Er zijn weinig steden in de wereld die slechter bekend staan dan Brussel. Oké, niet per se om de architectuur, die is bij tijd en wijle vrij aardig, maar om het feit dat veel Europese instellingen hier zijn gevestigd. Voor een groot gedeelte van de politiek is ‘Brussel’ een scheldwoord, een duivelse plaats waar kwaadaardige ambtenaren de natiestaten aan het vernietigen zijn. Als Bestuurskunde studenten moesten wij afgelopen week maar eens een kijkje nemen in het hol van de leeuw.
Wanneer provincialen naar de grote stad gaan gaat er altijd wel wat mis. Het blijft toch altijd lastig dat een metro twee verschillende kanten opgaat, voor je het weet sta je bijna weer in Antwerpen in plaats van in het centrum van Brussel. Google Maps brengt je gelukkig altijd weer van A naar B, deze keer alleen via C, D, E en F. Als armzalige student probeer je de kosten zo her en der ook een beetje te drukken, bijvoorbeeld van het appartement. Eenmaal aangekomen werd al gauw duidelijk waarom onze firma onder de prijs van de concurrenten kon bieden. Onze trap, eerder een soort brandweerpaal, viel half uit elkaar. Er ontbrak een trede en op een andere stond een groot kruis, die kon je misschien maar beter overslaan. Voor die paar tientjes per nacht kun je niet alles hebben, zo is het dan ook wel weer.
Vaste prik voor elke Brusselreis is natuurlijk het bezoek aan het Europees Parlement, het hart van onze Europese democratie. De verwachtingen waren dan ook hoog. Direct na aankomst werden we een zaaltje in gebonjourd naast de publieksingang. Korte presentatie en weer door, onze gids had meer te doen die dag. Snel richting de grote zaal, natuurlijk het hoogtepunt. We waren echter niet de enige groep van die dag. Na ongeveer zes uur gewacht te hebben voor de desbetreffende lift naar de vierde verdieping kwamen we dan eindelijk aan in de grote zaal van het Europees Parlement. Na wat leuke feitjes over de tolkenhokjes, iedere gek spreekt namelijk in zijn eigen taal wanneer die wat te melden heeft in het Parlement, en drie foto’s later, werden we vriendelijk verzocht om ons toch maar weer snel richting de uitgang te begeven. Zoals gezegd, onze gids had meer te doen.
Het mooiste aan Europa vind ik altijd weer die prachtige pleinen omringd door mooie gebouwen die zijn volgebouwd met terrassen. Op zo’n pleintje voel je je pas echt een Europeaan. Brussel zit er vol mee. Ik snap die 55.000 ambtenaren van de Europese Unie wel, Brussel is een heerlijke stad.
Julian Uil
