineens dat 40 jaar heel veel lijkt, maar waar is de tijd gebleven, het gaat zo snel.”
‘Is Gerrit ook emotioneel geweest bij het afscheid?’, vraag ik Betty. “Echt emotioneel niet, maar je kon wel zien dat het afscheid hem raakte, hij werd stiller en zei tegen wie het maar wilde horen dat hij zo trots was op de mensen die het afscheid hadden georganiseerd. Zonder anderen tekort te doen vond hij het prachtig dat Pieter, Jan en ik zoveel hadden gedaan.”
Het was niet eenvoudig om een afscheid voor Gerrit te organiseren. Anderhalf jaar geleden werd er weleens heel voorzichtig gesproken om er mee te stoppen. We hadden de band Melrose nog geboekt, maar toen kwam de lockdown en kon dat feestje niet doorgaan. Ook andere evenementen konden geen doorgang vinden en zo leek er na 40 jaar horecaondernemer te zijn geweest een abrupt einde te komen aan Gerrits loopbaan.
Betty:”Gerrit had het liefst een groot spetterend afscheidsfeest gegeven, maar als het ter sprake kwam werd hij steeds stiller. Naast dat hij er tegenop zag, zit zijn gezondheid hem ook in de weg. Gerrit is al een aantal keren aan de rikketik geholpen en hij kan nauwelijks nog lopen omdat zijn enkel zo’n pijn doet. Ik kwam op het idee om toch wat te organiseren. Pieter en Jan, de zonen van Gerrit, waren gelijk enthousiast en ook Frank Zijlstra wilde graag meedoen net als Stephanie, de Garnalenkoningin. Zo werd er door een groepje van 6/ 8 mensen nagedacht over wat wel mogelijk was.
Vorige week zaterdag was het zover. Vrienden, bekenden, dorpsgenoten en familie kwamen langs op het Dorpsplein. Er was draaiorgelmuziek, een drankje en natuurlijk heerlijke vishapjes.
Gerrit:”Ik heb echt genoten. Natuurlijk had ik liever spetterend afscheid genomen, maar onder de gegeven omstandigheden was dit erg mooi.
Het mooist van de dag was dat iedereen die me lief heeft even langskwam. Dat de brandweer, de kegelclub, de dartsclub, de garnalenkoningin, de voorzitter van de Pinksterfeesten heb ik zeer op prijs gesteld.
Afscheid, ja, afscheid … Het is mooi geweest.
Ik denk terug aan een prachtige tijd. Eerst de kegelbaan, daarna de bingoavonden, waar vaak rond de 100 mensen op af kwamen (ze hadden zelf blokjes kaas en worst bij zich, haha), toen de feestavonden in de kegeltuin. Man, wat hebben we mooie artiesten gehad: Jukebox, (mannen met enorme hanenkammen), Vangrail, Jannes, de Snollebollekes en natuurlijk in de feesttent Normaal en BZN, het was allemaal even mooi.
De Zeearend is het hart van Zoutkamp en dat moet eigenlijk zo blijven. Ik denk dat de nieuwe eigenaar Frank Zijlstra daar ook alles voor gaat doen. We hebben het de afgelopen tijd best vaak gehad over toneelvoorstellingen, Sinterklaas en misschien wel weer een Lady’s-avond. Ik wil iedereen die bij mijn afscheid is geweest of heeft meegeholpen bij de voorbereidingen enorm bedanken.
Het was mooi, maar het is mooi geweest.”/CvdM
