30ste GraspoP: genieten voor jong en oud

RASQUERT – De 30ste editie van GraspoP heeft alle verwachtingen overtroffen. De prachtige, veelzijdige line-up heeft ervoor gezorgd dat het festival op de ijsbaan in Rasquert veel muziekliefhebbers wist te trekken, die er – na twee jaar – weer zin in hadden. De artiesten – verdeeld over 4 podia – bleven niet achter en zo werd GraspoP 2022 een groot succes.

Voor het eerst in 30 jaar werd er al om 16.00 uur ‘afgetrapt’. Tijdens deze ‘special aniversy edition’ was er een bluesprogramma aan het evenement toegevoegd. Financieel een gewaagde gok, maar hoe goed pakte het uit. Muziekliefhebbers van heinde en ver waren al op tijd naar Rasquert afgereisd om het begin – The Electric Hollers – mee te maken. De driemansformatie uit Leeuwarden speelt blues/rock met een vintage sound. Zware bastonen, donderende drums en gitaarsolo’s die je meeslepen naar vervlogen tijden. De band heeft zich laten inspireren door bands als Led Zeppelin, Santana & Ten Years After. En dat was terug te horen in het gitaarwerk – uitwaaierende galmende licks af met harde bluesy licks – van frontman en zanger Tim Birkenholz. Daarnaast doet het overtuigend spel van Max Mollema op drums aan John Bonham (Led Zeppelin) denken, terwijl de baspartijen van Bonne van der Wal – hij viel in voor Inge de Vries – het helemaal af maakten.

Vervolgens was het de beurt aan de Ralph de Jongh. De bluesman pur sang uit Roosendaal kwam met z’n XL-formatie naar het noorden van het land en liet vooraf weten er “onzettend veel zin in te hebben”. En dat was geen leugen. Op klompen betrad hij het podium, nam plaats op een muziekkist en ging helemaal los. Hij genoot, improviseerde zoals geen ander kan, en met de band brachten ze het beste bij elkaar naar boven. Hoogtepunt was voor velen zijn versie van de Cuby & the Blizzards hit ‘Window Of My Eyes’, een soort eerbetoon aan z’n ontdekker Harry Muskee.

Erwin Java’s Travel Party ft. Sean Webster betekende ook lekkere blues. Door de wol geverfde rasmuzikanten die het beste blues naar boven wiste te brengen. De stem van de in Giethoorn woonachtige Engelsman Webster doet ietwat denken aan Joe Cocker. De nummers waren over het algemeen aan de lange kant, mede door de fantastische improviserende gitaarsolo’s van zowel Webster als Java. ‘Blues zoals blues hoort te zijn!’, aldus een uit Arnhem aanwezige blues-fan.

Electric Hollers, Ralph de Jongh XL en Erwin Java’s Travel Party ft. Sean Webster

Wilde Romance (Herman Brood’s begeleidingsband) speelde vervolgens in de kleine tent. Zonder gitarist David Hollestelle, hij moest verstek laten gaan wegens omstandigheden in de privésfeer: zijn vriendin Dee Dee Dekkers (ex-Bombita’s, de achtergondzangeressen Herman Brood & His Wild Romance) is ernstig ziek. Wel aanwezig was de 71-jarige Danny Lademacher, gitarist van het eerste uur bij Herman Brood. Ondanks de jicht in z’n rechterarm nog steeds goed voor het lekkere solowerk en met oog voor het vrouwelijk schoon in het publiek. En dan Jo de Roeck, sinds een paar maand de nieuwe zanger van de band. Het was weer even ‘back in time’ voor de echte liefhebbers van Brood. Nummers als Never Be Clever, I Love You Like I Love Myself en Still Believe passeerden de revue.

Om 20.00 uur was de grote tent voor ‘The Future of Blues’ oftewel Laurence Jones uit Liverpool. De blues-rock troubadour, drummer Phil Wilson, toetsenist Bennett Holland en gitarist Greg Smith zorgden voor een geweldig optreden. Met zijn sterke riffs, prima solo’s en rauwe vocalen wist de 30-jarige Engelsman menig bluesliefhebber te overtuigen.

Wild Romance, Laurence Jones en Druiprek

Terwijl Laurens Jones in de grote tent was begonnen, opende Druiprek even verderop de dancestage. Hier zouden gedurende de avond ook nog Issa Vibe, Bombarie, Trobi en Gebroeders Ko optreden en er een heerlijk feestje van maken.

In de kleine tent was het even na 21.00 uur de beurt aan Money and the Man, een tweemans garage-blues/rockformatie uit Zwolle, geïnspireerd door blues, indie en rock ’n roll. ‘The guys like to play loud and intense’ staat op de Facebook-pagina van de band. Er is geen woord van gelogen: een en al energie op het podium, wat goed aansloeg bij het publiek. De reactie naast me “Wat een lekkere bak herrie voor twee man” was precies wat het was. Een geweldige band.

Ondertussen was op het Talentenpodium Traversus, winnaar van de Graspoll Talent Battle, ook begonnen hun setlist af te werken. De band uit Emmen maakte hun gewonnen plekje op het festival meer dan waar.

Money and the Man en Traversus

Om 22.15 uur was het dan tijd voor Miss Montreal. Het contracteren van Sanne Hans + band was een schot in de roos. De zeer zuiver zingende zangeres blijkt een groots entertainer ook en ze genoot zichtbaar. De interactie met het publiek was mooi en voor het nummer ‘Hoe’ (Megahit met Nielson, 2013) kreeg ze hulp van een jongeman uit het publiek. Naast dat deze jongen de tekst kende kon hij ook nog eens gruwelijk goed zingen. Wellicht ligt er voor hem nog een zangcarrière in het verschiet. Tijdens het optreden was de grote tent afgeladen vol en werd er bij veel nummers voluit meegezongen. Samen met de prima muzikanten om haar heen zorgde de blonde zangeres voor een fantastisch optreden.

Daarna was het de beurt aan een van de meest populaire Nederlandse bands van deze tijd: Rondé. Deze Utrechtse indiepopband met zangeres Rikki Borgelt won in 2015 de 3FM Serious Talent Award en timmerde daarna behoorlijk aan de weg. Met nummers als ‘Naturally’, ‘Run’, ‘Hard To Say Goodbye’en hun nieuwste hit ‘Love Myself’ kunnen we wel stellen dat de stijgende lijn doorgetrokken wordt. Een superstrakke band en een optreden dat stond als een huis. En dat ze populair zijn bleek ook in Rasquert: de kleine tent ging uit z’n dak.

Rondé

Om half 1 was het tijd voor de Daredevils. De slotact in de grote tent, die voor de corona ook al een groot succes bleek. De coverband speelt alles, maar dan ook echt alles. Van Hardrock tot Hazes, en alles wat ertussen zit. Meezingen en springen dus. Maar ook op het Talentenpodium, in de buitenlucht gaat het nog even los. Skroetbalg, Drents-Nedersaksisch punkrock ’n roll. Onder het motto ‘3 nummers in 4 minuten? Geen probleem!’ vliegen de nummers over van alles en nog wat in het leven aan je voorbij.